Wi -wi r Schiphol wil toch ganzen vergassen 'Het is mooi om de wereld af en toe door zijn ogen te bekijken' Oude vondst moe* 8 NI Annemarie Haverkamp schrijft in 'De Gelderlander' wekelijks over het leven met haar gehandicapte zoon Job. Haar column 'Wij-wij' ging de afgelopen dagen onverwacht viral op internet. De onbevooroordeelde Job, met al zijn lichame lijke en geestelijke be perkingen, maakt in Ne derland heel wat reac ties los. Een column over hem, die af gelopen vrijdag verscheen in De Gel derlander, is duizenden keren ge deeld op sociale media. De Nijmeegse journaliste Annema- rie Haverkamp zette het ongecompli ceerde en blijmoedige karakter van haar zoon Job af tegen een tijd waar in iedereen maar oordeelt en om het minste al scheldend leegloopt. Wie is er hier nu verstandelijk beperkt? „Ik verbaas me er oprecht over hoe mensen op elkaar kunnen reageren", zegt Haverkamp. „Dan gaan ze schel den op een columniste met een hoofddoek, en op Sylvana Simons die de politiek ingaat. Of Erik van Muiswinkel roept 'domme kanker- lui' naar zijn critici en supporters van De Graafschap vallen spelers van de tegenstander aan. Dan denk ik: 'Je ként die ander niet eens'. Ze zijn niet nieuwsgierig naar de ander. Mensen willen de ander direct inde len." Haar Job heeft daar geen last van. En wat dat betreft is het maar wat fijn om zijn moeder te zijn, wil Ha verkamp maar zeggen. „Niet dat het zo fijn is om een gehandicapt kind te hebben. Zijn geboorte was een desil lusie, en het is vaak gewoon erg zwaar", erkent Haverkamp. „Maar dit aspect van zijn persoon is een verade ming. Het is mooi de wereld af en toe door zijn ogen te bekijken. Om el ke avond een jongetje op de bank te hebben zitten dat geen idéé heeft. Dat alle mensen blanco tegemoet treedt." De columniste krijgt zelf maar flar den mee van de opwinding rond haar stuk. Ze is nu in Rwanda, waar ze namens het Liliane Fonds gehan dicapte kinderen in vluchtelingen kampen bezoekt. Vanaf Schiphol tweette ze een foto van haar kranten column. Aangekomen in Kigali ont dekte ze dat haar eigen tweet honder den keren was gedeeld, en een foto op Facebook duizenden keren. „Mijn tweet zit nu op 700 keer, mijn oor spronkelijke Facebookbericht op 6.000. Maar er zijn nog veel meer be kende en onbekende mensen die de column ook hebben gedeeld. De 2 NIJMEGEN Column ANNEMARIE HAVERKAMP Het veld op stormen zou hij niet kunnen - vanwege die rolstoel tekst die ze daarbij het meest gebrui ken is dat ze 'geraakt' zijn." Op de sites van onder meer het AD en regionale dagbladen is Haver- kamps column één van de best gele zen berichten. Haverkamp is nog het meest in haar nopjes met een be richt op lindanieuws.nl. Haar Job en Muhammad Ali worden in één kop vermeld: „Haha, dat had ik toch niet gedacht toen iemand dit gehandicap te knaapje twaalf jaar geleden op mijn buik legde." REACTIES Noord-Holland en Schiphol wil len ondanks een verbod alsnog duizenden ganzen vergassen. Die renbeschermers zijn woest. Giste ren stonden ze opnieuw bij de rechter. Talloze keren nemen pilo ten ganzen met het blote oog waar. Ieder jaar zijn er wel een paar near misses. Soms moet een vliegtuig een noodlanding maken omdat de vogels te veel schade hebben aangericht aan het toestel. Ganzen zijn in de ogen van Schip hol een plaag waardoor mensenle vens op het spel staan. En dus moet de populatie drastisch om laag. Jagers hebben toestemming om zoveel ganzen te schieten als ze willen, maar dat zet volgens Schiphol geen zoden aan de dijk. Er moeten duizenden ganzen ver- dwijnen om het