II 16 ZEELANI PORTRET MARCO VAAL KWAM TIJDENS SLAAPWANDELEN ONGELUKKIG TEN VAL j Zijn avonturen bij het slaapwandelen doen het altijd goed op verjaardagen. „Marco die midden in de nacht in zijn boxershort voor de Lidl staat", schetst Marco Vaal uit Terneuzen één van zijn uitstapjes. Lachen natuurlijk. Maar een jaar geleden werd er weinig gelachen in huize Vaal. Hij stond door één van zijn nachtelijke escapades oog in oog met de dood. wilde niet dat ze me zo zagen. Mijn ouders zijn toen gekomen. Mijn moeder is eigenlijk mijn graadmeter in alles. Toen ik bij haar paniek zag, maakte ik me wel zorgen. Maar wat wil je: mijn kaaklijn zat door de val op mijn schouder." Het kost Marco Vaal geen moeite om het verhaal over de zwartste periode uit zijn leven te vertel len. Hij zit rustig, nuchter aan zijn eettafel in de huiskamer. Achteroverleunend op zijn stoel, zijn lange benen over elkaar. Tus sen zijn baardharen door is een litteken van een aantal centime ters te zien. Een erfenis van wat nog komt in zijn relaas. „Toen de ambulance kwam, kon ik niet eens zo'n nekkraag om. Vervolgens was de vraag of ik zelf naar beneden kon naar de ambulance of dat er een ruit uit moest. Uiteindelijk ben ik zelf op mijn kont van de trap af gegaan. Treetje voor treetje. Achteraf zéér onverantwoord." Ik kwam in een slechte ziekenhuisfilm terecht. Honderd man rond mijn bed, infuzen „In het ziekenhuis in Terneuzen kregen we te maken met zo'n weekenddoktertje. Fotootje, scan netje. Hij deed nogal luchtig. Maar toen hij met de foto's terug kwam, zei hij verschrikt: 'Dat jij hier nog zit'. Alles was verbrij zeld in mijn nek. Alles tussen de zogenaamde C2- en C3-wervels was kapot. Je moet weten: als Cl of C2 kapot gaat, dan heb je een levensbedreigend probleem. Het heeft bij mij acht millimeter ge scheeld. Maar goed dat ik niet e toen 32-jari- ge Marco Vaal stond mid den in het le ven. Als jeugdwerker probeerde hij de lokale jongeren een duwtje in de goede richting te ge ven, bij voetbalclub Terneu- zense Boys was hij zo'n on misbaar manusje-van-alles, thuis was geen minuut hem te lang om met zijn vriendin Vesna hun kinderen Mila en Ninthe in de watten te leg- gen. Maar toen werd het za terdag 23 mei 2015. „Vrijdagavond hadden we bij vrienden lekker gebor reld. Niet extreem, gewoon een leuke avond gehad. We gingen op tijd naar huis, want de volgende ochtend zou ik naar de sportschool gaan om te trainen. We gingen naar bed en rond half zeven ben ik eruit gegaan. Niet bewust, want ik was weer 's aan het slaap wandelen." „Ik weet nog ontzettend goed wat ik droomde. Ik was in Mallor- ca, bij de strandtent Balneario 12. Daar ben ik ooit met een vriend geweest. Daar gingen we vaak wat eten en drinken. In werkelijk heid stond ik nu voor de spiegel in mijn eigen badkamer. Ik deed een stapje achteruit en struikelde over het opstapje van de douche achterover met mijn hoofd op de mengkraan." „Vesna zegt nog altijd: 'Het ge luid van die klap vergeet ik nooit meer'. De kraan sloeg aan, ik kreeg koud water over me heen, maar werd nog steeds niet wak ker. Ik ben terug naar bed ge gaan. Toen ik een tijdje later wél wakker werd, ging ik kapot van de pijn. Als ik wilde verliggen, kon ik geen kant op. De kinderen kwamen in de kamer, maar ik zaterdag 21 mei 2016 Acht millimeter van de dood Rudy Boogert Wat gebeurde er?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 52