Bevlogen onruststoker
zet Spanje op scherp
Beo Willem
Tommy
17
Exclusieve aanbieding voor u als lezer!
asgeleden schreef ik
hier over mijn be
zwaren tegen de
Vlaams-Libanese ac
tivist Dyab Abou Jah-
jah. Met zoveel woorden noem
de ik hem een zoek-vervang anti
semiet, iemand die 'zionist' zegt
als hij 'Jood' bedoelt, omdat anti
zionisme wordt getolereerd en
antisemitisme niet. Veel van zijn
provocaties komen tot ons via so
ciale media. Sommige mensen
vinden dat je iemand niet mag
beoordelen op wat hij schrijft op
Twitter en Facebook, maar voor
mij behoren zulke uitingen tot
het geopenbaarde denken. Ook
de wetgever houdt mensen ver
antwoordelijk voor wat zij op so
ciale media schrijven.
Hij heeft vurige vrienden. Dit
waren nu plots mijn tegenstan
ders. We hadden zelfs een paar
gemeenschappelijke intellectue
le vrienden. Ook dit waren nu te
genstanders. Hun redenering
was eenvoudig te volgen: wie
niet met Abou Jahjah is, is tegen
de emancipatie van het Ara-
bisch-islamitische volksdeel,
waartoe ook andere minderhe
den zich rekenen. Mij leek dat
een vorm van betrekkingswaan
- de medestanders van Abou Jah
jah betrekken elke vorm van kri
tiek op hem direct op zichzelf.
Zij zijn allen Abou Jahjah, met
andere woorden. Zulk sektarisch
denken is weinig bevorderlijk
Abu Jahjah heeft
vurige vrienden, dit
waren plots mijn
tegenstanders
voor het goede begrip van de
zaak. Het argument telt niet
meer, de loyaliteit tegenover de
groep is dominant. Dat ik een ge-
legenheids-Charlie Hebdo werd
genoemd, iemand die de vrij
heid van meningsuiting alleen
voor zijn eigen groep reserveert,
was amusant; dat het Neder
lands Palestina Komitee bij her
haling twitterde dat ik de waar
heid over 'apartheidsstaat Israël'
niet aankon, was een conclusie
die niet door feiten werd gedekt.
Zo kwam ik in de hoek van
Theodor Holman, Leon de Win
ter en Ebru Umar terecht, luid
ruchtige, vaak wrokkige com
mentatoren met een rechts-con-
servatief profiel. Ik, die begon
met bezwaren tegen de opvattin
gen van één man, bleek nu ge
kant tegen de verheffing van
nieuwkomers in het algemeen
en moslims en Arabieren in het-
bijzonder. Wat ik van Zwarte
Piet vind, hoor ik nog. Mij kwam
het voor als een confrontatie
met gesloten geesten.
In een open geest past zowel
kritiek op de provocaties van
Abou Jahjah als op de Israëlische
bezettingspolitiek. Daarin past
zowel kritiek op de dubbelzinni
ge houding van Abou Jahjah ten
aanzien van geweld, als begrip
voor Palestijnse aanslagen (zon
der die overigens goed te keu
ren). Ik hoopte duidelijk te ma
ken dat je zowel Jahjahs' recht
kunt verdedigen om te schrijven
wat hij wil, als kunt vinden dat
dat niet bij De Bezige Bij uitgege
ven moet worden. In zijn co
lumn in de Volkskrant van dins
dag stelt Arnon Grunberg voor
om de presentatie van Abou Jah
jahs' pamflet in zijn moeders
huis te organiseren. Voor een dis
cussie nodigt hij Jahjah, Dries
van Agt, Jessica Durlacher, mij
en de Israëlische schrijver Nir Ba-
ram uit. Entreekaartjes worden
verkocht via eBay en de op
brengst gaat naar Combattants
for Peace.
De meeste politici zouden er dol
blij mee zijn geweest. Het was
mei 2014, vier maanden eerder
was de protestpartij Podemos
(We kunnen) opgericht door een
groep linkse intellectuelen en jon
geren uit de Spaanse Occupy-be-
weging. Bij de Europese verkiezin
gen behaalden de nieuwkomers
1,2 miljoen stemmen, bijna acht
procent van het totaal. De 37-jari-
ge leider Pablo Iglesias was niet te
vreden. Hij wilde meer, veel meer.
