Wi -wi
r
Schiphol wil toch ganzen vergassen
'Het is mooi om de wereld af en toe door zijn ogen te bekijken'
Oude vondst moe*
8 NI
Annemarie Haverkamp schrijft in
'De Gelderlander' wekelijks over het
leven met haar gehandicapte zoon Job.
Haar column 'Wij-wij' ging de afgelopen
dagen onverwacht viral op internet.
De onbevooroordeelde
Job, met al zijn lichame
lijke en geestelijke be
perkingen, maakt in Ne
derland heel wat reac
ties los. Een column over hem, die af
gelopen vrijdag verscheen in De Gel
derlander, is duizenden keren ge
deeld op sociale media.
De Nijmeegse journaliste Annema-
rie Haverkamp zette het ongecompli
ceerde en blijmoedige karakter van
haar zoon Job af tegen een tijd waar
in iedereen maar oordeelt en om het
minste al scheldend leegloopt. Wie
is er hier nu verstandelijk beperkt?
„Ik verbaas me er oprecht over hoe
mensen op elkaar kunnen reageren",
zegt Haverkamp. „Dan gaan ze schel
den op een columniste met een
hoofddoek, en op Sylvana Simons
die de politiek ingaat. Of Erik van
Muiswinkel roept 'domme kanker-
lui' naar zijn critici en supporters
van De Graafschap vallen spelers van
de tegenstander aan. Dan denk ik: 'Je
ként die ander niet eens'. Ze zijn
niet nieuwsgierig naar de ander.
Mensen willen de ander direct inde
len."
Haar Job heeft daar geen last van.
En wat dat betreft is het maar wat
fijn om zijn moeder te zijn, wil Ha
verkamp maar zeggen. „Niet dat het
zo fijn is om een gehandicapt kind te
hebben. Zijn geboorte was een desil
lusie, en het is vaak gewoon erg
zwaar", erkent Haverkamp. „Maar dit
aspect van zijn persoon is een verade
ming. Het is mooi de wereld af en
toe door zijn ogen te bekijken. Om el
ke avond een jongetje op de bank te
hebben zitten dat geen idéé heeft.
Dat alle mensen blanco tegemoet
treedt."
De columniste krijgt zelf maar flar
den mee van de opwinding rond
haar stuk. Ze is nu in Rwanda, waar
ze namens het Liliane Fonds gehan
dicapte kinderen in vluchtelingen
kampen bezoekt. Vanaf Schiphol
tweette ze een foto van haar kranten
column. Aangekomen in Kigali ont
dekte ze dat haar eigen tweet honder
den keren was gedeeld, en een foto
op Facebook duizenden keren. „Mijn
tweet zit nu op 700 keer, mijn oor
spronkelijke Facebookbericht op
6.000. Maar er zijn nog veel meer be
kende en onbekende mensen die de
column ook hebben gedeeld. De
2 NIJMEGEN
Column
ANNEMARIE HAVERKAMP
Het veld op stormen
zou hij niet kunnen -
vanwege die rolstoel
tekst die ze daarbij het meest gebrui
ken is dat ze 'geraakt' zijn."
Op de sites van onder meer het
AD en regionale dagbladen is Haver-
kamps column één van de best gele
zen berichten. Haverkamp is nog het
meest in haar nopjes met een be
richt op lindanieuws.nl. Haar Job en
Muhammad Ali worden in één kop
vermeld: „Haha, dat had ik toch niet
gedacht toen iemand dit gehandicap
te knaapje twaalf jaar geleden op
mijn buik legde."
REACTIES
Noord-Holland en Schiphol wil
len ondanks een verbod alsnog
duizenden ganzen vergassen. Die
renbeschermers zijn woest. Giste
ren stonden ze opnieuw bij de
rechter. Talloze keren nemen pilo
ten ganzen met het blote oog
waar. Ieder jaar zijn er wel een
paar near misses. Soms moet een
vliegtuig een noodlanding maken
omdat de vogels te veel schade
hebben aangericht aan het toestel.
Ganzen zijn in de ogen van Schip
hol een plaag waardoor mensenle
vens op het spel staan. En dus
moet de populatie drastisch om
laag. Jagers hebben toestemming
om zoveel ganzen te schieten als
ze willen, maar dat zet volgens
Schiphol geen zoden aan de dijk.
Er moeten duizenden ganzen ver-
dwijnen om het luchtverkeer vei
lig te houden. En dat lukt niet
met jagen alleen.
