Beste Hugo,
ProRail: bel als iemand over spoor loopt
5
Onze moeder ging van een verzorgingshuis
naar een verpleeghuis. De verzorgsters waren top
pers. Dat kostte hun veel moeite, omdat ze qua tijd
werden afgeknepen. Wie zo moedig was toch extra
de tijd te nemen, werd daar door de leiding op aan
gesproken. Er moest ook veel administratie worden
gedaan, tijd die men liever aan de zorg zou beste
den. Een praatje, een knuffel: dat moest maar heel
snel wanneer ze eten kwamen brengen. Toen onze
moeder de diagnose dementie kreeg, zei ze liever
zelfmoord te plegen. Tot op de dag van vandaag
heb ik spijt dat ik haar dat uit haar hoofd heb ge
praat en haar niet geholpen heb. Voor mezelf ben ik
eruit: ik stap uit het leven mocht ik hiermee te ma
ken krijgen. Nogmaals, de verzorgers, dat zijn top
pers. Laat de politiek eindelijk eens de bezem door
de bureaucratie halen. Begin opnieuw, met werkba
re regels en korte lijnen en zonder angstcultuur. Be
steed het geld dat daardoor overblijft aan goede keu
kens, zodat er geen magnetronhap meer hoeft te
worden voorgeschoteld.
Wat een indrukwekkende open brief aan staats
secretaris Van Rijn. Hulde aan Hugo Borst. Overbo
dige registraties vinden overigens ook plaats bij de
politie en in het onderwijs. Elk grassprietje is in Ne
derland tweemaal geteld en, als het aan onze rege
ring ligt, maken ze er drie keer van in het kader
van de werkvoorziening.
Al sinds het begin lees ik, en
vele collega's met mij, we
kelijks je kroniek. We heb
ben grote waardering voor de ma
nier waarop je op een heel persoon
lijke manier knokt voor zaken die
voor anderen moeilijk te verwoor
den zijn. Als iemand het besluit
neemt dat vader of moeder naar
een verpleeghuis gaat, is dat eigen
lijk een eerste afscheid. Dat is een
moeilijke en emotionele tijd. Zeker
omdat de symptomen die horen bij
dementie vaak steeds erger worden.
Vader of moeder wordt dus steeds
minder 'goed'.
Wij ontvangen vader of moeder
met open armen. Elke dag opnieuw
kijken onze collega's met professio
nele ogen én met liefde voor de
mens naar wat nodig is. In oktober
vorig jaar bezocht de IGZ enkele
van onze huizen en concludeerde
dat we moesten verbeteren. Overi
gens zonder extra maatregelen te
treffen. Natuurlijk hebben we dat
gedaan, voldoen aan kwaliteitsnor
men hoort bij goede zorg leveren.
En dat is gelukt, bevestigde de IGZ
het afgelopen voorjaar tijdens be
zoeken aan De Hofstee en twee an
dere locaties.
En ja, dan ben ik dus boos over
de lijst van de IGZ. Want net als jij
vind ik dat ze van onze medewer
kers moeten afblijven. Die doen pre
cies wat ze moeten doen: met lief
de en aandacht zorgen voor on
ze bewoners, en uiteraard vol
gens de normen.
Ik ben ervan overtuigd dat we
vechten voor dezelfde zaak. Ik
nodigde je al eerder persoonlijk
uit om in gesprek te gaan. Ik
hoop van harte dat je daar ge
hoor aan geeft.
Met vriendelijke groet,
Wat herken ik veel in de brief van Hugo Borst.
Jaren geleden heb ik in een verpleeghuis gewerkt.
Toen waren er al de problemen die Hugo beschrijft.
Mijn grootste irritatie was dat er allerlei beslissin
gen werden genomen door directeuren en managers.
Mensen die echt niet weten wat er gebeurt op de
werkvloer. Ook toen was er al veel administratieve
rompslomp, maar niet zoveel als nu. Toch vond ik
dat ik onvoldoende zorg kon verlenen. Daarom ben
ik in de thuiszorg gaan werken, hopend op minder
bureaucratie.
