Fietsen voor geestelijke hulp
M
IOLEN 19
Uitreiking draaginsigne aan Thoolse VN-veteranen roept emoties op
Zeven blauwhelmen uit
de gemeente Tholen
krijgen alsnog
erkenning en
waardering voor
hun inzet bij missies
in Libanon.
Het is een stukje waarde
ring en ook een beetje
een afsluiting voor
mij", vertelt Peet Uytde-
willigen. Hij is één van de zeven
Thoolse VN-veteranen die van
burgemeester Ger van de Velde
het draaginsigne Nobelprijs krijgt
opgespeld.
Van de Velde stipt het in haar in
leidende toespraak al aan. De im
pact van de uitzending naar Liba
non was en is heel groot. Voor de
militairen, maar ook voor hun fa
milie. Tijdens de speech komen
bij de aanwezige veteranen en
hun naasten de tranen al op. „Tho
len dankt u nu voor uw inzet voor
de vrede. Jullie hebben je daar
voor ingezet met gevaar voor ei
gen leven. Tot op de dag van van
daag zijn er veteranen die het daar
moeilijk mee hebben. Die nog
steeds kampen met psychische
problemen of lichamelijke gebre
ken. Dat mogen we niet verge
ten."
Peet Uitdewilligen is dat zeker
niet vergeten. „De uitzending
naar Libanon was geen vakantie
reisje. Ik was nog maar achttien
jaar en ik heb daar verschrikkelij
ke dingen meegemaakt. Ik was
daar toen de Israëli's binnenvielen
en alle Palestijnen wegveegden.
Zes maanden, ook nog eens zon
der warm eten en met heel wei
nig slaap. Het was een moeilijke
tijd." Maar het moeilijkste moest
voor de jonge militair misschien
nog komen. In april 1983 mocht
hij terug naar huis. „Dan kom je
terug op Schiphol, vol met adrena
line en daar kan je dan met nie
mand over praten. En hulp was er
in die tijd ook nog niet. Ik heb
toen alles opgekropt."
Uytdewilligen krijgt al snel na
zijn thuiskomst klachten. „Daar
ging ik mee naar mijn huisarts.
Hij speelde dat door naar defensie,
maar die gaf niet thuis. In 2008
ben ik volledig ingestort."
Wat er nog over is van de stoere
militair meldt zich uiteindelijk
aan bij Stichting Centrum '45, een
instantie voor mensen met com
plexe psychotraumaklachten.
„Daar heb ik twee jaar gezeten en
daar heb ik veel aan gehad. Ik sta
nog steeds onder behandeling.
Eens in de twee maanden. Maar
het gaat nu gelukkig wel goed met
me."
Hoe goed het gaat met de man
die niet over zijn ervaringen kon
praten blijkt na afloop van de uit
reiking van de insignes. Uytdewil
ligen pakt de microfoon en
spreekt een emotioneel dank
woord. „Toen ik in mei de uitnodi
ging op de deurmat vond, kreeg ik
het warm en koud tegelijk. Warm
vanwege de erkenning en het res-
Dan kom je terug
op Schiphol, vol
met adrenaline,
en kan je daar
niet over praten
peet dat er van uitging en koud
vanwege de herinneringen."
Voor de Thoolse gedecoreerde
VN-militairen kon de Nederland
se Veteranendag niet mooier verlo
pen. Zij hadden zich uiteraard ook
in Den Haag kunnen laten onder
scheiden, maar kozen toch voor
hun eigen Tholen. Uytdewilligen:
„Ik vind het prachtig dat de ge
meente zich er zo voor heeft inge
zet. Het is op deze manier een
mooie afsluiting. Het enige wat ik
nu nog graag wil is een keertje te
ruggaan naar Libanon. Dat staat
bovenaan mijn to do-list."
In Kortgene was zaterdag het laat
ste wisselpunt van de estafette-
tocht. De rijders van de slotetappe
naar Dordrecht vertrokken bij de
Paardekreek voor de laatste 111 ki
lometer. In de nacht van donder
dag op vrijdag was het avontuur
begonnen met een rit over de af
sluitdijk. Zaterdag trokken de vijf
tien teams door Zeeland. Via
Zuid-Beveland, een stukje Walche
ren en Noord-Beveland reden de
groepen over Schouwen-Duive-
land terug naar Dordt, waar de
hoofdlocatie van De Hoop geves
tigd is.
Onder de deelnemende teams
dus één Zeeuwse delegatie, met
de toepasselijke naam Luctor et
Emergo. „Onze gasten worstelen
ook, en komen uiteindelijk boven.
En dat geldt ook voor de fietsers",
zegt Wietske Nijsse uit Goes. Nijs-
se is teamleider behandelteam en
inloophuis van de Vlissingse loca
ties van De Hoop. „En vooral voor
het inloophuis hebben we geld no
dig. Want die locatie is van giften
afhankelijk.
Dat geld komt met de Cycle for
Hope-tocht, die jaarlijks gehou-
De gasten van De Hoop
worstelen en komen
boven en dat geldt
ook voor de fietsers
den wordt, flink binnen. In totaal
levert het De Hoop dit jaar vier
ton op. Volgens de stichting is dat
vijftien procent van de middelen
die het binnenkrijgt.
maandag 27 juni 2016
'Ik kreeg het warm en koud tegelijk'
Willem Adriaansens
Tholen
Peet Uytdewilligen
Zeven onderscheiden VN-militairen: Van links naar rechts de heren Guequierre, Koeteeuw, Driehuijs, Nederveen, Van der Linde, Uytde-
willigen en Van Elten. De heer Van de Nieuwendijk was verhinderd door werk en krijgt het insigne thuis gestuurd, foto johan van der hélden.
De gaande ploeg ontvangt in Kortgene de komende bij de estafet-
tetocht van het team van Luctor et Emergo. foto johan van der heijden
Vijftienduizend euro fietste het
Luctor et Emergo-team bij el
kaar voor De Hoop, het evangeli
sche centrum voor professione
le psychische hulp met onder
meer twee locaties in Vlissin-
gen. Daarvoor toerden de veer
tien deelnemers, elkaar aflos
send in drie groepjes, in twee da
gen ruim 1.200 kilometer door
Nederland.
Willem Adriaansens
Kortgene
—Wietske Nijsse
Jof*56opf