Het 'meest diervriendelijke' al
ternatief is volgens Schiphol ver
gassen. Grote groepen ganzen wor
den dan naar een container gedre
ven en daar gedood met CO2.
Maar over die methode verschil
len de meningen sterk.
Organisaties Animal Rights en
Faunabescherming zijn er hele
maal niet over te spreken en stap
ten naar de rechter. Vooral de ma
nier waarop de vogels naar de con
tainer worden gedreven is omstre
den.
Dat zorgt voor veel stress en
sommige dieren worden in de hec-
tiek vertrapt, vinden de dierenbe
schermers. Ook het vergassen zelf
is een doodsstrijd die 120 secon
den duurt. Veel te lang, vinden ze.
De rechter doet morgen uitspraak.
dinsdag 7 juni 2016
Job raakt gevoelige snaar
Leo Klaassen
Nijmegen
redactie.nijmegen@gelderlander.nl
Job (12) kent de woorden
kut-Marokkaan, kankerlul
en aandachtshoer niet. Een
hoofddoek zet geen kwaad bloed
bij hem. Die zal hij leuk vinden,
omdat je eraan kan trekken. Kroes
haar kriebelt tegen zijn hand en
glad haar wil hij aaien. Job raakt
mensen graag aan.
Racisme is hem vreemd, voor
oordelen kent hij niet. Gaat thuis
de bel, dan roept hij 'mama open
doen'. Job is nieuwsgierig en ver
welkomt iedereen. Niks wij-zij.
Gezellig wij-wij. Hij vindt men
sen leuk en lief, tot het tegendeel
bewezen is. Job zal je nooit op je
verleden pakken, hooguit pakt hij
je hand. Job snapt niet wat een ho
mo is, laat staan wat hetero bete
kent. Hij maakt evenmin onder
scheid tussen dik, dun, rijk, arm,
Tokkie of elite. Job kijkt op nie
mand neer - vanuit zijn rolstoel
kijkt hij altijd omhoog. Aan zijn
hemel staat de zon of het regent.
Job zegt sorry als hij je pijn
heeft gedaan. Dankjewel als je
hem helpt. En toont belangstel
ling door te vragen: 'hoe is het
met jou?'. Kijkt hij voetbal op tele
visie, dan juicht hij bij ieder doel
punt, ongeacht de clubkleuren,
job is kampioen in het delen van
blijdschap. Het veld op stormen
zou hij niet kunnen - vanwege
die rolstoel. Spelers van de tegen
partij slaan al helemaal niet; hij
heeft een lage spierspanning. Het
is dat krakkemikkige lijf waardoor
hij bijna niks kan.
Job moet altijd wachten. Op J
eten, op gezelschap, op de taxi, op
een nieuwe rolstoel, op iemand
die zijn luier verschoont. Toch
voelt hij zich nooit tekortgedaan. 0
Zal nimmer klagen. Wijst niet ver
ongelijkt naar mensen die het be
ter hebben en is onbekend met de
begrippen jaloezie, misgunnen en
kwaadspreken. Liever zingt hij
een liedje.
lob geeft niet anderen de schuld
en wenst niemand dood op socia
le media. En dan noemen we hem
verstandelijk beperkt.
Annemarie
Haverkamp met
haar zoon Job.
FOTO LARS VAN DEN BRINK
Online wordt er massaal gerea
geerd op de column over Job.
Een greep uit de reacties:
'Dit moet gewoon de wereld over
gaan. Steekje hand in eigen boe
zem, want hier kan iedereen van le
ren. Respect en dank dat dit ver
haal gedeeld mag worden.'
'Kippenvel. Prachtig verwoord!'
'Men moet het verstandelijk be
perkt zijn niet romantiseren. Hoog
stens - en bijzonder belangrijk -
kunnen deze mensen de 'gewone'
mens weer leren zien waar het le
ven óók om gaat.'
'Een column waarbij de pen diep
in het hart gedoopt is.'
'Dank Annemarie Haverkamp
voor de column van het jaar.'
Volgens Schiphol en de provin
cie Noord-Holland is vergassen
de enige effectieve manier om
overlast van vogels te beperken.
Raymond Boere
Haarlemmermeer
0
Het vergassen van
de ganzen is een
doodsstrijd die 120
seconden duurt.
Veel te lang, vinden
dierenbeschermers.