Samen 'eruit stappen' is
geen romantisch avontuur
17
IK WIL HET WEL VERGETEN
MAR HET LUKTlttMErl
Ze dachten er
goed aan te
doen voor een
Brexit te
stemmen maar
komen nu
bedrogen
uit
De Einder ziet de laat
ste twee jaar duide
lijk een toename van
het aantal oudere pa
ren dat zoekt naar
een waardige manier om samen
hun leven te beëindigen. Catheri-
na Vasterling van De Einder heeft
de afgelopen twee weken drie stel
len voorbij zien komen die infor
matie willen over wat de stichting
zelfeuthanasie noemt: een zelfge
kozen, weloverwogen einde.
Soms halen ze het nieuws, stel
len die er samen uit stappen zon
der hulp van een dokter. Het
meest recente voorbeeld vormen
Henk en Rinie van den Hoofdak
ker uit Rhenen die samen op 27 fe
bruari een dodelijk poeder inna
men en hand in hand stierven.
Het Friese echtpaar David en Wil-
lemke Postma ging hen in januari
2014 voor, op vergelijkbare wijze.
Maar het gevaar dat de wensen
uiteenlopen ligt op de loer als
twee individuen een eensluidend
besluit over hun einde moeten ne
men, heeft Miriam de Bontridder,
juridisch adviseur van stichting
De Einder gemerkt. „Ik heb het
twee keer meegemaakt dat de
man ziek was en zijn vrouw vroeg
om samen met hem uit het leven
te stappen. 'Als je van me houdt,
dan ga je met me mee.' De vrouw
voelde zich onder druk gezet.
Voor die situaties moet je waken."
Of de doodswensen ooit hele
maal kunnen samenvallen, betwij
felt lector toegepaste ethiek Els
van Wijngaarden, die aan de Uni
versiteit voor Humanistiek promo
tieonderzoek doet naar voltooid le
ven. Zij zag het dilemma bij een
stel dat ze volgde in aanloop naar
hun gezamenlijke dood. De man
was klaar voor de dood en had het
gevoel dat zijn vrouw het proces
traineerde. De vrouw wilde niet al
leen verder, maar vond dat haar
man best wat langer op haar zou
kunnen wachten.
„Het klinkt als een rationeel en
tegelijk romantisch besluit, maar
om daadwerkelijk de stap te zet
ten, dat is een emotionele worste
ling, zeker als er geen sprake is
van een terminale ziekte", zegt
Van Wijngaarden. „Dan gaat het
niet om een verkorting van het
stervensproces, maar om een ver
korting van het leven. In je eentje
is het al heel moeilijk om een ge
schikt moment voor je eigen dood
te kiezen, maar met z'n tweeën
kun je echt in een patstelling te
rechtkomen. Het is geen roman
tisch avontuur, daar moet je men
sen bewust van maken."
Adopteer een Brit! Waar
om ook niet? We hebben
al kinderen, bomen en
zelfs een kip geadopteerd. In
Frits Spits' radioprogramma 'De
Taalstaat' kun je een woord adop
teren. Dus waarom geen Brit?
die zich hebben opgegeven voor
adoptie. Het zijn vooral mensen
die slachtoffer zijn van hun ei
gen naïviteit. Ze dachten er goed
aan te doen om te zeggen dat
hun land uit de Europese Unie
moet stappen, maar komen nu
bedrogen uit.
Bijvoorbeeld boer John uit
Knickerbrasdom die fel tegen de
EU was, en er na het Brexit-
referendum achter kwam dat 40
procent van zijn landbouwsubsi
die afkomstig was uit Europa.
Of Alison uit Wales. Zij was te
gen omdat ze dacht dat het refe
rendum een soort gokwedstrijd
was, waar ze gek op is. Toen ze
had gewonnen, ging ze eens op
zoeken wat EU precies betekent
en hoeveel ze kreeg uitgekeerd.
Wij kiezen voor Mary, uit Win
dermere. Zij had tegengestemd
omdat ze dan eerder dan een im
migrant in aanmerking zou ko
men voor een kunstknie.
Deze week kunnen we haar
ontmoeten. Omdat haar knieën
de oversteek niet kunnen ma
ken, gooien we er een kleine va
kantie tegenaan.
Vakantie naar Engeland kun je
het beste vergelijken met het op
nieuw verkering vragen aan je
ex: het lijkt een leuk idee, maar
doe het toch maar niet.
Met de auto, linksrijdend (dus
altijd naar rechts kijken want
daar loert het gevaar) rijden we
richting Mary. We zullen haar
ontmoeten in ons hotel.
Hebben stroopwafels voor d'r
meegenomen. Als troostvoed-
sel. De stroop van de wafels ver
zacht misschien de pijn in haar
knie.
Het Lakedistrict is prachtig.
Het lijkt een hobbitland: kleine
kronkelweggetjes en kleine huis
jes in kleine dorpjes en gekke
kleine Engelse mensjes met gro
te hoofden en veel te grote gla
zen bier. Onderweg rijden we
een plaatsje binnen om te lun
chen. Elke zich serieus nemende
stad of dorp heeft iets van Jamie
Oliver's kookgerief aan de kont
hangen. Uitermate veel vriende
lijkheid overal. Als we zeggen
uit Nederland te komen begin
nen ze zich direct te bemoeien
met ons voetbalelftal. Daar zijn
we niet van gediend dus roepen
we onmiddellijk bestraffend:
'Brexit!' En dan druipen ze af.
Neem nooit, als je samen een
flink koppel vormt, een kamer in
een boetiekhotel. Hip en goed be
doeld, met kleine kamers en veel
deurtjes. Alles klapt open, rich
ting badkamer, naar toilet van
minibar tot kluis. Overal stoot ik
mijn kop. En het bad, modelletje
champagnekoeler, staat vlak
naast het bed; als een soort Free
Willy zit ik erin. Even later
wordt er geklopt en strompelt
Mary met twee dode knieën de
kamer binnen. Een wijd T-shirt
met daarop 'I am beautiful!' We
onderhandelen maar Mary komt
niet over de brug. Wij maande
lijks 300 pond overmaken en
wat krijgen we daarvoor terug?
Zij stelt voor: elke maand een
kleurtekening en eens in de acht
weken een crumble-pie. Nee Ma
ry. „That's not our cup of tea!"
Bradoptxit.
zaterdag 2 juli 2016
Samen sterven voor je afhanke
lijk wordt van de zuster in het
verpleeghuis, steeds meer stel
len denken eraan volgens stich
ting De Einder.
Heieen Boex
Amsterdam
Mirjam de Bontridder (I) en Catherina Vasterling van Stichting De
Einder, dat van oordeel is dat iedereen het moment van zijn eigen
einde mag bepalen. foto:jean-pierrejans
Via de website Bradopt kun je
kiezen uit duizenden Britten
Dima ziet iedere n; :ht haar vader
weer omkomen bij' en raketaanval
