Waterschap vertilde zich aan gemaal
3
De meeuwen kijken
vanaf het dak of er
iemand met een
broodje worst de
winkel uitkomt
maar ook klanten vinden het leuk
om de dieren te voeren. Bakker
Bart aan de Lange Zelke, waar de
duiven vrolijk tussen de tafeltjes
scharrelen, weigert elk commen
taar uit angst voor represailles.
Rudi Marinisse van DVS Onge-
diertebestrijding krijgt soms het
gevoel dat hij water naar de zee
aan het dragen is: „Ik breng in op
dracht van de gemeente Vlissin
gen al een aantal jaren een gel aan
in de overkapping van de Lange
Zelke. Die reflecteert het zonlicht
zo, dat ze denken vuur te zien en
wegblijven. Laatst was ik na slui
tingstijd nog bezig met de hoog
werker, toen zo'n vrouwtje in een
scootmobiel kwam aanrijden met
een zak vogelvoer tussen haar be
nen. Dan denk ik: waar ben ik
nou mee bezig?" Met dierenliefde
heeft het naar zijn mening weinig
van doen. „Ze genieten ervan dat
de beestjes op hen afkomen. Maar
het is heel wat minder leuk als
zo'n meeuw op een kindje in een
wagentje afduikt." Het is onze
'dikke, vette, eigen schuld', zegt
Nathalie van de Vreede van Vogel
opvang De Mikke. Moeten we ze
maar niet voeren: daar raken ze
aan gewend. De Vogelbescher
ming geeft aan dat duiven en
meeuwen echt wel aan hun kostje
komen, ook al worden ze niet ge
voerd. Maar vergeet ook het afval
dat de mens om zich heen strooit
niet. „Afvalbakken moeten dicht
zijn", aldus de Vogelbescherming.
Onzorgvuldigheid, tijdsdruk, on
ervarenheid en verkeerde inschat
tingen. Dat zijn de belangrijkste
oorzaken voor het financieel deba
cle met gemaal Nieuwe Sluis.
Voor waterschap Scheldestromen
is het project dan ook een even du
re als harde les.
Vanwege de kustversterking
moest het waterschap de - door
de dijk gaande - buizen van ge
maal Nieuwe Sluis, nabij Groede,
vervangen. Uiteindelijk is ervoor
gekozen vlakbij een nieuw gemaal
neer te zetten en het polderwater
af te gaan voeren via de getijden-
duiker die in natuur- en recreatie
gebied Waterdunen is gebouwd.
De duiker is daarvoor op verzoek
van het waterschap uitgebreid
met een vierde koker.
Het project is 975.000 duurder
uitgevallen, een kwart meer dan
begroot. Een pijnlijke kwestie, ze
ker omdat de extra kosten nergens
kunnen worden verhaald. Het wa
terschap heeft daarom intern
nauwgezet onderzocht waar het is
misgegaan, om daar lering uit te
kunnen trekken.
Uit de evaluatie blijkt dat het
waterschap zich heeft verkeken op
het project. Zo is er gekozen voor
een andere vorm van aanbeste-
Door tijdsdruk is
de zorgvuldigheid
in het proces niet
altijd goed geweest
ding, waarbij de marktpartijen
het ontwerp en de uitvoering zelf
bepalen. Het waterschap gaf daar
mee de regie uit handen. Dat is op
zich niet erg, als maar goed is afge
sproken aan welke eisen het resul
taat moet voldoen. Daar schortte
het aan. „De voorbereiding vond
onder tijdsdruk plaats. Daarmee is
de zorgvuldigheid in het proces
niet altijd goed geweest", staat in
de evaluatie.
De tijdsdruk was er doordat het
ontwerp van de oorspronkelijke
getijdenduiker al in een vergevor
derd stadium was. Er moest snel
worden gehandeld om nog een
extra koker te kunnen toevoegen.
Toen later duidelijk werd dat er
problemen waren, vooral met de
stabiliteit van het toevoerkanaal
naar het nieuwe gemaal, was op
nieuw de tijdsdruk bepalend. Het
nieuwe gemaal moest voor 1 mei
van dit jaar operationeel zijn, om
de landelijke subsidie voor het ver
wijderen van de uitlaat van het
oude gemaal niet in gevaar te
brengen. Daarom heeft het water
schap zelf het meerwerk voor zijn
rekening genomen.
