Terpstra
verrast met
zilver in
afvalrace
Geelhoed heeft zijn eerste medaille binnen
de categorie onder 23 jaar Hij heeft al geleerd van de team relay
SPORT 11
Soms bewondering,
soms wrijving
JÖNKÖPING. Milan
Vader en Tim
Heemskerk steken
niet onder stoelen
of banken hoe blij
ze zijn met hun sa
menwerking. Kort
voor het EK in Zwe
den twitterde de
mountainbiker over
zijn trainer: 'The
more I work with
him, the more I rea
lize that's a great op-
portonity to work
with this man...'
„Onze band is wel
heel hecht", stelt
Heemskerk. „We
werken veel met el
kaar. Maar er is ook
wel eens wrijving,
hoor. Dat moet ook
in de topsport. We
kunnen elkaar af en
toe flink op scherp
zetten. Dat zorgt
ervoor dat we bei
den ons ontwikke
len."
„Er zijn wel eens
botsingen", zegt
ook Vader. „We wo
nen dan wel in één
huis en hij helpt me
bij veel dingen,
maar Tim is niet
mijn vader, hè."
pers een kwartier volgen, maar
een wedstrijd duurt ongeveer
één uur en een kwartier. Er is
dus nog een lange weg te gaan."
Heemskerk wil Vader ook ge
leidelijk brengen. Niets over
haasten. „We blijven vaak aan
de veilige kant", vertelt de Mid
delburger. „We hebben een
meerjarenplan. Pas tijdens de
Olympische Spelen van 2020 in
Tokio moet ik er echt staan. In
de aanloop trainen we elk jaar
iets meer. En we rijden elk jaar
ook iets meer wedstrijden. Wil
je te veel in één keer, dan gaat
dat voor even goed, maar niet
op de lange termijn. Tim zorgt
dat ik heus wel in het rood rijd,
maar geeft me dan ook weer de
tijd om te herstellen."
Afgelopen winter lag de na
druk op krachttraining. Vader
kweekte twee kilo extra spier
massa en heeft daar nu profijt
van. „We merken dat ik nu
meer vermogen kan leveren",
zegt hij. Mede daardoor zette hij
in Spanje, Engeland en Austra
lië, waar hij twee weken gele
den een wereldbekerwedstrijd
reed, goede resultaten neer.
Vooral de zesde plaats in Austra
lië - in het hete Cairns - sprak
tot de verbeelding. Hij had er als
tweedejaars belofte alleen maar
oudere rijders voor zich.
De vraag is wel of het een
goede keus was om zo kort voor
een EK nog naar de andere kant
van de wereld te gaan. Vader en
Heemskerk zijn er ook heel eer
lijk in: ze weten het antwoord
niet. „Ik heb na terugkomst in
Nederland niet al te veel last ge
had van de jetlag", vertelt Vader.
„Maar dan nog weten we pas
zondag of er nog iets van terug
te zien is in mijn wedstrijd. Wat
we wel al geleerd hebben van de
reis naar Cairns, is dat we er te
kort van tevoren waren. Vol
gend jaar wordt het WK ook
daar gehouden. We hebben nu
al gezegd dat we er dan al twee
weken van tevoren moeten zijn,
als ik geselecteerd word. Dan
heeft mijn lichaam meer de tijd
om zich aan te passen."
Is het EK nu een tussensta
tion op weg naar de Spelen van
2020? „Nou", zegt Vader, „je
moet oppassen dat je niet alleen
maar van tussenstation naar tus
senstation gaat. We hebben na
tuurlijk een einddoel, maar ik
vind de andere toernooien ook
heel belangrijk. Daarop wil ik
me ook laten zien. Vorig jaar
werd ik negende op het EK. Dit
jaar wil ik graag wat hoger eindi
gen."
Terpstra (25) moest op het onder
deel eliminator - een afvalrace - al
leen de Oekraiense Irynia Popova
voor laten gaan. „Ik móet van me
zelf tevreden zijn met deze medail
le", zei ze. „Maar ik geef toe: ik
was wel heel dicht bij goud en dus
baal ik nu ook wel een beetje."
In de eindstrijd, die Terpstra
min of meer op haar sloffen haal
de, ging ze na het eerste rechte
stuk als tweede van de vier moun-
tainbikesters de eerste heuvel op.
Ze deed één poging om Popova te
passeren, maar slaagde daar niet
in. „Ik reed daarna bekeken en gok
te op het laatste rechte stuk. Ik
was nog sterk en kwam heel dicht
bij haar, maar het was net niet
goed genoeg."
