Thuis is lang
niet altijd best
Hpfta.
RENÉ DIEKSTRA
VERgf
SCHIL
2
1 JAi
ZO DOEN WIJ DAT
Column
LEESTIPS
VAN DE
WEEK
o,
O
ijn vader had aan de wand naast zijn
stoel in de voorkamer een zweep han
gen. Hij is vroeger bij de cavalerie ge
weest. De handgreep was van zilver met aan het
uiteinde een prachtig paardenkop, een indrukwek
kend contrast met de gitzwarte zweep. Wij kinde
ren waren er doodsbang voor. Herhaaldelijk wer
den we om het minste of geringste afgeranseld op
een manier die maakte dat je soms dagen niet zon
der pijn kon zitten. Had hij een van zijn onvoor
spelbare woedeaanvallen, dan sloeg hij je waar hij
je maar raken kon. Gebeurde dat 's avonds en
vluchtte je het huis uit, werd de deur op slot ge
daan en kon je de nacht buiten doorbrengen. Onze
moeder deed daar niks tegen en het had geen en
kele zin over deze en nog ergere dingen tegen an
deren te klagen. Je werd niet geloofd. Voor de bui
tenwereld waren wij een voorbeeldig gezin en
onze vader een keurige man.'
Aldus een relaas uit de vele brieven en e-mails
die ik enige jaren geleden ontving in reactie op
een column over gezinsgeweld. Ik heb een aantal
van die brieven herlezen naar aanleiding van de
publicatie vorige week van een rapport over ge
weld in de jeugdzorg tussen 1945 en nu. Volgens
dat rapport en een eerder rapport uit 2012 over sek
sueel misbruik van kinderen in instellingen en
pleeggezinnen, komt mishandeling in de jeugd
zorg vaker voor en is het erger dan daarbuiten.
voorkomende vorm van kindermishandeling in de
afgelopen halve eeuw is die door de biologische
ouders in het gezin.
Alleen is die vorm tot op heden nooit systematisch
en historisch onderzocht. Blijkbaar vinden we het
gemakkelijker om
instanties, of het nu
jeugdzorg of de ka
tholieke kerk is, als
misbruikers achteraf
aan de kaak te stel
len, dan die hoek
steen van de samen
leving, het gezin
goed tegen het licht
te houden. Terwijl
juist daar de meest
schandelijke en mis
selijkmakende dingen zijn gebeurd en mogelijk
nog gebeuren.
Zoals ouders die hun jonge kinderen bij herhaling
met geweld dwongen hen seksueel te bevredigen,
een centraal thema in de recent verschenen auto
biografische roman Anna's oorlog van oud-journa
list Marianne Janssen.
Kortom, afgaande op wat ik in mijn psycholo-
genpraktijk heb voorbij zien trekken en op de vele
persoonlijke documenten die mij zijn toegezon
den, moeten er in ons land tienduizenden volwas
senen leven, inmiddels tussen 40 en 80 jaar oud,
die als kind juist in gezinsverband ernstig zijn
mishandeld. En daaronder, mede vanwege het ge
brek aan erkenning, nog altijd lijden.
Om daar iets tegen te doen, blijf ik ontvankelijk
voor hun verhalen.
Herhaaldelijk
werden we om
het minst of
geringste
afgeranseld
OnZen
dinsdag 24 mei 2016
GO
Diekstra buigt zich over
de menselijke geest
jflM
René Diekstra wil het nog even hebben over dat
onderzoek naar kindermishandeling. De groot
ste problemen vind je namelijk niet in de jeugd
zorg, maar gewoon, bij de mensen thuis.
Ik bestrijd dat ten stelligste. De ergste en meest
Poëziealbum -
Elma van Vliet
'Anno nu' volgens
de achterflap,
maar vooral
nostalgie met
een hoog roze-
gehalte.
AN JA MEULENBELT
Anja Meulenbelt
bekijkt in
'Het verschil' 17
kwesties vanuit
het feminisme.
Van date-rape
tot directeurs-
feminisme. Ver
schijnt morgen.
OnZen - Jan Bor
Vergeet leer
scholen en
doelen, zen
word je door de
grote filosofen
te lezen.
Reageren? hartenziel@persgroep.nl
Etiquette-
deskundige
Beatrijs
Ritsema:
'Volwassenen
kunnen hun
kinderen
nog zo veel
in woorden
voorhouden,
het is het
ouderlijk
gedrag dat
wordt nage
volgd.' FOTO
SHODYCAREMAN
