Tjallingii: 'Blijven dromen'
2
Een knagend gevoel overheerst bij Steven
Kruijswijk na zijn vierde plaats. Een gevoel dat
maar op één manier de kop kan worden ingedrukt.
WIELRENNEN RONDE VAN ITALIË a
Met een lach
je stapte
Steven
Kruijswijk
in hartje Tli-
rijn voor
het laatst
deze Giro d'Italia van zijn fiets.
Omdat je als renner nu eemaal
geacht wordt vrolijk te kijken als
het erop zit, zo'n drieweekse uit
puttingsslag. Een lach voor de
vorm. Voor de camera's. Voor de
toegestroomde Nederlandse wie
lerfans. Geen lach van geluk.
Natuurlijk was de 28-jarige Nu-
nenaard trots op zijn wederop
standing in de laatste bergrit, am
per 24 uur na zijn salto in de
sneeuwmuur op de Col d'Agnel-
lo. Natuurlijk was hij gelukkig
dat hij met een gebroken rib, een
beurse linkerflank en een pijnlij
ke voet toch nog voldoende veer
kracht wist te tonen om niet vol
ledig weg te zakken in de anoni
miteit.
Dat hij een prachtige Giro af
wist te sluiten met een verdien
stelijke vierde plaats, op 1.50 van
het roze. Maar hij hoefde op de
Corso Moncalieri maar naar de
huldiging van Vincenzo Nibali te
kijken om te zien hoe mooi het
had kunnen zijn.
Knagend gevoel
Op dat eindpodium had hij kun
nen staan. Nee, moéten staan. Of
zoals ploegmaat Maarten Tjallin-
gii het zei: „Was hij niet op zijn
kloten gegaan, dan had Steven
Maar kansen moet
je pakken als ze
er liggen. En hier
lag er eentje voor
mij klaar...
hier gewoon die Giro gewon
nen." Dat knagende gevoel werd
in het afsluitende verplichte
nummertje naar Turijn, waarin
hij zelfs nog even op de grond
lag, gisteren alleen maar sterker.
Na afloop mocht niet 'lo scalatore
dai Paesi Bassi' maar Nibali aan de
prosecco in een droomdecor van
roze confetti en rondborstige
vrouwen.
„Op de manier zoals ik rond
reed had de eindzege er zonder
die val gewoon ingezeten. En dat
maakt het heel zuur", vertelde
Kruijswijk. „Vooraf had ik mis
schien wel getekend voor een
vierde plaats en vijf dagen in de
roze trui, maar als je zo dichtbij
bent ga je je ambities bijstellen."
Naar winst. Dus stemde de
vierde plaats, na het beperken
van de schade in de laatste ber
grit waarin alleen Alejandro Val-
verde nog over hem wipte rich
ting podium, allerminst tot blijd
schap. „Ik heb er vrede mee. En
na die val moét ik er blij mee
zijn. Maar er lag hier een kans en
die liggen niet voor het oprapen.
Toen Tom (Dumoulin, red.) vorig
jaar in het slotweekend nog de
Vuelta verloor, zei iedereen: vol
gend jaar weer een kans. Maar
kansen moet je pakken als ze er
liggen. En hier lag er eentje voor
mij klaar..."
Sneeuwsalto
De aanmoediging #ForzaStevie
mag dan dagenlang de sociale me
dia hebben beheerst. De gemeen
tes Den Bosch en Nuenen mogen
dan gevochten hebben om een
mogelijke huldiging. Met een kna
gend gevoel van teleurstelling
kon hij niks met al die aandacht.
En dat gevoel kan maar op één
manier weg, besefte hij donders
goed. „Ik moét nu wel een keer
een grote ronde gaan winnen."
Anders blijft hij voor altijd die
renner van die sneeuwsalto in
het roze. De schlemiel van de
99ste Giro d'Italia. Het positieve
wat Kruijswijk daarom uit de Gi
ro wilde halen: het gegroeide ge
loof in eigen kunnen. „Ik weet
nu van mezelf dat ik een leider
kan zijn. Dat ik een grote ronde
kan winnen, de favorieten aan
kan en zeker op het podium kan
eindigen."
Historische trui
Dat besef is zonder prijs de be
langrijkste winst van zijn Giro.
De timide Nuenenaar ontdekte
Zoals de ploeg heel de Giro
d'Italia kleurde, wenste Lotto-
Jumbo de ronde ook af te slui
ten. Dus trokken Maarten Tjal
lingii en Jos van Emden gister
middag de 'trukendoos' nog
even open.
Die slotetappe naar Turijn,
normaal zo'n niet aan te gluren
paraderitje, werd door het aan
vallende Nederlandse duo zo
waar nog het bekijken waard.
