t Wetenschappers onderzoeken of bedevaart helpt bij verwerking 14 NI De kinderen van Dhyan Duijn en Wanda Beemsterboer werden allebei vermoord. Vorige week gingen de twee moeders naar het bedevaartsoord op een speciale lotgenotenpelgrimage. Het is lang geleden dat ik me zo rustig heb gevoeld Wanda Beem sterboer laat haar hand langs de rots wanden in Lourdes glij den. Hier, in dit bedevaartsoord, zag de heilige Bernadette in 1858 Maria. Later kwa men er talloze mensen, op zoek naar een wonder zoals Bernadette mee maakte. Vol hoop, hunkerend naar genezing en troost. Net zoals Wanda voelden zij de ruwe wand. Net zo lang tot die zo glad werd als nu. Een week blijft ze hier in Lourdes, op uitnodiging van het ministerie van Justitie. Dat verzorgt al jaren pel grimstochten voor militairen, maar breidt dat nu uit voor slachtoffers van geweldsdelicten en nabestaan den van vermoorde Nederlanders. Vorig jaar haakte Wanda met haar man als 'proefkonijn' aan, bij de mili taire reis. Nu is ze er met anderen, zo als zij. Mensen die achterbleven, na dat een geliefde werd vermoord. Wanda's dochter Nadine was 20, toen ze werd gedood door haar ex-vriend, die haar neerstak in zijn appartement waar hij haar met een smoes heen lokte. Wanda belde haar, niet wetend waar haar kind zich be vond. 'Mam, ik bel je zo terug', zei Nadine. De laatste woorden. Sindsdien is alles anders. Er is geen dag waarop Wanda niet aan Nadine denkt. Ze is er altijd, overal. In Lour des zijn in totaal dertien mensen die precies weten hoe dat voelt. Als de reis goed verloopt, wordt hij standaard aangeboden. Er wordt we tenschappelijk onderzoek gedaan, om te kijken of het helpt bij de ver werking. Als ervaringsdeskundige houdt Wanda de groep nauwlettend in de gaten, praat ze met haar lotge noten, helpt ze de reis te begeleiden. En verwerkt ze zelf. Drugsmoord Dhyan Duijn is een moeder zoals Wanda. Haar leven werd totaal op zijn kop werd gezet toen haar zoon Rob Bouwmeester spoorloos ver dween. Hij werd slachtoffer van een drugsmoord, zijn lichaam werd nooit gevonden. Nu voelt ook zij de gladde rots wand in Lourdes en weet ze: ze is niet alleen met haar verdriet. Het is alsof het lichter wordt. Maar dat ge voel precies uitleggen, is haast onmo gelijk. Hier in Lourdes wil Dhyan de angst om nog meer kwijt te raken verliezen. Elke dag voelt ze de on rust, sinds de dood van haar zoon. „Terwijl ik juist voor niets en nie mand bang ben." Over Wanda's hand loopt een beet je water, langs de grotwand. Alsof het een traan is, die het verdriet, alle hoop, alle emotie vertegenwoordigt. Eén reiziger is er niet bij op deze be devaart. Jack Keijzer, vader van de vermoorde Pascal, moet verstek laten gaan. De vader die op het lichaam van zijn zoon de bandensporen zag van de auto die opzettelijk over hem heen reed, moet nu ook zijn tweede zoon missen. Remy pleegde vlak voordat Jack zou vertrekken zelf moord. In gedachten zijn alle nabestaan den bij hem, maar ook bij hun eigen kinderen, die achterbleven zoals Remy, plots beroofd van hun broer of zus. Wanda vertelt, hoe gemakke lijk soms aan hen voorbij wordt ge gaan. Zij is het, die in Lourdes de brief voorleest, die Jack meegaf. Hij vraagt om kracht, voor hem en zijn vrouw, om niet één, maar twee loodzware kruisen te kunnen dra gen. Voor Remy wordt een kaars aan gestoken. Wanda: „Ik voelde tijdens het voorlezen het diepe verdriet, om dat Remy het niet heeft gered na de moord op zijn broer. Ik dank God op mijn blote knieën dat ik mijn doch ter Jacqueline nog heb, maar weet ook dat heel vaak wordt vergeten hoe moeilijk andere kinderen zoals zij het wel niet hebben." Als Wanda haar gebedsintentie op schrijft, pent ze neer hoe diep ze wil beseffen wat ze hier op aarde heeft. Wat er nog wél is. Jacqueline. Wan da's eerste kleinkind. En het tweede, dat nog geboren moet worden. Dhyan heeft nooit afscheid kun nen nemen van haar zoon. Er was geen lichaam om te begraven. Toen ze hoorde dat er een reis naar Lour des kwam, schreef ze zich meteen in. „Ik weet niet waarom, ik ben niet gelovig, ook al denk ik dat er meer is tussen hemel en aarde. Maar ik dacht dat Lourdes me zou kunnen helpen om de opborrelende angst voor nog meer verlies zachter te maken, mil der." Laatst was Dhyan nog in hartje Am sterdam, vol in de menigte. Toen vloog het haar naar de keel. Maar hier in Lourdes, waar het volloopt met pelgrims, is de drukte anders, zo veel vriendelijker. Niemand die zich haast. Dit is de plek waar dingen wor den uitgesproken, die nooit zijn ver teld. Hier kan het. Woede Zo is er die ene lotgenoot, die 23 jaar zweeg, maar nu vertelt wat er verbor gen bleef. Dhyan ziet de man met de harde trekken in zijn gezicht lang zaam ontdooien. Eerder, als ze hem aanraakte, voelde ze zijn keiharde lichaam, strak van de woede om wat zijn dierbare is overkomen. Nu kan ze hem vastpakken. „Hij bloeit." Samen lopen deze mensen de kruisweg, die zich op een heuvel om hoog slingert. Langs de paden wordt het lijden van Christus uitgebeeld, in 15 staties. 'Ik laat je los, maar niet vandaag', leest Dhyan voor, op het punt waar is uitgebeeld hoe Jezus van het kruis wordt gehaald en hij weer in de armen van zijn moeder ligt. Ze vertelt hoe graag ze Rob's stem nog zou willen horen, hem vast zou willen houden. Aan het einde van de week zijn Wanda en Dhyan uitgeput. Tegelij kertijd is er een last van ze afgeval len, merken ze. In Wanda's bagage zit een lieve heersbeestje, het symbool tegen zin loos geweld. Het is voor haar dochter Jacqueline, die ze het intens gunt on bezorgd te kunnen leven. Dat ze zo'n passend aandenken mee kan nemen, is voor haar zó bijzonder. En Dhyan voelt voor het eerst in zo veel jaren de kalmte, in plaats van het gekolk in haar lijf. De onrust is weg. Eindelijk. „Het is lang geleden dat ik me zo rustig heb gevoeld. Een blijer mens." dinsdag 24 mei 2016 ■4 De grot in het Franse Lourdes waar in 1858 de Heilige Maagd Maria enkele ke ren zou zijn ver schenen aan het toen 14-jarige meisje Bernadet- te Soubirous. Het hele jaar door wordt Lour des bezocht door tal van pel grims van over de hele wereld. FOTO HH Carla van der Wal Rotterdam/Lourdes Wanda Beemsterboer T Dhyan Duijn Dhyan Duijn

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 14