3
Ambtenaar doet vierde poging Mount Everest te beklimmen
9yjiy(53oo m> ril
2016
Drie keer stond Eric Arnold bijna op de top van
de Mount Everest. Bijna. Slecht weer, een lawine en
een aardbeving hielden hem af van dat glorieuze
moment. Deze week waagt hij een nieuwe poging.
Oeps. De plasties vergeten te
legen. Het is een misser die
ervaren bergbeklimmers niet
zo snel zal overkomen, maar als avon
turier Eric Arnold het toch één keer
niet doet, weet hij meteen weer hoe
genadeloos de Mount Everest is met
beginnersfouten. Op 5300 meter
hoogte is de temperatuur altijd on
der nul. In mum van tijd is de fles be
vroren. En dus moet hij uit zijn war
me slaapzak om op het toilet zijn be
hoefte te doen totdat de fles is ont
dooid.
Welkom in het basiskamp van de
Mount Everest. De plek waar Arnold
continu het gevoel heeft dat hij bui
ten adem is. Waar hij na elke 100 me
ter stijgen steeds meer honger lijdt
en zijn hoofd harder begint te bon
ken. Waar de verveling toeslaat als
hij - zoals nu - moet wachten op die
ene klim naar de top. En toch zit de
ambtenaar van de gemeente Rotter
dam hier voor de vierde keer. „Dat af
zien is geen pretje. Maar ik voel me
hier toch thuis. Ik heb hier een paar
maanden van mijn leven gewoond.
Keihard gelachen, maar ook veel ver
driet gehad als het weer niet was ge
lukt. Ik heb hier iets af te maken."
Vorig jaar april was Arnold hier
voor het laatst. Toen zaaide een alles
verwoestende aardbeving dood en
verderf vlak voordat hij naar boven
zou klimmen. Van drie kanten kwa
men lawines met donderend geraas
op hem af. Arnold herinnert zich
nog de uit elkaar getrokken tenten.
Op de top weet ik dat
ik pas op de helft ben.
De meeste
ongelukken gebeuren
op de terugweg
Overal klimmaterialen, aantekenin
genboekjes, shampoo, slippers. Ze
ventien klimmers overleefden het
niet. Tientallen raakten gewond. Ar
nold kon op tijd in zijn tent komen
en had wonder boven wonder geen
schrammetje.
Het voelt gek om na zo veel ramp
spoed weer in dit gebied te zijn.
Vooral omdat er niets meer van te
zien is. Het basiskamp staat op een
gletsjer die meters per jaar de berg af
glijdt. Sneeuw heeft alle sporen van
verwoesting allang uitgewist. Toch
is het angstaanjagende gevoel nog
niet weg, merkt hij als hij het basis
kamp heeft bereikt en de eerste lawi
ne hoort. „Je schrikt toch als het
weer begint te rommelen. Maar dat
gevoel verdwijnt snel. De aardbeving
was de zwaarste in tachtig jaar. Ik
ben nuchter genoeg om te beseffen
dat de kans heel klein is dat het dit
jaar opnieuw zal gebeuren."
Sinds 20 april verblijft Arnold aan
de voet van de Mount Everest. En
hoewel het afzien is, weet hij als
geen ander hoe bijzonder deze plek
is. Het landschap is zo onbeschrijf
lijk mooi. Wat kan hij genieten van
het staalharde blauwe ijs met een los
laagje poedersneeuw als decoratie.
Of zulke bijzondere ijscreaties dat
het lijkt alsof God een hand reuzen-
popcorn heeft uitgestrooid.
Ter voorbereiding heeft hij al een
klim naar 7.100 meter gemaakt. Eén
nacht op 6.100 meter, daarna op
6.500 meter. Zijn lichaam protesteert
zo fel dat hij zich voor de zoveelste
POGING
keer afvraagt waarom dit ook weer
leuk is. Een appel die hij van zijn
sherpa krijgt, is op zulke momenten
ineens de lekkerste in jaren. „Ik voel
mij dan echt als Popeye na een blikje
spinazie."
Als dit al een euforisch gevoel op
roept, hoe moet het straks dan zijn
op 8.850 meter? Waanzinnig, denkt
Arnold. „Daar kan ik eindelijk al die
teleurstellingen van de afgelopen ja
ren afsluiten. Ik ga van het uitzicht
genieten, op de foto met de Neder
landse vlag en probeer mijn vrien
din te bellen. Maar ik zal me ook rea
liseren dat dit pas de helft van de
tocht is. De meeste ongelukken ge
beuren op de terugweg."
Een paar dagen nog is het wachten
op de ultieme poging. Een zenuwslo
pende tijd. Elke dag dat weer een ex
peditie de top heeft bereikt, kan de
vertwijfeling toeslaan. Was dit niet
de enige goede dag? Arnold probeert
er niet te veel mee bezig te zijn. „Ik
ben rijper geworden na al mijn expe
dities. Ik heb een plan, veel geduld
en dat is waar ik me nu op focus."
Rond 15 mei gaat de zesdaagse laat
ste etappe beginnen. Vijf dagen later
moet Arnold dan on top of the world
staan. Zou zijn grote droom einde
lijk uitkomen? Arnold kan het alleen
maar hopen. Drie keer ging het mis.
In 2012 moest hij 250 meter voor de
top omdraaien, in 2014 blokkeerde
een lawine het pad en vorig jaar die
aardbeving. „Ik kan veel niet beïn
vloeden, maar ik weet dat ik er alles
aan heb gedaan."
donderdag 12 mei 2016
4 6 sherpa's overlijden
SÉ door lawine; collega's staken
(5300 m)
m Expeditie
geannuleerd;
.""t gescheurde
A achillespees
iKv bij schaatsen
WjIK (5300 m)
14/15 mei nieuwe poging
Kamp IV
7906 m
Khumbu-
gletsjer
(3 Basiskamp 5300 m
Het zal, net voor de top,
toch niet wéér misgaan...
Raymond Boere
Kathmandu
—Eric Arnold
Na twee rampzali
ge jaren hebben
bergbeklimmers
eindelijk weer
eens de top van de
Mount Everest be
reikt. Negen berg
gidsen kwamen
gisteren boven.
Hun belangrijkste
doel was de route
prepareren voor
anderen. Dit jaar
willen 289 mensen
met de hulp van on
geveer vierhon
derd Nepalese dra
gers proberen de
hoogste berg ter
wereld te bedwin
gen. De afgelopen
twee jaar moesten
alle Everest-expe-
dities voortijdig
worden afgebro
ken.