Tientallen kilometers reden de
twee in de aanval, tot in de laat
ste plaatselijke omloop Van Em
den als laatste werd ingere
kend.
De Schiedammer had een
dag ervoor Tjallingii al zo gek
gekregen om nog even lekker
te 'brommeren' in zijn laatste
etappe ooit in een grote ronde.
Dromen
„Toen Jos me vroeg, dacht ik:
waarom niet? Als je er nooit in
gelooft, krijg je helemaal niks",
aldus Tjallingii. „Hardop dro
men is de enige manier waarop
je de hoop levend houdt. Van
Steven Kruijswijk had ook nie
mand gedacht dat hij hier da
genlang het roze zou dragen.
Net als die etappezege van Pri-
moz Roglic. Blijf dus dromen
najagen. Dat vond ik wel een
mooie boodschap om mee af te
zwaaien."
Dus zorgden de twee Hol
landse hardrijders ervoor dat
een uitgeblust peloton nog
flink aan de bak moest in Tu
rijn, waar Giacomo Nizzolo de
sprint won.
De Italiaan moest vanwege
onreglementair spurten zijn ze
ge echter afstaan aan de Duit
ser Nikias Arndt (Giant-Alpe-
cin).
Kleine pleister
„Hier was niets zinloos aan, ik
rook echt een kans om de rit te
winnen", sprak Van Emden.
„Stel nou dat we deze Giro nog
af hadden kunnen sluiten met
een mooi resultaat, dan was dat
een kleine pleister op de gigan
tische wond van het verlies
van Steven geweest."
„De jongens hebben me er drie
weken lang doorheen gesleept."
Hij mag bij Astana in de pikorde
dan ingehaald zijn door Vuelta-
winnaar Fabio Aru, Nibali bewees
eens te meer dat hij op zijn 31ste
nog altijd een van de beste ronde
renners van zijn generatie is.
Twee keer de beste in de Giro,
maar ook winnaar van de Tour de
France (2014) en Vuelta d'Espana
(2010).
Flirten
Zijn contract mag dan aflopen en
hij mag dan al maanden flirten
met een nieuw op te richten wie
lerploeg uit Bahrein, waar hij nog
eens flink kan cashen voor zijn
De jongens hebben
me er drie weken
lang doorheen
gesleept
pensioen. Teambaas Alexandre Vi-
nokoerov hoopt dat de Siciliaan
zijn toekomst toch nog eens her
overweegt na deze Giro en de Ka
zakken ook in 2017 trouw blijft.
„Vincenzo is en blijft een groot
kampioen en op een mooiere
manier heeft hij nooit een
grotere ronde gewonnen.
Toeslaan op de laatste
klim, in de laatste ber
grit. Dat is fantas
tisch."
Slechts één etappe reed de Haai
van Messina in het roze. Het laat
ste niemendalletje, naar eindsta
tion Turijn. Het maakte deze Giro
d'Italia tot een smakelijk secon-
denspel dat duurde tot diep in het
laatste weekend. Voor de Neder
landse wielerfan waarschijnlijk
niet met de gedroomde afloop,
maar met de kopman van Astana
wel met een groot campionissimo
op het ereschavot.
Een kampioen die realistisch ge
noeg was om toe te geven dat hij
zijn tweede Giro - in 2013 won hij
ook al - hoogstwaarschijnlijk niet
gewonnen had als Kruijswijk vrij
dag in de afzink van de Agnello ge
woon op zijn fiets was blijven zit
ten. „Ik had deze Giro eigenlijk al
opgegeven. Maar na de val van
Kruijswijk kwam het ge
loof terug", bekende Ni
bali, die veel te dan
ken had aan zijn Asta-
na-ploeg die met luxe
knechten als Kangert,
Fuglsang en Scarponi
op oorlogssterke naar
de Giro was gekomen.
maandag 30 mei 2016
Nibali: Na val
Kruijswijk
geloof terug
'Ik weet nu
Daan Hakkenberg
Arjan Schouten
Turijn
—Steven Kruijswijk
Arjan Schouten
Turijn
Drie verschillende leiders in de
laatste drie dagen van een grote
ronde. Zelden vertoond, maar in
de 99ste Giro d'Italia was het de
realiteit. Steven Kruijswijk leid
de vrijdag nog. Met leider Este-
ban Chaves mocht Colombia za
terdag dromen van de eindzege.
Maar met een geslaagde machts
greep naar Sant'Anna di Vinadio
(ritwinst voor Rein Taraamae)
greep thuisfavoriet Vincenzo Ni
bali de eindzege.
Arjan Schouten
—Vincenzo Nibali
Turijn
Vincenzo Nibali ver
overde zaterdag de ro
ze trui en won zijn vier
de grote ronde, foto