luchtverkeer vei lig te houden. En dat lukt niet met jagen alleen. Het 'meest diervriendelijke' al ternatief is volgens Schiphol ver gassen. Grote groepen ganzen wor den dan naar een container gedre ven en daar gedood met CO2. Maar over die methode verschil len de meningen sterk. Organisaties Animal Rights en Faunabescherming zijn er hele maal niet over te spreken en stap ten naar de rechter. Vooral de ma nier waarop de vogels naar de con tainer worden gedreven is omstre den. Dat zorgt voor veel stress en sommige dieren worden in de hec- tiek vertrapt, vinden de dierenbe schermers. Ook het vergassen zelf is een doodsstrijd die 120 secon den duurt. Veel te lang, vinden ze. De rechter doet morgen uitspraak. dinsdag 7 juni 2016 Job raakt gevoelige snaar Leo Klaassen Nijmegen redactie.nijmegen@gelderlander.nl Job (12) kent de woorden kut-Marokkaan, kankerlul en aandachtshoer niet. Een hoofddoek zet geen kwaad bloed bij hem. Die zal hij leuk vinden, omdat je eraan kan trekken. Kroes haar kriebelt tegen zijn hand en glad haar wil hij aaien. Job raakt mensen graag aan. Racisme is hem vreemd, voor oordelen kent hij niet. Gaat thuis de bel, dan roept hij 'mama open doen'. Job is nieuwsgierig en ver welkomt iedereen. Niks wij-zij. Gezellig wij-wij. Hij vindt men sen leuk en lief, tot het tegendeel bewezen is. Job zal je nooit op je verleden pakken, hooguit pakt hij je hand. Job snapt niet wat een ho mo is, laat staan wat hetero bete kent. Hij maakt evenmin onder scheid tussen dik, dun, rijk, arm, Tokkie of elite. Job kijkt op nie mand neer - vanuit zijn rolstoel kijkt hij altijd omhoog. Aan zijn hemel staat de zon of het regent. Job zegt sorry als hij je pijn heeft gedaan. Dankjewel als je hem helpt. En toont belangstel ling door te vragen: 'hoe is het met jou?'. Kijkt hij voetbal op tele visie, dan juicht hij bij ieder doel punt, ongeacht de clubkleuren, job is kampioen in het delen van blijdschap. Het veld op stormen zou hij niet kunnen - vanwege die rolstoel. Spelers van de tegen partij slaan al helemaal niet; hij heeft een lage spierspanning. Het is dat krakkemikkige lijf waardoor hij bijna niks kan. Job moet altijd wachten. Op J eten, op gezelschap, op de taxi, op een nieuwe rolstoel, op iemand die zijn luier verschoont. Toch voelt hij zich nooit tekortgedaan. 0 Zal nimmer klagen. Wijst niet ver ongelijkt naar mensen die het be ter hebben en is onbekend met de begrippen jaloezie, misgunnen en kwaadspreken. Liever zingt hij een liedje. lob geeft niet anderen de schuld en wenst niemand dood op socia le media. En dan noemen we hem verstandelijk beperkt. Annemarie Haverkamp met haar zoon Job. FOTO LARS VAN DEN BRINK Online wordt er massaal gerea geerd op de column over Job. Een greep uit de reacties: 'Dit moet gewoon de wereld over gaan. Steekje hand in eigen boe zem, want hier kan iedereen van le ren. Respect en dank dat dit ver haal gedeeld mag worden.' 'Kippenvel. Prachtig verwoord!' 'Men moet het verstandelijk be perkt zijn niet romantiseren. Hoog stens - en bijzonder belangrijk - kunnen deze mensen de 'gewone' mens weer leren zien waar het le ven óók om gaat.' 'Een column waarbij de pen diep in het hart gedoopt is.' 'Dank Annemarie Haverkamp voor de column van het jaar.' Volgens Schiphol en de provin cie Noord-Holland is vergassen de enige effectieve manier om overlast van vogels te beperken. Raymond Boere Haarlemmermeer 0 Het vergassen van de ganzen is een doodsstrijd die 120 seconden duurt. Veel te lang, vinden dierenbeschermers.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 8