In het begin was dat ook zo, maar in de loop der
jaren is dit gigantisch veranderd. Er kwamen steeds
meer regels, en steeds meer functies. De opmerking
van Hugo dat de zorginstellingen niet gaan over
zorg, maar over het in stand houden van de organi
satie zelf, is volkomen terecht. Daar gaat veel te veel
geld naar toe. Het is absurd! Ik heb een jaar of ze
ven geleden deze conclusie getrokken en ben wegge
gaan. Inmiddels werk ik met plezier bij thuiszorgor
ganisatie Buurtzorg, met kleine teams en hoogopge
leid personeel. Alles wordt door de verpleegkundi
gen en verzorgenden zelf geregeld. Van eenvoudige
tot complexe zorg, de administratie, het up-to-date
houden van kennis. Alles met een hele kleine over
head. Het kan dus wel anders in de zorg.
Rijdt uw trein plotseling stap
voets? Grote kans dat er iemand in
hetzelfde tempo naast het spoor
sjokt. Spoorlopers zijn een groot
en groeiend probleem voor NS en
ProRail.
In de eerste helft van dit jaar wa
ren er weer meer: al 1.602 inciden
ten, negen per dag. In heel 2015 za
gen machinisten bijna 2.800 keer
mensen langs het spoor lopen: spe
lende kinderen, mensen die hun
hond uitlaten, of gewoon iemand
die eigengereid de kortste weg
neemt.
„Er zijn zelfs mensen die met
de brommer langs het spoor rij
den omdat ze stoplichten willen
vermijden", zegt Anna Kodde van
ProRail.
Als een spoorloper wordt gesig
naleerd móet de machinist con
form het veiligheidsprotocol af
remmen. Vorig jaar pleegden 223
mensen zelfmoord door zich voor
de trein te gooien.
Het is voor een machinist niet
te zien of iemand 'gewoon' loopt
of suïcidaal is. Vaak hebben vol
gende treinen ook nog last van de
vertraging.
De overlast loopt volgens Pro-
Rail de spuigaten uit. In 2015 wa
ren 15.707 treinen vanwege een
wandelaar langs het spoor niet op
tijd. Bijna 1,6 miljoen treinreizi-
We vergelijken het
met wat bijvoorbeeld
een WhatsAppgroep
in buurten ziet
gers werden hier de dupe van.
De pakkans is klein. Bij de poli
tie heeft het geen prioriteit en de
opsporingsambtenaren van Pro-
Rail kunnen niet overal zijn. Er
ligt 7.000 kilometer spoor in Ne
derland. Wie wordt gepakt, komt
er met een boete van 140 euro van
af.
Met hekken en 'hulp van de om
geving' probeert ProRail de lopers
te weren. Wie langs het spoor
woont of in de buurt van een over
weg krijgt het telefoonnummer
van ProRail met de vraag te bellen
als er iemand langs het spoor
wordt gezien. Een kliklijn, al ge
bruikt ProRail dat woord liever
niet. „We vergelijken het meer
met wat bijvoorbeeld een
WhatsAppgroep in buurten ziet.
Mensen wordt gevraagd een oogje
in het zeil te houden", zegt Kod
de.
De spoorbeheerder selecteert
momenteel de vier beruchtste
spoorloopplekken waar nog deze
zomer wordt begonnen met de
proef Niet alleen buurtbewoners
moeten opletten. Ook de politie
wordt gevraagd wat vaker te con
troleren.
Spoorlopers zijn niet alleen de
schrik van machinisten en heel
vervelend voor de dienstregeling.
Het gedrag is ook levensgevaarlijk.
Dit jaar raakten al twee mensen le
vensgevaarlijk gewond toen zij
langs het spoor liepen. Het betrof
hier geen suïcidale mensen.
vrijdag 8 juli 2016
FOTO MARGI GEERLINKS
C. Keijzer Delft
Peter Straub trecht
Wilma Koomen Ede
De moeder van
Hugo Borst verblijft
in een tehuis van
de zorginstelling
Laurens.
Ids Thepass, voor
zitter van de raad
van bestuur van
de organisatie,
reageert op het
pamflet van Borst.
Ids Thepass
voorzitter Raad van Bestuur
Laurens
Het groeiend aantal mensen dat
langs het spoor loopt, veroor
zaakt gevaarlijke situaties en
vertraagde treinen. Er komt een
proef met een 'kliklijn': wie in de
buurt van een treinspoor woont,
kan een verzoek krijgen van Pro-
Rail om spoorlopers te melden.
Ton Voermans
Utrecht
—Anne Kodde, ProRail