Eliminator is in zekere zin maar
een bijnummer op het EK. Terps
tra: „Mwoah. Het klopt dat er geen
wereldbekerwedstrijden zijn voor
dit onderdeel. Maar ik doe altijd
met veel plezier mee aan dit onder
deel. Ik wilde ook heel graag rij
den vandaag. Het is toch weer een
extra prikkel richting de zondag,
waarop we de cross country rij
den. Anders had ik vandaag niks
gedaan."
Terpstra had zich niet eens offi
cieel geplaatst voor de afvalrace.
Bondscoach Tim Heemskerk selec
teerde haar toch. „Hij gunde het
me. Daar ben ik heel blij mee. An
ders had ik deze niet", zei ze, doe
lend op de plak rond haar nek.
Het is een zonnige woensdag
avond in Heinkenszand, halverwe
ge de kille aprilmaand. Henk Geel
hoed is bezig, nog enigszins on
wennig, aan een warming-up en
dribbelt rustig door een nieuw
bouwwijk van het Bevelandse
dorp. Nog een paar minuten en
dan gaat hij zijn debuut maken in
een echte hardloopwedstrijd. Het
is de Kika Pink Run, een loop
voor het goede doel. Een beschei
den deelnemersveld stelt zich
klokslag 19.00 uur op voor de start
bij sporthal De Stenge. Onder wie
dus Henk Geelhoed. Startnum
mer 323 maakt zich klaar voor zijn
allereerste vijf kilometer.
Een uur eerder ziet het daar
nog niet naar uit. Henk denkt dan
nog dat hij een trainingsrondje
gaat maken met zijn begeleider
Eduard Vroomen aan de kust.
Maar in plaats van Vlissingen
stuurt Vroomen zijn bolide naar
Heinkenszand.
„Ik wist van niks", vertelt Henk
net voor de start. „We zouden
gaan trainen. Eduard had ge
vraagd of ik wel op tijd klaar wil
de staan en eventueel een banaan-
OPWEC NAAR...
DE KUSTMARATHON
tje mee wilde nemen. Ik dacht,
die schopt me straks de duinen
in! Maar nee, bleek ie me inge
schreven te hebben voor de vijf ki
lometer, mijn eerste wedstrijd.
Het werden wel meteen de snel
ste vijf, binnen de 33 minuten.
Nee, we zaten helaas niet bij de
snelste drie binnenkomers..."
Geelhoed houdt er wel zijn eer
ste medaille aan over, inclusief ro
ze lint. Die krijgt vast een promi
nente plek in de nog in te richten
prijzenkast.
Twee weken later tikt Geelhoed
voor het eerst de tien kilometer
aan. „Vandaag mijn eerste
kwart-marathon aan één stuk ge
lopen", post hij trots meteen na af
loop op Facebook. „Aangezien nie
mand van jullie me aan het eind
heeft gezien, durf ik hier keihard
te beweren dat het een makkie
was. En als mijn benen straks
weer zodanig willen meewerken
dat ik de koelkast haal, ga ik een
welverdiend biertje pakken!"
Inmiddels kunnen we wel con
cluderen dat Geelhoed de hard-
'Ja, ik lig nog steeds op
schema om de Kustmarathon
te lopen'
loopflow steeds meer te pakken
krijgt. „Ja, ik lig nog steeds op
schema om de Kustmarathon te lo
pen."
Zijn volgende wedstrijd wordt
de PZC Familieloop op zaterdag 25
juni. Tenzij zijn coach natuurlijk
weer een verrassing in petto
heeft.
ZATERDAG 7 MEI 2016
OWMPIC TEAM
Milan Vader leert veel van
de data die hij door bonds
coach Tim Heemskerk aange
reikt krijgt.
door Roeland van Vliet
HUSKVARNA. Enigszins tot haar ei
gen verrassing won mountainbike
ster Anne Terpstra gisteren een zil
veren medaille op het Europees
kampioenschap in het Zweedse
Huskvarna. „Ik wist wel dat ik zo
iets in me had, maar had er na dit
voorjaar eerlijk gezegd niet op ge
rekend", zei de in Zeeland opge
groeide rijdster.
P
door Maurice Steketee
MIDDELBURG. Wie loopt daar nou
in een hip hardloopshirt en op fluo
rescerende schoenen? Is dat niet
die man uit de krant? Die Middel
burger die een bloedhekel heeft
aan hardlopen, maar nu in training
is voor de Kustmarathon? Ja, het is
hem echt!
Henk Geelhoed
wil op 1 oktober
de Kustmarathon
lopen. Zonder
enige hardloop
ervaring begon hij
op 1 januari aan de
voorbereiding.
De PZC volgt
hem de komende
maanden.
Henk Geelhoed