Op verschillende punten heeft
het waterschap zich vertild aan
het project. De verdeling van ta
ken, bevoegdheden en verant
woordelijkheden was bijvoor
beeld niet helder, vooral doordat
het een complex project was met
meerdere opdrachtgevers. Het ge
volg was dat 'de projectsturing
niet optimaal is verlopen'. De
tijdsdruk mag in dit soort projec
ten echter niet als excuus gelden,
vindt het waterschap achteraf.
andere terrassen. „Gisteren ston
den ze voor de deur te wachten",
zegt Hema-medewerkster Court
ney Jonckman. „Dat is nieuw. Nor
maal kijken ze vanaf het dak aan
de overkant of er iemand met een
broodje worst de winkel uitkomt.
Of ze zitten op de lantaarnpaal
hier vlakbij."
De Hema weet het ook niet
meer. Zolang mensen vogels voe
ren en ze daarmee leren dat er bij
mensen wat te halen valt, komen
ze. „Zo is het met de duiven ook
begonnen", steekt Barbara Elich
van wal. „We zagen mensen vanaf
de balkons duivenvoer naar bene
den gooien. Op een gegeven mo
ment hadden we hier een soort
van huisduif. Die kwam elke dag
rondscharrelen.Tussen de ijsma
chine en de toonbank zat een ope
ning. Daar kwam hij dan tussen
door. Stond je broodjes te
smeren en schrok je je
weer rot omdat de duif
terug was. Dat is niet
fris als je met eten werkt.
Banketbakkerij Bliek („Ze ko
men tot achter de toonbank, ik
moet telkens uitkijken"), Délifran-
ce („Ja, natuurlijk"), Intermezzo
(„Klanten kunnen niet eens hun
eten op tafel laten staan als ze
naar het toilet moeten"): alle win
kels waar eten geserveerd of ver
kocht wordt, geven aan last te heb
ben van de vogels. „Last, last",
zegt de eigenaar van restaurant
Limburgia weifelend. „Dat nou
ook weer niet, maar meeuwen
schijten zo vreselijk veel!"
Duiven ook: veertien kilo poep
per jaar, om precies te zijn. Tel
daarbij op dat duiven kampioen
voorplanting zijn, en het beeld is
compleet. Wang, eigenaresse van
cafetaria Neptunus, heeft in de
raamkozijnen boven haar zaak pin
nen laten zetten tegen de duiven.
„Je wilt niet weten hoeveel er an
ders zitten. En ze schijten alles on
der. Smerige beesten."
Marcel Muller, die aan de toon
bank bij Neptunus een kroketje
nuttigt, mengt zich in het ge-
sprek. Muller is lid van de Partij
voor de Dieren, zegt hij met stem
verheffing, en wil van de vogels
geen kwaad weten. „Laat ze toch."
In Nederland staan alle vogels op
de lijst van beschermde diersoor
ten, wat overlast aanpakken be
moeilijkt, maar Muller vindt het
uitstekend. Ik vind het leuk, ru
zie met een meeuw. En dat ze
eten uit mijn hand vissen: prach
tig!"
Zoals Muller zijn er meer die
geen genoeg kunnen krijgen van
de duiven en meeuwen. Bij de He-
ma weten ze het wel: bewoners
van de flats aan de Lange Zelke,
zaterdag 25 juni 2016
wacht... en slaat dan toe
Handtamme meeuwen hebben het in Vlissingen op het eten van mensen voorzien. In Leiden is een over
last gevende meeuwenkolonie met succes ingedamd door buiten de stad een kunstmatige broedplaats
te creëren en de daken in de binnenstad ongeschikt te maken voor nestelen, fotos ruben oreel
Waterschap Scheldestromen
ging voor een miljoen euro het
schip in met het gemaal Nieuwe
Sluis. Uit intern onderzoek blijkt
de organisatie dat aan zichzelf
te wijten te hebben.
Rolf Bosboom
Groede
—Waterschap in evaluatie
De duiven zijn niet meer weg te
slaan bij Bakker Bart en andere
verkopers van etenswaren.
