BUITEN
Resedabij
f
ZEELAND 11
Op zoek naar mooie wandelingen?
Gebruik eens een route-app. En kom
tereoht in betoverend mooie gebieden
als de Zeepeduinen.
NATUURJOURNAAL
Heel veel mensen
doen het al, voor mij
was het de eerste
keer: wandelen met
een route-app. Ik
ben nog nooit zo vaak verkeerd
gelopen.
De app (Natuur Routes van Na
tuurmonumenten) op zich is pri
ma. )e downloadt een van de 260
routes en je positie wordt onder
weg weergegeven in de route.
Loop je langs een punt waar infor
matie over is, dan krijg je automa
tisch een melding.
Het probleem is dat je te vaak
op je telefoon kijkt. Je raakt ge
fixeerd door het pijltje dat je posi
tie aangeeft. Moet ik hier nu naar
rechts? Hier? Of toch hier? Had je
voor je uit gekeken, dan had je in
het zand allang de rode paal zien
staan met een pijl naar rechts.
Maar die zag je niet, want je keek
op je scherm.
Waar de app wel heel goed voor
is: de keuze van de wandeling. Ik
ben niet zo bekend op Schou-
wen-Duiveland en koos blind een
route: Zeepeduinen en Slot Haam
stede, 5,6 kilometer. Niet weten
de dat ik zou terechtkomen in
een van de mooiste gebieden van
Nederland (en misschien wel het
mooiste van Zeeland).
De wandeling is goed en wel be
gonnen of er verschijnt al een
melding op mijn telefoon. 'Slot
Haamstede' lees ik en dat klopt,
want daar sta ik tegenover. Via de
Weststraat loop ik naar de Mool-
weg en daar moet ik ergens naar
links, zie ik in de app, maar waar?
Hier misschien, bij deze immense
trap? Volgens de app moet ik nog
een stukje verder lopen en pas
dan afslaan. Maar zo'n trap, die
kun je toch niet links laten lig
gen?
Het is een goede keuze. Aan het
einde van de trap sta ik oog in
oog met een gigantische bunker
in de vorm van een walvis. De
app meldt zich. 'Dit was in de
Tweede Wereldoorlog het zenuw
centrum van de Atlantikwall op
Schouwen-Duiveland. De Walvis
bunker was de commandobun
ker.' Het pad langs en over de bun
ker leidt naar een uitkijkpost met
uitzicht over de duinen. In de ver
te blinkt de vuurtoren van
Nieuw-Haamstede in de zon. Bij
een klaphek begint de echte wan
deling door de Zeepeduinen, het
heuvelachtige duinlandschap dat
sinds 2981 door Natuurmonumen
ten wordt beheerd.
Al snel kom ik langs een meer
tje met de schitterendste weer-
De wandeling
Ik moet ergens naar
links, zie ik in de
app, maar waar?
Hier misschien, bij
deze immense trap?
spiegelingen van stapelwolken in
het water. En nog een meertje, en
nog een, het ene nog mooier dan
het andere. Bij een groot meer
volg ik de app en sla linksaf. Om
hoog door het zand en omlaag,
langs bunkers en grazende po
ny's. 'De pony's eten het teveel
aan gras weg', aldus de app.
Ineens lijkt het alsof iemand op
de deur klopt. Tok, tok, tok, tok.
Uit gewoonte kijk ik om. Het
duurt even voordat ik in de gaten
heb dat het een specht is.
Het wandelpad gaat weer sterk
omhoog. Boven is de beloning
groots: een onwaarschijnlijk mooi
meer, met de helderste kleuren
blauw (de lucht weerspiegeld in
het water) en groen (het gras) die
ik in tijden heb gezien. Aan de
overzijde graast een kudde shet-
landpony's. Afgezien van vogelge-
fluit is er niets anders te horen
dan het gestage gegraas van de po
ny's. Wat een plek.
De variatie van landschap is
ook daarna groot. In het donkere,
koele bos zakken mijn schoenen
plotseling weg in een modder
pad. Even later ploeg ik omhoog
door het zware, warme zand. Het
rondje eindigt bij het grote meer,
waar je terug kunt naar de uitkijk
post, de bunker en de trap naar
de bewoonde wereld. De telefoon
kan uit.
Het was ondanks mijn inge
bouwde tom-tom, even
tjes zoeken vorige week
naar het kantoor van Delta Project
Management. Het zit aan de
Edisonweg in Vlissingen, maar
daar raakte ik een paar keer het
spoor bijster. Zodoende kwam ik
iets te laat op de bespreking over
de toekomst van de Zeeuwse kust-
vogels en het daarvoor ontwikkel
de zeveneilandenplan. Maargoed;
via de telefoon werd ik naar bin
nen 'gepraat' waar gastheer Floor
en collega Wannes al op mij
wachtten.
Wat er allemaal besproken
werd, is nu even niet aan de orde;
maar wel wat er terloops in de
wandelgangen ter sprake kwam.
Op een braak liggend veldje vlak
bij zouden resedamaskerbijtjes
huizen, zo wist onze gastheer te
vertellen. Nu is dat een verre van
alledaagse soort, die in Nederland
vrijwel beperkt is tot het rivieren
gebied en de duinen. Dus liepen
we na afloop van de bespreking
even het veldje op. Daar was al di
rect sprake van een interessante
plantengroei. Veel bijenorchissen,
kruipend stalkruid en
de prachtige made-
lieffijnstraal, die
om een of andere
duistere reden
v
ineens zomer-
fijnstraal
blijkt te he
ten. Jam
mer, want de oude
naam was heel erg toe
passelijk en de naam zo-
merfijnstraal vertelt helemaal
niets over deze plant.
Genoeg gemopperd; we liepen
naar de rand van het veldje waar
een stuk of wat planten van de
wilde reseda groeiden. Bepaald
geen grote groeiplaats, maar het
was maar secondenwerk voor we
de prachtige resedamaskerbijtjes
ontdekten. Ze vlogen er met tien
tallen. Helemaal in tegenstelling
tot Neeltje Jans, waar een zoek
tocht in vele honderden reseda-
planten geen enkel resedabijtje op
leverde. Natuur is ook leuk door
haar onvoorspelbaarheid!
Walvisbunker
Slot Haamstede
HAAMSTEDE
BURGH
Shetlandpony's grazen langs een van de vele
meertjes in de duinen.
Zeepeduinen
De Zeepeduinen: misschien wel het mooiste gebied
van Zeeland.
AFSTAND: 5,6 KILOMETER
«V. *4
ft.
woensdag 6 juli 2016
r
Append de duinen in
Sven Remijnsen
Een wekelijkse
wandeling door Zeeland.
Vandaag lopen we door
Burgh-Haamstede
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland.
Chiel Jacobusse
maps4news.eom/@Andes
Resedamaskerbij.
