BUITEN
Gevaar ligt
op de loer
ZEELAND 11
In Kloetinge ligt een verborgen schat.
Een bruggetje leidt ernaartoe.
Tsjip. Tsjip. Tsjip. Minuten
lang zegt de vogel elke se
conde: Tsjip. Zijn timing
is zo verbluffend precies dat het
opvalt. Je ontkomt er niet aan om
stil te staan en ernaar te luiste
ren, ook al sta je midden op
straat; het monotone ritme
brengt je in trance.
Hier, aan het begin van de Ter-
vatenseweg, eindigde vorige
week de eerste wandeling van de
ze rubriek. Nieuwsgierig ge
maakt door de woorden van fruit
teler Adri Hoogstrate ('Het brug
getje in Kloetinge, mis het niet')
heb ik besloten een extra lus om
Kloetinge heen te maken.
Wat een raar woord eigenlijk,
Tsjip. Willem Elsschot noemde
zijn kleinzoon Tsjip. Aan de kant,
daar komt een auto. Gedaan met
de rust.
In de buurtschap Tervaten
staan kleine rijtjeshuizen. 'Anno
1946' meldt een steen in de
muur. Aan de overkant een prach
tige verwaaide boom met een mi
nuscuul schuurtje ernaast. Na de
kruising met de Bredeweg lonkt
het Hogepad, het eeuwenoude
kerkenpad. Ik laat het links lig
gen en loop richting Noordeinde.
In een weiland proberen meisjes
een paard in een paardentrailer te
krijgen. Het dier zet zich schrap;
hij heeft er weinig zin in. Iemand
geeft ze instructies en zie, het
paard komt in beweging. 'Anouk
Dahrs, Parelli-professional' staat
er op een geparkeerde auto. 'Ook
voor trailerlaadproblemen'. Dat
verklaart.
Even voorbij het plaatsnaam
bord Kloetinge zie ik het ineens:
het bruggetje. Het leidt naar een
Een klein bos, waar
je je heel even in een
tropisch woud waant
wandelpad tussen de bomen. Ik
verheug me op wat komen gaat.
Spannend!
Een paar tellen later sta ik oog
in oog met Lies Walhout, die op
een parkeerplaats onder de bo-
De wandeling
men haar auto staat te wassen.
Dat was een kort avontuur.
Ze moet glimlachen; ik ben
niet de eerste die hier op het ver
keerde been is gezet. „Er is nog
een bruggetje", legt ze uit. „Je
moet eerst rechtdoor over het par
keerterrein van het sportpark en
aan het einde naar rechts. Daar
ligt het bruggetje dat je zoekt."
Lies is zeventig jaar geleden ge
boren in Kloetinge, op het Markt
veld. Ooit een tijdje weggeweest
uit het dorp. „Maar ik wilde er op
m'n knieën naar terug. Waarom?
Het is zo'n mooi dorp. Het oude
centrum, de Geerteskerk. En de
ligging is ideaal, een soort buiten
wijk van de stad. Daar hebben
we vroeger tegen gestreden, maar
nu is het wel handig."
Ik steek het parkeerterrein van
het Wesselopark over en zie in
derdaad een bruggetje. Het smal
le pad, omzoomd met fluiten-
kruid, leidt langs schapen in een
wei. Even is er opwinding als ik
op een boomstam een uil op
merk, maar het blijkt een exem
plaar van hout te zijn.
Waar ik dan in terechtkom, tart
elke verbeelding. Midden in het
dorp ligt een klein bos, een park-
bos, waar je je heel even, een
handvol seconden, in een tro
pisch woud waant. Hoge, dik be-
bladerde bomen hangen schuin
over een idyllisch meertje heen.
Hun dunne takken worden weer
spiegeld in het stille water. Het
voelt als de ontdekking van een
verborgen schat, hoewel het hele
dorp deze plek natuurlijk al sinds
mensenheugenis kent.
Het pad komt uit in de Jacht
huisstraat. Ik maak nog een toeris
tisch rondje over het Geertes-
plein en het Marktveld en ga dan
het dorp weer uit, richting de mo
len en het vertrekpunt van deze
wandeling, de Tervatenseweg.
Daar hoor ik het weer.
Tsjip.
NATUURJOURNAAL
Het is met natuurbeheer als
met het weer. Iedereen
meent er verstand van te
hebben en is klaar om over allerlei
complexe onderwerpen even los
uit de pols een mening te ventile
ren. Bijvoorbeeld als het gaat om
weidevogelbeheer. Als in het voor
jaar het vee weer in de wei wordt
gebracht zijn de dieren even heel
uitbundig en iedere beheerder
houdt dan zijn hart vast voor de
broedende weidevogels. Het komt
ook geregeld voor dat er dan een
nest sneuvelt door de rondrennen
de runderen. Het laatste wat je als
beheerder wilt natuurlijk, maar
niet altijd te vermijden. Het vee
wordt in natuurgebieden zo laat
mogelijk en in zo laag mogelijke
dichtheden ingeschaard. Maar je
krijgt te maken met allerlei belan
gen die elkaar deels tegenwerken.
Wachten met vee inscharen tot na
de broedperiode is geen optie. Het
gras gaat dan legeren en het ge
volg is de ontwikkeling van distel
velden op plaatsen waar eerst ge
woon gras groeide. Niet alleen
voor het vee, maar ook voor de
weidevogels is dat heel nadelig.
Maar er is meer. Vee is noodzake
lijk om een weidegebied als zoda
nig in stand te kunnen houden,
dus je moet ook rekening houden
met de wensen van de veehouder.
Als je pas heel laat in het seizoen
vee toelaat is het nauwelijks moge
lijk om nog geïnteresseerden te
vinden. Het is dus een kwestie
van veel passen en meten om de
juiste balans te vinden.
Het Zeeuwse Landschap heeft
een aantal jaren studenten van de
Universiteit Leiden onderzoek la
ten doen naar het ideale model
om enerzijds weidevogelgebieden
geschikt te houden als broedge
bied en anderzijds de vertrapping
van legsels zoveel mogelijk te voor
komen. Daaraan is (ook elders) ja
renlang serieus wetenschappelijk
onderzoek verricht. Daaruit is een
bruikbaar en duurzaam model ont
wikkeld dat de belangen van wei
devogels optimaal behartigt.
woensdag 25 mei 2016
Een dorp met een bos
Sven Remijnsen
Een wekelijkse
wandeling door Zeeland.
Vandaag lopen we door
Kloetinge
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland.
Chiel Jacobusse
FOTO CHIEL JACOBUSSE
Tips voor een mooie,
korte wandeling? Mail ze naar
redactie@pzc.nl o.v.v. wandeling
AFSTAND: 3,5 KILOMETER
Tervatenseweg
Noordeinde
Wesselopark
KLOETINGE
Marktveld
TERVATEN
'Jachthuisstraat
Kapelseweg
Lies Walhout wijst de
juiste weg naar het
M bruggetje.
Kaart: Maps4News
