Halina
I
13
Aydin C. hoort of hij wordt uitgeleverd
Haar dochter
Amanda werd de
dood ingejaagd
door een stalker,
vermoedelijk uit
Nederland. De
Canadese Carol
Todd vertelt.
Als hij maar
voor de
rechter
verschijnt,
waar ook ter
wereld
Amanda had
een normaal
tienerleven.
Wat haar is
overkomen,
kan iedereen
overkomen
Dat dramatische YouTube-
filmpje van Amanda
Todd, waarin ze met hand
geschreven kaarten ver
telt over hoe erg ze wordt
gepest. Het is wereldberoemd. Een
maand nadat ze het had geüpload, hing
de bijna 16-jarige tiener zich op. Rade
loos, na 3,5 jaar lang te zijn gestalkt, be
dreigd en gepest met steeds diezelfde
foto's van haar ontblote bovenlijf die
ze ooit had prijsgegeven aan 'een jon
gen' die later Aydin C. (nu 38) uit Til
burg bleek te zijn. Morgen hoort de ver
dachte of hij wordt uitgeleverd aan Ca
nada, zodat hij daar kan worden be
recht.
Haar YouTubefilmpje is nog steeds te
zien op internet. „37 miljoen keer beke
ken", zegt Carol Todd, Amanda's moe
der. Ze heeft er geen moeite mee.
Sinds de dood van haar dochter koos
Carol, van beroep lerares, ervoor
'Amanda's erfenis' te verspreiden.
„Amanda's verhaal kan andere men
sen helpen", vertelt Carol, die therapie
volgt om niet ten onder te gaan aan ver
driet en wraakgevoelens. „Aydin heeft
tientallen meisjes geslachtofferd zon
der dat iemand het wist. En er zijn
dui-zen-den roofdieren zoals hij.
Amanda was niet verwaarloosd, is
geen pleegkind, had een normaal tie
nerleven. Wat haar is overkomen, kan
iedereen overkomen."
„Wat ik weet is wat ik lees, ik lees Ne
derlandse kranten en ik volg tweets
van de advocaten in vertaling."
„Het is me gevraagd toen hij voor de
Nederlandse rechter verscheen, maar
ik heb dat niet gedaan. Toen draaide
het om andere slachtoffers en niet om
Amanda. Als ik was gekomen, zou alle
aandacht naar mij gaan. Dat zou niet
eerlijk zijn."
„Meerdere mensen hebben een rol in
Amanda's dood, maar hij is de centrale
figuur die het 'aan de gang' hield. Tot
dat Amanda écht dacht dat niemand
ter wereld haar kon helpen. Vrienden
keerden zich tegen haar en voor een tie-
ner zijn vrienden het belangrijkste
wat er is. Aydin drong steeds op
nieuw haar leven in."
„Aydin had veel identiteiten online.
Hij maakte zo vrienden op de scho
len waar Amanda zat, bijvoorbeeld
door te doen alsof hij een nieuwe
student was die zou komen. Als hij
dan genoeg vrienden van Amanda
kende, begon hij haar te dreigen dat
hij die naaktfoto's zou laten zien. En
als hij dat deed, begon het uitlachen
en pesten weer. Tot ze zich zelfs
ging afvragen of zij misschien iets
verkeerds had gedaan. Het was een
kwaadaardige vicieuze cirkel."
„Als hij maar voor een rechter ver
schijnt, waar ook ter wereld. Mét mij
willen 37 miljoen mensen weten
wat er met hem gaat gebeuren. Het
zou interessant zijn om hem in Cana
da voor de rechter te zien, maar als
dat toch in Nederland moet, heb ik
daar geen moeite mee."
„Het enige wat ik tot nu toe van
hem gezien heb, is een rechtbankte
kening. Ik weet dat ik hem ooit echt
ga zien, bij de rechtszaak, waar dan
ook. Maar ik wil er nog niet aan den
ken hoe ik me dan zal voelen of wat
ik zou willen zeggen. Als ik dat door
mijn hoofd laat spoken, kan ik mijn
werk niet meer doen."
„Hier in British Columbia hebben ze
hem in staat van beschuldiging ge
steld en dat doen ze pas als ze echt
bewijs hebben. En in Nederland zit
hij al sinds januari 2014 vast. Ik ben
er dus vrij zeker van dat hij het is."
„Het is te hopen dat hij ooit snapt
dat het beter is de waarheid te vertel
len, anders moet hij daar voor altijd
mee leren leven. We horen uiteinde
lijk in de rechtbank toch wel alles
over wat hij heeft gedaan."
