Paul Begijn
ZEELAND 17
doen. Zeven jaar lang heb ik dat
gedaan."
„Ja, hij - en trouwens ook m'n
moeder - vindt vooral dat
stormchasen wat ik heel fanatiek
doe, een beetje eng. Ze snappen
die fascinatie niet en vinden me
een beetje gek. Ik word enorm ge
boeid door zo'n wolkje dat kan
uitgroeien tot een enorme on
weerswolk. Tornado's, waterho
zen. Ik probeer ze allemaal vast
te leggen, al moet je daar heel
veel tijd in investeren. Als je ze
goed in beeld weet te brengen,
geeft dat een enorme kick. Ik heb
het gehad dat ik, zoals in septem
ber 2011, ergens in West-Zeeuws-
Vlaanderen op de dijk stond om
dat we dachten dat we daar het
beste zicht hadden op een zware
bui. Toen we daar op de dijk ston
den, zagen we die bui plotseling
afbuigen naar Terneuzen. Daar
zijn toen, naar schatting, 3.000 au
to's door zware hagelbuien be
schadigd. Ellende natuurlijk,
maar een pracht van een bui met
z'n klassieke vormen. Maar wij
stonden verkeerd. Daar leer je
van."
Mijn vader en
moeder vinden
dat stormchasen,
wat ik heel fanatiek
doe, een beetje
eng
„Als kind van een jaar of vijf
reed ik eens op m'n skeltert je
door de straat, toen het plotseling
begon te onweren. Ik ben toen
doodsbang naar binnen gevlucht
en achter het raam naar buiten
gaan zitten kijken. Toen al was ik
nieuwsgierig naar wat er gebeur
de. Het is heel onvoorstelbaar,
weet ik nu. Onweer heeft een
heel eigen dynamiek. Je hoort
vaak dat mensen op Buienradar
drie uur vooruit kijken, maar dat
heeft geen enkele zin. Wij
stormchasers raadplegen andere
radarbeelden en sites, want die
buien ontstaan heel spontaan en
kunnen plotseling van richting
veranderen. Dat soort unieke si-
Werd dertig jaar geleden geboren in Terneuzen.
Woont in Tilburg, waar hij ook zijn opleiding Communicatie (pr,
voorlichting, journalistiek) volgde.
Hij werkt al enkele jaren als communicatie-adviseur voor Natuur
monumenten in de zuidelijke Delta.
Paul wilde ooit meteoroloog worden, maar was niet goed in na
tuur- en scheikunde. Maar wie weet, want de regels zijn versoe
peld. Hij is een fanatiek stormchaser, een jager op stormen. Dat
doet hij in groepsverband.
tuaties heb je in Nederland niet
heel veel, een keer of vijf per jaar
hooguit. En dan zit je in Zeeland
heel erg goed vanwege de ruimte
en het verre zicht. En dan moet je
de buien ook nog vanuit een be
paalde hoek benaderen, meestal
vanuit het zuidoosten. Dan heb je
het beste beeld. In Oost-Neder
land heb je misschien wel de
meeste buien, maar wij in Zee
land hebben het beste beeld en
daar zijn die oosterlingen stik ja
loers op, weet ik."
„Nooit! Het is nooit saai. Het is
nooit hetzelfde. Ik wil het ge
woon allemaal vastleggen met
m'n camera. Of het gevaarlijk is?
Ja, natuurlijk wel, maar het is ook
mooi. Het is de natuur hè en dat
wil ik allemaal met eigen ogen
zien. Voor mij is het een passie,
dag in, dag uit. Als je naar buiten
kijkt en weet waar je op moet let
ten, kun je als het ware het weer
lezen. Als ik denk dat het de moei
te waard is, probeer ik bij Natuur
monumenten vrij te krijgen en ga
ik op pad. Dan probeer je in te
schatten waar zo'n zware bui zich
zal ontladen en rij je naar die om
geving."
„Ja, ik ben al dagen onrustig,
want er staan grote dingen te ge
beuren. We hebben onderling al
een week contact over zware on
weersbuien, die we donderdag
verwachten. Als dit in de krant
komt, is het alweer voorbij. Het
begint woensdagavond en barst
donderdag echt helemaal los, zo
als je het niet vaak ziet. Ik lig bij
dat soort situaties bij wijze van
spreken stuiterend in m'n bed,
slaap er slecht van. We hebben
heel intensief contact met elkaar,
geven elkaar alles door."