Hij beschouwde het als opmaat
naar een aardbeving in het Spaan
se politieke systeem. Naar het pre
mierschap.
Het leek grootheidswaanzin van
een dertiger, universitair docent
aan de faculteit Politieke en Socia
le Wetenschappen in Madrid. Een
tje die in die snelle opmars enkele
kompanen van het eerste uur zag
afhaken, omdat ze het niet met
zijn methodes eens waren. Zijn
antwoord: „De hemel bestorm je
niet met consensus, maar met een
overval." Die hemel is het Spaanse
parlement. Of hoger: de minister
raad, dat premierschap. Zondag
moeten de Spanjaarden opnieuw
naar de stembus. Na de vorige ver
kiezingen, eind december, bleek
niemand in staat een regering te
vormen. Podemos boycotte het ak
koord tussen de traditionele socia
listen (PSOE) en een andere
nieuwkomer, óók geboren uit on
vrede met de klassieke partijen,
het centrumrechtse Ciudadanos
(Burgers). Ver verwijderd van de
absolute meerderheid hadden zij
de steun van Podemos nodig,
maar Iglesias had een andere stra
tegie.
Hij hoopte tijdens de impasse
groter te worden dan de PSOE om
dan na zondag zelf te proberen
een grote progressieve regering te
vormen, met hemzelf aan het
hoofd. Daarvoor ging hij een ver-
Pablo Iglesias
kan nu al rekenen
op bijna
een kwart van
alle stemmen.
band aan met de communisten, sa
men heten ze nu Podemos Uni-
dos. De laatste peilingen wijzen
op een spannende strijd aan de lin
kerkant, met zowel de PSOE als
Podemos Unidos rond de 85 ze
tels; samen bijna goed voor de ab
solute meerderheid van 176.
De huidige regeringspartij, de
PP, zal weer het meeste aantal
stemmen en zetels (120) krijgen,
maar demissionair premier Rajoy
krijgt van geen van de andere poli
tieke leiders steun voor een nieu
we termijn. De aanhang van de
conservatieve PP is op zijn beurt
doodsbang voor de opkomst van
Podemos.
Iglesias geniet van de strijd. Zo
wel als student als als jonge do
cent aan de universiteit was hij
een 'onruststoker'. Tijdens zijn
eerste les als docent ging hij op
een stoel staan en sprak hij de eer
ste woorden van Robin Williams
uit de beroemde scène van Dead
Poets Society„Oh captain, my cap
tain," uit een gedicht van Walt
Whitman over Abraham Lincoln.
„Maak jullie levens uitzonderlijk",
besluit Williams zijn monoloog.
Dat is precies wat Iglesias pro
beert te doen. Hij kan nu rekenen
op bijna een kwart van alle stem
men. Zijn partij- of geloofsgeno-
tes zijn al een jaar succesvol burge
meester van Madrid en Barcelona.
'Si se puede' is daarom altijd de
leus geweest, geïnspireerd op het
'Yes we can' van Obama. En Pode
mos. We kunnen.
Een sympathiek plan. Ik kom
graag, op voorwaarde dat de cate
ring goed verzorgd is.
Als de discussie te hoog op
loopt, zal ik Zhuang Zi citeren:
'Grote kennis is ruim en breed,
Kleine kennis is eng en bekrom
pen. Grote woorden zijn rustig
en vredig, Kleine woorden zijn
druk en schreeuwerig.'
Dit zal ons kalmeren.
ECHT
LEDER
Meer kleuren online
vrijdag 24 juni 2016
ynenved
P
Wie over Abou Jahjah schrijft,
begeeft zich in een mijnenveld.
Een jonge man met een paarden
staart, vroeger overtuigd com
munist, de schrik van de finan
ciële wereld, als nieuwe premier
van Spanje? Zondag zijn de ver
kiezingen.
Edwin Winkels
Barcelona
Meerdere modellen online
STINGLER NL
