tt
ZEEUWS-VLAANDEREN 7
Dorpsraden Cadzand, Groede en Zuidzande luiden de alarmbellen
De leefbaarheid
van kustdorpen
is in gevaar,
vinden bewoners.
Het aantal
tweede woningen
mag niet verder
stijgen.
Als hier geen
mensen wonen,
heb je ook geen
personeel meer
aan de kust
„Ik zou het wel erg fijn vinden als
mijn dochtertje hier tot haar
twaalfde naar school kan." Dorps
raadbestuurslid jan Elfrink uit
Groede vat met die ene zin tref
fend samen: bewoners van
West-Zeeuws-Vlaamse kustdor
pen maken zich ernstige zorgen
over de voorzieningen in hun
dorp. Voornaamste reden: het snel
groeiend aantal tweede wonin
gen.
De discussie over het al dan niet
toestaan van tweede verblijven
speelt in de gemeente Sluis al ja
ren. Zo intensief als nu werd die
echter nog nooit gevoerd. Bewo
ners zijn bezorgd, blijkt uit enquê
tes en op dorpsraadbijeenkom
sten. En dus trekken de dorpsraad-
besturen van Groede, Cadzand en
Zuidzande aan de bel.
Toename
„Kijk zelf maar", wijst Isabelle
Scherbeijn (dorpsraad Cadzand)
bij haar huis, midden in het dorp,
om zich heen. „Dat is een tweede
woning, en dat, en dat."
Scherbeijn is niet de enige:
steeds meer inwoners van Cad
zand hebben geen vaste buren
meer. Sinds de gemeente Sluis het
verbod op tweede woningen twee
jaar geleden afschafte, gaat het
hard, zegt Scherbeijn. Ze pakt er
een kadastrale kaart van haar dorp
bij. „De oranje vlakjes zijn tweede
woningen, de blauwe vaste bewo
ners." Halve straten, complete
rijen kleuren oranje. „Ongeveer
half om half', schat Scherbeijn in.
„En als je de huurhuizen niet mee
rekent, gaat het aantal tweede hui
zen al ruim over de helft."
Zo ver is het in Zuidzande en
Groede nog niet. Frits Baars (Zuid
zande) en Hans van de Geer
(Groede) schatten het aantal twee
de woningen in hun dorp op één
op drie. „Maar dat aantal stijgt
heel snel", weet Van de Geer. „Als
er niets verandert, zitten wij hier
binnen een paar jaar ook over de
helft."
Leefbaarheid
Die ontwikkeling brengt de leef
baarheid in de dorpen in gevaar,
benadrukken de drie dorpsraadbe-
dig om je gemeenschap fatsoen
lijk te laten draaien."
Van de Geer erkent dat. „We zit
ten net vóór het kantelpunt.
Straks hebben we niet genoeg vrij
willigers meer om clubs te behou
den en niet genoeg kinderen om
scholen open te laten. Als we nu
niks doen, wordt de hele kust
strook éen groot vakantiepark."
dorp kunnen gaan." Van de Geer
kent die voorbeelden ook. „In
mijn eigen straat gaan huizen weg
voor bijna het dubbele van de
WOZ-waarde. Er zijn eigenaren
die geen idee hebben wat ze kun
nen krijgen. Die zetten hun huis
op de markt en laten er maar op
bieden. Dat is toch geen normale
marktwerking."
Dure huizen
De prijzen van te koop staande
woningen rijzen de pan uit. Ze
worden onbetaalbaar voor 'gewo
ne' mensen uit de regio. En be
langstelling uit de buurt is er ze
ker, benadrukken de betrokkenen
in koor. Kijk daar, wijst Baars tij
dens een rondje door Zuidzande
naar een rijtje van drie woningen
in de Zegveldstraat. „De eigenaar
kocht ze een poos geleden voor bij
elkaar 240.000 euro. Hij knapte ze
op, en vraagt nu vier ton voor één
huis. Die woningen hadden afzon
derlijk best naar starters uit het
Maatwerk
Er moet wat gebeuren, roepen de
betrokkenen in koor. En dat vergt
maatwerk. „In een dorp als Hoofd
plaat zijn ze juist blij als iemand
een huis als tweede woning ge
bruikt", geeft Baars aan. „Daar
speelt dit probleem dus helemaal
niet." Bovendien zijn de dorpelin
gen niet helemaal ongevoelig voor
een argument van de voorstan
ders van de huidige situatie: dat er
leegstand ontstaat als een huis
geen tweede woning meer mag
zijn. „Je zou een maximum percen
tage kunnen toestaan", vindt
Scherbeijn. „Of alleen tweede wo
ningen in bepaalde straten. En je
moet zorgen dat je de boel regel
matig evalueert en indien nodig
aanpast."
Het tweede woningenbeleid
moet dan ook onderdeel zijn van
een bredere visie op leefbaarheid
en woningbouw in dorpen, vindt
Van de Geer. Daar moeten de
dorpsraden, veel meer dan nu, bij
betrokken worden. „Ze hebben in
het gemeentehuis hun mond vol
over burgerparticipatie. Laat ze
dat dan maar eens waarmaken."
sturen. Ze trekken samen op rich
ting de Sluise gemeenteraad, die
in september de situatie evalu
eert. Akkoord: de meeste eigena
ren onderhouden hun tweede wo
ning netjes, erkennen de vaste be
woners. „Maar alleen al de stilte
op straat zorgt ervoor dat mensen
zich steeds minder thuis voelen in
hun eigen omgeving", vertelt
Scherbeijn.
Bij activiteiten in het dorp merk
je het ook. De animo loopt terug.
Want hoe je het ook wendt of
keert: tweede woningbezitters
doen over het algemeen veel min
der mee met het sociale leven in
het dorp. „We organiseren ons
een ongeluk om de boel hier in be
weging te houden", verklaart Frits
Baars. „Maar op evenementen ko
men telkens minder mensen af
dan je vooraf hoopt. De eigenaren
van de tweede woningen zie je
nauwelijks. Die vinden het geen
probleem als in het dorp voorzie
ningen verdwijnen." Je merkt het
aan kleine dingen, zegt ook Van
de Geer. „We hadden acties met
het buitenzetten van bloembak
ken en kerststerren. Vaste bewo
ners doen dat massaal. Bij tweede
woningen doet niemand mee.
Dan denk je: heeft dit nog zin?"
Volgens Scherbeijn gaat het ver
der: ook de lokale economie komt
erdoor in gevaar. „Als hier geen
mensen meer wonen, heb je ook
geen personeel voor al die bedrij
ven aan de kust. En denk aan de
klandizie voor de winkels. Je hebt
gewoon een minimale massa no-
dinsdag 21 juni 2016
Kustdorpen raken steeds
meer voorzieningen kwij t
Marlijn de Koning
Cadzand/Groede/Zuidzande
Frits Baars loopt langs drie huizen in zijn dorp. „Die zijn gezamenlijk gekocht voor 240.000 euro. Het eerste is opgeknapt en staat nu te
koop voor vier ton. Als ze apart waren verkocht, hadden ze alle drie naar starters kunnen gaan." fotos camile schelstraete
Isabelle Scherbeijn
De oranje vlakjes zijn de tweede woningen in Cadzand, de blauwe
vertegenwoordigen vaste bewoners. De score: fifty-fifty.