De nacht voor een premiè
re slaap ik niet. Stan
daard. Het stuk spookt
als een gekke aap door mijn
hoofd. Weet ik alle zinnen, alle
woorden nog? Zal ik ondanks de
spanning kunnen presteren? De
mise-en-scène: niet vergeten bij
die tekst daar en daar op te ko
men! Wat als ik de bril van Judy
kwijtraak? En wat zullen de men
sen er in godsnaam van vinden?
Zullen ze lachen om onze grap
pen?
Op die ene avond waar we we
kenlang naar toe werken, moet
alles zich uitbetalen. Niet alleen
de noeste arbeid, maar ook alles
wat we er voor aan de kant heb
ben gezet: vroeg naar bed, geen
vrienden zien, gezond eten, en
24/7 studeren met het script in
de hand. Mentale en fysieke toe
wijding. We kruipen uit onze
zelfgegraven tunnel en willen,
nee, snakken naar een bevredi
gend eindresultaat.
Op televisie zijn er voortdu
rend voetballers aan het woord.
Ze praten over druk vanuit hun
vaderland, over zenuwen en ver
langen naar een overwinning.
De uren voor onze première
brengen we in stilte door. De
spanning is te snijden, de nervo
siteit hangt als een benauwde de-
De spanning is
te snijden,
de nervositeit
hangt als een
benauwde
deken in de
kleedkamers
ken in de kleedkamers en gan
gen. „Nog een half uur", klinkt
er door de intercom. We likken
onze droge lippen en staren naar
onze trillende handen. Nog 30
minuten. Als gladiatoren moe
ten we de arena in. „Laat het
theater afbranden!", verzucht ie
mand zachtjes. „Waarom koos ik
dit beroep?" Er is geen ontko
men aan. De avond zal zich vol
trekken.
Vlak voor ik op ga, denk ik aan
de Rode Duivels, de mannen uit
IJsland en Ierland en Zweden en
Wales en realiseer me dat die
700 man waar wij voor staan,
een peulenschil zijn vergeleken
bij de ogen van de hele wereld.
Bovendien kunnen wij niet let
terlijk winnen of verliezen. In
kunst is alles subjectief.
Hoe zou Gareth Bale zich in
mijn positie voelen? Wat zou Di-
mitri Payet mij adviseren te
doen, of Jan Vertonghen? We
wensen elkaar toitoitoi en lopen
de donkere hal in richting het po
dium. Na een paar minuten voel
ik dat het goed zit. De zaal is
mee. We zijn scherp en vooral:
vrij.
Op de tribune zie ik stelletjes
zich steeds krampachtiger aan el
kaar vastgrijpen of juist afstand
nemen.
Het stuk dat gaat over liefde
en relaties heeft een enorme im
pact op spelers en publiek. Op
een bijna kinderlijke manier
schetst het de archetypische
structuren tussen mannen en
vrouwen. „Heb je ooit de drang
gehad om met een hoer te sla
pen?", vraagt mijn personage Ju
dy aan haar echtgenoot en een
siddering trekt door de zaal.
„Vind jij mij nog aantrekkelijk?"
En even later: „Voel jij je ooit
aangetrokken tot andere vrou
wen?" De clichématige vragen
zijn gênant herkenbaar. Als Ram
sey en ik elkaar in de finale
'breakup scene', zoals de regisseur
het noemt, alle hoeken van de ka
mer laten zien, zijn we allang
niet meer bezig met zenuwen,
pers of het behalen van een be
paald eindresultaat. We vechten
niet met elkaar, maar met onze
persoonlijke liefdesperikelen en
laten privé-emoties de vrije
loop. Na afloop drinken we
een glas champagne en
voelen de adrenaline on
aangenaam uit ons weg
trekken. Vannacht zal
de slaap diep zijn en
de aap stil. „We heb
ben alles gegeven",
concludeert Marieke.
„Twee nul voor ons."
maandag 27 juni 2016
'Er zijn dui-zen-den
roofdieren zoals hij'
Victor Schildkamp
Koen Voskuil
Rotterdam
U was verbijsterd dat de stalker uit
Nederland kwam. Wat weet u van
hem?
Bent u weieens in Nederland ge
weest?
Ziet u Aydin als de moordenaar van
Amanda?
Carol Todd met een
foto van haar dochter
Amanda.
Hoe deed hij dat?
Hoe belangrijk is Aydins uitleve
ring?
Wilt u Aydin zien?
Hij ontkent dat hij het is.
Misschien hoort u nooit van hem-
zélf waarom hij het deed.
Ifc