„Ja, vooral code geel wordt wel
erg vaak gebruikt. Je hebt tegen
woordig geen gewone onweers
buien meer. Het is direct code
geel... Het zijn ook de media, die
dat aandikken. Eerst ging het mis
omdat er codes voor het hele land
werden afgegeven. Inmiddels is
dat teruggedraaid en zijn er alar
men voor regio's. Dat is een verbe
tering. Maar nog steeds is het niet
optimaal. Kijk naar Zeeland. Hier
zou je eigenlijk per gebied met co
des moeten werken, want het
weer op Schouwen kan enorm
verschillen van dat in het Land
van Hulst bijvoorbeeld. Als zich
onweer aandient, zie je dat meest
al vooral in Oost-Zeeuws-Vlaan-
deren en West-Brabant. Niet zo
gek natuurlijk, want daar botst de
koudere lucht van zee op de war
mere landlucht."
„Ik denk dat mensen kritischer
worden over het lidmaatschap
van de een of andere club. Net als
overal slaat de vergrijzing wel toe.
Dat zijn trouwe leden. Natuurmo
numenten is natuurlijk wel een
grote club, die sinds jaar en dag
invloed heeft in Den Haag. Het
stevige lobbywerk. We proberen
nu de jeugd meer bij onze activi
teiten te betrekken via een specia
le jeugdafdeling. We willen ze
achter de computer weghalen en
ze meenemen in de natuur; dat
ze ook eens vieze laarzen enzo
hebben. Ik? Vroeger speelde je al-
Of het gevaarlijk is?
Ja, natuurlijk wel,
maar het is ook
mooi. Wat er uit zo'n
klein wolkje kan
ontstaan!
leen maar buiten, tot het donker
was. Hutten bouwen, knikkeren,
voetballen, kikkervisjes vangen
en, in mijn geval met m'n vader,
vissen. Ik zie dat die nieuwe
jeugdafdeling snel groeit."
Hij vertelt over de afkalvende
Roggenplaat in de Oosterschelde
die volgend jaar wordt opgespo
ten met zand om de vogels meer
tijd te geven om te foerageren,
over de belangstelling voor het
Plan Tureluur bij Schouwen - 'we
kunnen best nog wat meer be
langstellenden hebben; het gros
is immers vooral geïnteresseerd
in de kop van de eilanden' - en
over het keiharde feit dat de Oos
terschelde absoluut niet onder
doet voor het Wad. En hoe hij in
korte tijd al die kennis heeft opge
daan over de zandhonger in de
Oosterschelde, zeekraal als zilte
maar verboden snack. Over zee
honden en de organismen in zijn
werkgebied. En over het feit dat
hij misschien over een jaar, na
een reorganisatie bij Natuurmo
numenten, moet omzien naar an
der werk. Maar.
„Op dit moment denk ik vooral
aan wat er de komende dagen bo
ven ons hoofd gebeurt. Het wordt
heftig. Er is maar één probleem:
de dag dat ik eigenlijk op storm-
jacht moet, zit ik op een verplich
te cursus in Hilversum. Of ik daar
van baal?" Boven zijn hoofd teke
nen zich donderwolken af.
zaterdag 25 juni 2016
Je vader is wethouder sport en
cultuur van Terneuzen. Die is op
bepaalde gebieden ook bezeten.
Maar groen? Hij maakt zich
sterk voor kunstgras, jij voor
steltlopers, weidevogels en zee
kraal...
Je was als kind toch bang voor
onweer, zei je ooit? En nu jaag je
de wolken achterna of probeer
je ze zelfs vóór te zijn.
Op den duur heb je het toch wel
gezien? Zo'n dreigende bui, wol
ken die zich opstapelen en waar
uit hagel en regen vallen en blik
semflitsen naar de aarde schie
ten?
Je bent lid van een groep van
twaalf stormjagers, die voortdu
rend met elkaar in contact
staan. Hoe werkt dat? Ik zie je
nu steeds op je mobieltje kijken.
Het is nu dinsdag, wat verwacht
je?
Wat wordt het? Code geel, oran
je of rood? Ook een vorm van
gekte vandaag de dag.
Je verzorgt weerworkshops,
niet enkel vanwege je eigen hob
by maar ook voor je werkgever
Natuurmonumenten. Voor dat
weer bestaat meer belangstel
ling dan voor de natuur. Trou
wens, het aantal leden van Na
tuurmonumenten daalt ook.
Waaraan ligt dat?
Nergens anders in Nederland is het uitzicht op de buien zo mooi
als in de Zeeuwse delta (foto op de Westerschelde).
2015: in de monding van de Westerschelde sloeg de bliksem veel
vuldig in op het water. Hier gefotografeerd vanuit Hoofdplaat.
■wiiii i wiiii 1 i i
r if I - tir*"'*I W.
Een onweersbui trekt over de Westerschelde, zomer 2012.
Een supercell (zwaarste type onweersbui dat we kennen in Neder
land) trekt in 2014 over Philippine en Biervliet, fotospaul begijn
