r
r
O
<0
Ǥ1
15
O O
Y1--
Ontspannen viel ik na station
Schiphol in een diepe slaap. Dat was dom
Samen met
een andere
vrouw rende ik
hijgend van lift
naar lift om op 't
nippertje in
de juiste trein
te belanden
Heerlijk! Op een dag vrij reizen zou ik mij in
de trein naar Vlissingen nestelen, Moeder
vlekken, het nieuwe boek van Arnon Grun-
berg, op schoot, op weg naar de presentatie
van het andere nieuwe boek: Vuurland, de
tweede roman van mijn oude baas Andreas Oosthoek.
Hij was hoofdredacteur van de Provinciaal Zeeuwse
Courant en begon na zijn pensionering aan een glan
zende nieuwe loopbaan als romancier.
Maar ook het vooruitzicht van het bordje platte oes
ters, gevolgd door een portie mosselen na afloop van de
presentatie, was genoeg om het genotgehalte van mijn
verwachtingen voor deze dag hoog op te voeren, vuile
opportunist die ik ben!
Ik scheepte mij in op een trein, die volgens aanwijzin
gen van een professioneel ogende conducteur mij recht
streeks naar Vlissingen zou rijden... De kwart-Zeeuw
van moederskant in mij gromde wellustig; eten en le
zen, dat is leven!
Ontspannen viel ik na station Schiphol in een
diepe slaap. Dat was dom. Want toen ik ontwaakte,
had die rechtstreekse trein naar Vlissingen bij Den
Haag rechtsomkeer gemaakt. Er werd gewerkt aan het
spoor! Nu helemaal wakker stapte ik in Leiden haastig
uit. „U moet weer terug naar Schiphol," luidde
het advies van de allerbehulpzaamste me
vrouw van de inlichtingen. Ze schreef ook
op hoe ik nu toch nog in Vlissingen kon
komen... op zijn vroegst zou ik om 15.24
uur arriveren. Ik slikte dap
per mijn relaxte dag door
en zette mij schrap voor
een aantal overstappen om
in Zeeland te arriveren,
belde mijn vriend om
te zeggen dat ik er - hoe
dan ook - aan kwam, en
stortte mij weer in de volgende
trein.
In Rotterdam aangekomen moest
ik van perron 3 naar perron 9, waar ik
samen met een hijgende mevrouw
van lift naar lift rende om op het
nippertje in de eerste klasse van de
definitieve intercity naar Vlissin
gen te landen.
Enthousiast hijgden wij tegen el
kaar dat we het hadden geflikt. Zij
moest al snel weer uitstappen.
Daar was de conducteur... Ik
stopte hem mijn ov-jaarkaart met
zeven dagen vrij reizen in de eerste klasse toe. Hij keek
zorgvuldig van mijn gezicht naar de foto op de kaart en
sprak toen: „U mag hier helemaal niet zitten!"
„O nee?"
„Nee. U mag alleen maar tweede klasse met korting
reizen! U moet naar de tweede klasse!"
De conducteur besloot te bellen naar een kantoor. Dat
duurde even. Ik onderdrukte mijn neiging de man heel
hard in zijn hand te bijten.
„Ja. U mag zeven maal eerste klas reizen met de vrije
reisdagen. Maaaarrrr.... U heeft verzuimd uw kaartje op
te halen! Dus u moet toch naar de tweede klasse!"
Ik dacht nog even 'zielig oud vrouwtje' te spelen, maar
mijn woede nam de overhand. Ik krijste nog nét niet, de
spoorwegen spraken iets te luid. Ik leerde het wagon
nummer '9589' uit mijn hoofd en ging de rest van de reis
zitten mokken op het kleine tussenstukje bij de wc.
Het leven is niét maakbaar!
Raveparty
GEHOORD.... IN EEN RESTAURANT
HUMEUR
Lisa van der
Rhee (19)
woensdag 18 mei 2016
\c.c
e
Mijn korte lontje ontvlamde.„Hoe komt u er bij!!"
Waarom?
„Ik maak vaak foto's. Net
maakte ik er een van de gi
gantische, nieuwe trappen op
Rotterdam Centraal. Ik word
vrolijk van een goed foto-mo
ment. Wel ben ik een beetje
moe."
En morgen?
„Morgen ben ik vrij, ik weet
nog niet wat ik ga doen. Maar
het wordt vast een prima dag!
Ik verwacht dat ik mijn hu
meur weer een 7,5 zal geven."
JoskeGiesen
De Brabantse keukenhulp
Björn van het leer-werkbedrijf
Brownies Downies in Asten
heeft het dik voor elkaar: dankzij
een foto op Facebook regelde
hij binnen no-time een gratis
etentje om met zijn vriendin Jo-
linda te vieren dat ze een jaar
verkering hebben.
'Bij 250 paginalikes krijg ik van
mijn baas een romantisch eten
tje van onze avondkaart ca
deau', schreef de jongen met
het syndroom van Down. Björn
ging dik over dat aantal heen:
meer dan 171.000 mensen klik
ten op 'like' voor de romanticus.
Björn en zijn baas Sander van
Brussel hadden wel verwacht
dat het hard zou gaan met de
likes. „Maar zo veel berichten...
Niet normaal," zegt Van Brussel.
Ook leuke ideeën? Mail ons!
alledag@persgroep.nl
Een bejaard echtpaar uit Polen
belandde dit weekend per ongeluk
op een raveparty in Londen. Het
stel (waarvan de vrouw op krukken
liep) had leuke recensies gelezen
over de technoclub. Het personeel
was zó verrast, dat ze hen tequila-
shotjes aanbood. De voorkeur ging
meer uit naar een kopje thee. Na
wat (stijl)danspasjes ging het stel
er toch vandoor.
Maar mevrouw
zegt dat ze het
erg leuk hebben
gehad.
De meest besproken
rubriek is de 'Any
body' in de Viva.
Hierin bespreekt al 25
jaar elke week iemand
haar (of zijn) naakte
lichaam. Mét foto. En
we zijn nog steeds
niet uitgesproken...
vrouw. Bij het weg
gaan krijgt hij van de
man die aan het tafel
tje achter hem zat,
een briefje in de hand
geduwd. 'Dag me-
Een vader uit Hen
gelo is aan het ont
bijten in een restau
rant in Amsterdam.
Om hem heen een
mooi gezelschap: zijn
vrouw, zijn drie vol
wassen dochters en
de nicht van zijn
I lb, «IttlH,
(w o.-
c,
neer, u bent een ge
zegend man met zo
veel vrouwelijk
schoon om u heen.
En brains, denk ik.
Hopelijk blijft dat nog
heel lang zo. Een hele
prettige zondag.' Met
een grote glimlach,
en als een trots man,
verlaat de vader het
restaurant.
—Sophie Bernelot
Moens
Een trieste gebeurtenis in Flo
rida: een vrouw verliet deze
week de zee met een verpleeg-
sterhaai aan haar arm. Het dier
beet zich vast; de vrouw had de
schuwe haai aan z'n staart ge
trokken. Hij overleed op 't strand.
- Geeft haar
humeur het cijfer...
