Jagende
boeren
ZEELAND 11
Tussen Kloetinge en Kapelle is het prachtig
wandelen. Zeker in deze tijd van het jaar.
Plotseling zitten ze
daar. Nou ja, ze zitten
er al een hele tijd,
maar vanaf de weg
zijn ze niet te zien. Pas
als je heel dichtbij bent zie je ze,
verscholen in een inham van de
boomgaard. Ze zitten in de scha
duw, in de laadbak van een bestel-
wagentje, de deuren wijd openge
klapt. Peppie de hond schiet ver
schrikt voor hun voeten weg.
Het is half tien 's ochtends en
Adri Hoogstrate en zijn dochter
Arianne zijn met z'n tweeën al
uren aan het werk. Ze verwijderen
de palen naast de appelbomen, zo
dat ze kunnen worden gerooid; er
komen perenbomen voor terug.
„Nu genieten we even van het bui
tenleven", zegt Adri (73) met een
lach, terwijl hij een slok neemt uit
zijn oude, onverwoestbare Tupper-
ware-beker. Op zijn schoot balan
ceert een broodtrommel.
Na de start van de wandeling,
bij de molen van Kloetinge, was ik
al snel langs hun boerderij geko
men. Hoogstrate Groente en Fruit,
aan de Oostmolenweg. De fruitkis-
ten stonden metershoog opgesta
peld op het erf.
Hun boomgaard grenst aan de
Abbekindersezandweg. „Op dit
moment is het hier prachtig", ver
telt Arianne (45). „Alles ruikt zo
lekker. De appels en de kersen zijn
nu volop in bloei en dat ruik je de
hele dag. 's Avonds is de kersen-
geur overweldigend. Zoals ze die
bij de Bodyshop in een flesje stop
pen, maar dan echt. Heerlijk!"
Ze moeten weer aan het werk.
„Als je naar Kloetinge loopt, ver-
De appels en kersen
zijn volop in bloei in
de boomgaard
geet dan het bruggetje niet", zegt
Adri bij het afscheid. „Achter het
voetbalveld. Daar begint een wan
delpad. Mis het niet."
De wandeling
Terug op de Abbekindersezand
weg keert de stilte van het platte
land terug. Komend uit de flauwe
bocht na het bord Abbekinderen is
het uitzicht schitterend: groene
bossen, zwarte boerderijen en
huisjes met oranje daken onder
een blauwe hemel. Alles lijkt met
een fijn penseel in het landschap
te zijn geschilderd. In de verte
pruttelt een tractor over een akker,
een rode stip in de ansichtkaart.
Bij de driesprong ga ik linksaf,
langs Hof Olmenstein. Hier staan
de meeste huizen van de buurt
schap. Aan het einde, in het Abbe-
kindersebos, worden honden uitge
laten. Ik steek de drukke Patijnweg
over en kom terecht in een oase.
Omringd door bomen ligt aan het
Verlorenwegje een meertje te blin
ken in de zon. Tussen de takken
door kun je de weerspiegeling op
het water zien.
Het Verlorenwegje lijkt steeds
smaller te worden. De berm is uit
bundig begroeid met hoog gras, bo
terbloemen, paardenbloemen, flui-
tenkruid en hoefblad. Ook langs
de Oostweg naar Kapelle heerst
het buitenleven. Een haan kraait,
een duif fladdert op. Op nummer
9 wordt gestofzuigd, aan de over
kant koop je tien eieren voor één
euro. Een man fietst voorbij met
broodtrommel onder z'n snelbin
ders. Hij wordt voorbijgesneld
door een jongen en meisje op een
scooter. Ze houdt hem stevig vast.
De Kapelseweg naar Kloetinge
gaat via Waanskinderen en Terva-
ten, buurtschappen met schattige
rijtjes oude stenen huisjes. Op het
kruispunt sta ik stil. Links ligt de
molen; het einde van de wande
ling. Een extra lus om Kloetinge
heen is ook mogelijk. Ik denk aan
wat Adri Hoogstrate zei en sla
rechtsaf, de Tervatenseweg in. Op
zoek naar het bruggetje.
Volgende week: het vervolg
Uit de Zeeuwse klei
Tijdens herverkavelingswer-
ken op Schouwen kwamen
in 1957 bij Haamstede de
restanten tevoorschijn van een ne
derzetting uit de late steentijd. De
ze vindplaats wordt Brabers ge
noemd. De bewoning vond daar
mogelijk plaats op een oude
strandwal in de omgeving van de
monding van de Schelde. De ar
cheologen troffen sporen van ze
ker drie huisplattegronden aan. In
een oude leeflaag vonden ze aarde-
werkscherven en vuurstenen voor
werpen. Onder het vuursteenma
teriaal bevond zich een groot aan
tal pijlpunten, waarvan er diverse
een dwarse snede hadden in
plaats van een punt. Ze worden
daarom ook wel transversaalspit-
sen genoemd. Dergelijke pijlpun
ten veroorzaakten sterk bloeden
de wonden bij het aangeschoten
wild en waren zeer dodelijk. Het
smallere deel werd met darmen of
boombast omwikkeld en soms
met houtteer bevestigd op een
houten pijlschacht.
De bij Haamstede aangetroffen
archeologische resten behoren tot
de zogenaamde Vlaardingencul-
tuur (3500-2500 voor Christus).
Gezien de huisplattegronden ver
bleven de mensen in die tijd waar
schijnlijk permanent of semi-per-
manent in de kustregio. De neder
zetting van Brabers kan het gehe
le jaar door op dezelfde plaats in
gebruik zijn geweest, maar men
kon ook tijdelijk elders wonen. De
strandwal was geschikt voor klein
schalige akkerbouw, maar veeteelt
zal economisch gezien belangrij
ker zijn geweest. De begroeide
vlakte achter de strandwal vorm
de namelijk een geschikte plek
voor het vee.
De vele pijlpunten en de vesti
gingsplaats vlak bij zee wijzen er
op dat de voedselvoorziening van
deze prehistorische Zeeuwen erg
gevarieerd was. Naast landbouw
en veeteelt bedreef men de jacht
op edelhert en ree. Er was visserij
en de mensen van Brabers verza
melden ook schelpdieren. Men
was dus zowel boer als nog jager.
woensdag 18 mei 2016
AFSTAND: 7,5 KILOMETER
TERVATEN
WAANSKINDEI
ABBEKINDEREN
A Adri (I) en Arianne Hoogstrate met hond Peppie
in de geurige boomgaard.
Kaart: Maps4News
Alles ruikt zo lekker
Sven Remijnsen
Een wekelijkse wande
ling door Zeeland.
Vandaag lopen we
door Abbekinderen
Tips voor een mooie,
korte wandeling? Mail ze naar
redactie@pzc.nl o.v.v. wandeling
Een tweewekelijkse rubriek
over archeologische vondsten
in Zeeland.
Hans Jongepier
Een transversaalspits
