P ^1
1 Vv a i
li
Nog steeds fietsers op gevaarlijkste weg
L f'4
J*L'a K l»
d, i7;f V it* ui
ItJlL
4 ZEELAND
78-jarige jager vangt in opdracht dieren die overlast veroorzaken
Theo Megens
helpt gemeente
Reimerswaal een
handje. „Pas als ik
dood ben, stop ik
met jagen."
Sommige
beesten brengt
hij naar asiel of
kinderboerderij,
andere eindigen
op zijn bord
s
i W Y/l
Ik ben een echte moorde
naar." Theo Megens (78) uit
Hansweert trekt die conclu
sie met een lach van oor tot
oor. Hij heeft al zo veel konijnen,
fazanten en ander wild naar de
hemel geholpen, dat hij de tel is
kwijtgeraakt. Maar het plezier is
er na ruim vijftig jaar jagen nog
steeds, ook al werkt het lichaam
niet echt meer mee. „Ik heb sui
ker, mijn hart werkt nog maar
voor 33 procent, er is iets met
mijn schildklier en mijn nieren
werken niet meer zoals het
hoort", somt Megens op. Maar
van rustig aan doen of stoppen
wil hij niets weten. „Pas als ik
dood ben, stop ik."
Tot die tijd trekt Megens er re
gelmatig op uit. In opdracht van
de gemeente Reimerswaal vangt
hij dieren die overlast veroorza
ken. Dat varieert van eenden uit
de eendenvijver in Yerseke die de
tuinen van omwonenden vernie
len tot konijnen die gangen gra
ven onder het voetbalveld in
Hansweert. Sommige beesten
brengt Megens na het vangen
naar een kinderboerderij of asiel,
andere dieren eindigen op zijn
bord. „Er gaat niets boven een ko
nijn dat nog net niet volwassen
is, gebakken in roomboter", zegt
Megens, terwijl hij in zijn han
den wrijft.
De Hansweertenaar ontwikkel
de zijn liefde voor de plezierjacht
al op jonge leeftijd. Hij groeide
op in de bossen van Noord-Bra
bant, in een gezin met tien kinde
ren. „Mijn vader was houthakker
en met zijn loon konden we maar
moeilijk rondkomen. Wij aten
daarom altijd wild: hazen en fa
zanten die we zelf gevangen had
den in het bos. We waren alle
maal stropers. Dat was toen nog
heel normaal."
De jonge Megens ging uiteinde
lijk de strijd aan met de stroperij.
Eerst als boswachter, daarna als
jachtopzichter en uiteindelijk als
veldpolitieman. In t978 verruilde
hij Zundert voor Hansweert,
waar hij samen met een collega
de Zeeuwse veldpolitie begon.
De Brabander waande zich in een
waar eldorado. „Zeeland is een
wildrijk gebied, ook nu nog. Vo
rig jaar hebben we in de gemeen
te Reimerswaal 115 hazen gescho
ten. Dat aantal schieten ze in heel
Brabant nog niet."
Op het gebied van wild heeft
Megens in Zeeland altijd zijn
hart kunnen ophalen. Daarom is
hij zich ook na zijn pensionering
altijd blijven inzetten voor de ge
meente Reimerswaal.
Er is maar één ding waaraan de
Brabander na 38 jaar nog steeds
niet gewend is. „De mentaliteit
van de Zeeuwen en Brabanders
verschilt enorm. Als ik 's nachts
veldwerk ging doen in Brabant,
nam ik altijd warme soep mee en
dat deelde ik ook uit aan anderen.
Een ander deed hetzelfde met
worstenbroodjes en zo werd het
bijna een feestje. Zeeuwse colle
ga's vraten ook gretig mijn tas
leeg, maar die namen dan zelf
nooit wat mee. Dat kennen we in
Brabant niet."
t m.
-
t
De bedoeling was dat de spa hal
verwege 2016 de grond in zou
gaan. „Helaas, dat gebeurt niet",
zei gedeputeerde Harry van der
Maas (SGP, mobiliteit) gisteren.
„Wanneer dan wel? Ik moet dat
antwoord schuldig blijven."
De provincie is er nog niet in ge
slaagd alle grond te verwerven
voor het fietspad dat moet wor
den aangelegd naast de weg die vo
rig jaar door de ANWB werd be
stempeld als de gevaarlijkste van
Zeeland. De afgelopen jaren von
den er veel ongelukken plaats,
waaronder twee dodelijke.
Enkele maanden geleden trok
de provincie 300.000 euro uit
voor extra maatregelen als drem
pels, een betere bermverharding,
nieuwe belijning en waarschu
wingsborden. De snelheid werd te
ruggebracht van 80 naar 60 kilo
meter per uur.
„Ondertussen gaan er nog
steeds fietsers over die weg", gaf
Van der Maas aan. „Dat is gewoon
gevaarlijk. Die kwetsbare groep
moet van die weg af. Daarvoor wil
len we een vrijliggend fietspad
aanleggen. We moeten er uitko
men met elkaar. Steeds zeggen
we: 'Nu geven we er een klap op
en gaan we over tot de aanleg', en
dan blijven we dat maar voor ons
uitschuiven."
De provincie moet nog grond
van drie perceeleigenaren langs de
Molendijk zien te verwerven. Dat
wil maar niet lukken. Volgens de
gedeputeerde hangt het niet op
geld. „De grond is getaxeerd en
we bieden een eerlijke, schappelij
ke prijs."
Desondanks is een aantal eigena
ren niet op de bieding ingegaan.
Van der Maas legde uit dat ook
meespeelt of er landbouwverkeer
Wanneer de spa de
grond ingaat? Ik
moet dat antwoord
schuldig blijven
over het fietspad mag. „'Dat gaan
jullie toch niet toelaten?', krijgen
we te horen. Het liefst zo weinig
mogelijk, maar misschien dat er
hier en daar wel een oversteek
moet komen. We willen dat alle
mensen in de omgeving meeden
ken, want we doen het voor die
omgeving."
Van der Maas sloot niet uit dat
de provincie moet overgaan tot
onteigening. „Al is dat persoonlijk
iets wat ik wil zien te voorko
men." In dat geval zal de aanleg
van het fietspad helemaal op de
lange baan worden geschoven.
Een onteigeningsprocedure gaat
naar schatting anderhalf tot twee
jaar duren.
woensdag 1 juni 2016
Bij Theo is elk konijn 't haasje
Ellen Jobse
Hansweert
Theo Megens speurt met zijn
trouwe viervoeter Riska de
omgeving af. foto marcelle davidse
De aanleg van een fietspad
langs de Molendijk bij Oud-Vos-
semeer, de gevaarlijkste weg
van Zeeland, moet opnieuw wor
den uitgesteld.
Ernst Jan Rozendaal
Oud-Vossemeer
Harry van der Maas
