mij altijd een shitdag'
'Verschil tussen
een roze trui, of
he-le-maal niets'
Lotto-Jumbo leent PSV-bus
SPORT 5
trekken. „Ik wil niet dat zij, de
renners, mijn verdriet zien. Ze
moeten na de rustdag terug op
de fiets, dan wil ik ze er niet aan
herinneren wat er allemaal fout
kan gaan. Hoe meer je met even
tuele ongelukken in je hoofd gaat
rondrijden, hoe gevaarlijker het
wordt."
Weylandt vertoeft op grond
die haar broer bezieling gaf. „Hij
heeft heel mooie ritten gewon
nen in Nederland. Een Giro-etap
pe in Middelburg, 't Groene Hart
en een etappe in Eneco Tour. Die
laatste twee waren belangrijk aan
het begin van zijn loopbaan. De
wegen hier lagen hem. Het spel
met de wind, in waaiers rijden
en beuken tegen de wind."
'Tijdens de rustdag trek ik mij
terug, ik wil ze er niet aan
herinneren wat fout kan gaan'
Elke Weylandt
Zij was zijn grootste fan. „Toen
mijn broer fietste, zag ik daarbij
een leuke omgeving om in te wer
ken. Maar ik wilde niet in zijn
wereld stappen, dat voelde niet
goed." Toen Trek haar de baan
aanbood, kwam er een ander
denkbeeldig obstakel. „Ik was
bang niet serieus te worden geno
men. Dat ze zouden zeggen:
Goh, ze heeft die job gekregen
vanwege haar overleden broer. Ik
was bang dat ze dachten dat Trek
iets terug wilde doen. Ik weet dat
het zo niet is gegaan. Het overlij
den van Wouter gaf ook het be
sef dat dingen voorbijgaan en je
kansen moet pakken. Die gedach
te trok me over de streep."
Is het telkens een stap om
over haar broer te praten? „Nee.
De 26 jaar voordat ik hem heb
verloren, zijn veel belangrijker
dan dat stomme ongeluk. Moei
lijk wordt het pas als het over die
dag gaat."
De grenzen van de live sport
verslaggeving schoven op, die be
wuste 9 mei. Heel de wereld kon
zien hoe een renner weerloos op
het asfalt lag. Media hielden el
kaar later een spiegel voor. Wa
ren de tv-kanalen niet te ver ge
gaan met het uitzenden van beel
den van een sporter die aan het
sterven was?
„Ik heb de beelden nooit ge
zien", vertelt Elke Weylandt. „Ik
leef ook in tweespalt daarmee.
Ze zijn, heb ik begrepen, door
niemand meer te vinden in beeld
archieven. Maar ze zullen er vast
nog zijn. Op een dag had ik toch
een drang om het te zien."
Ze zocht. „Op internet kon ik
die vaak besproken close-upbeel-
den niet terugvinden. Ooit zag ik
opeens een foto van Wouter voor
bijkomen, van het ongeluk. Dat
raakte me diep en het was stil
staand beeld. Wat zullen bewe
gende beelden dan met me
doen? Toch denk ik dat ik ze ooit
ga zien."
Wie hét verhaal van
de Giro-tijdrit wil
de begrijpen, hoef
de in Apeldoorn al
leen maar tussen de achter elkaar
geparkeerde bussen van Giant-Al-
pecin en Lotto-Jumbo te gaan
staan.
Links werd joviaal gejuicht en
gesprongen. Rechts werd door een
verzameling volwassen mannen
mokkend naar de toch weinig in
spirerende grijze klinkers van een
Apeldoornse parkeerplaats ge
staard.
„Zo ziet het verschil van t hon
derdste van een seconde er dus
uit", merkte Richard Plugge, baas
van het 'verliezende' kamp, met
een zuinig lachje op. „Het verschil
tussen een groot feest en een roze
trui, of he-le-maal niets."
Want zo kwam die tweede
plaats van de Sloveense surprise
Primoz Roglic achter dagwinnaar
Tom Dumoulin aanvankelijk bin
nen bij Lotto-Jumbo.
Hoe knap ook. Hoe onverwacht
ook. Die roze trui in eigen land
kwam ondanks een dramatische
schuiver van favoriet Jos van Em-
den uit het niets opeens toch nog
zó angstaanjagend dichtbij. Zo
bijna aanraakbaar werd het roze,
dat de tweede plaats zeker in de
eerste emoties nauwelijks kon
worden gewaardeerd.
Pannenkoek
„Dit verschil is zo klein dat je nu
vooral iets hebt van: shit", sipte
ploegleider Jan Boven. „Natuur
lijk, Dumoulin is ook geen pan
nenkoek. Maar wij fietsen in geel
en zwart, dus balen we."
„Sportief is dit zeker heel knap,
maar dat is me te rationeel, nu. De
ze situatie is natuurlijk vrij shit",
sprak ook collega Addy Engels,
met vochtige ogen onder een gro
te zwarte zonnebril.
Vorig seizoen vierde Engels in
dienst van Giant- Alpecin nog
prachtige successen in de Ronde
van Spanje met Dumoulin. Nu
was het diezelfde renner die de ro
ze droom van zijn nieuwe werkge
ver met een miniem verschil trans
formeerde tot een roze kater.
„Een zucht, groter is het ver
schil tussen winst en verlies niet.
En daar kun je helemaal niks
mee", aldus Engels. „Het is Tom
van harte gegund, hoor. Maar van
mij had hij ons met tien seconden
verschil mogen kloppen. Voor het
gevoel is dat beter. Want dit wil je
niet."
'Zo ziet het verschil van
1 honderdste van een seconde
er dus uit'
Als een sportief verliezer bracht
teambaas Plugge een bus verder
uiteindelijk toch zijn felicitaties
over, maar daar werd hem alleen
maar pijnlijker duidelijk wat hij
voor succes door zijn neus ge
boord zag. Plugge: „Ik gun het
Tom super. En ik gun het zijn
team ook na alle ellende die ze
hebben gehad met dat trainingson
geval in het voorjaar. Maar ja, nu
eigenlijk effe niet..."
De enige die nog wel kon la
chen bij Lotto-Jumbo? Primoz
Roglic zelf. Een paar jaar terug
sprong hij nog verdienstelijk op
ski's van de grote schans. Nauwe
lijks volledig getransformeerd tot
wielrenner pakte hij bij zijn Gi
ro-debuut zomaar bijna het roze.
„Daar had ik in mijn stoutste dro
men niet aan durven denken",
bekende de 26-jarige Sloveen in
heerlijk fout steenkolenengels.
„Natuurlijk, ook ik had liever zelf
het roze aangetrokken, maar ook
met dit resultaat ben ik very hap-
py"
WIELRENNEN KIJKEN VANUIT VOELTBALBUS
ZATERDAG 7 MEI 2016
APELDOORN. In een wel heel speciale bus werden de relaties van Lotto-Jum
bo ontvangen bij de start van de Giro d'ltalia. Tegenover de teambus waarin
Steven Kruijswijk en zijn ploeggenoten zich omkleedden, werden de gasten
voorzien van een natje en een droogje in de spelersbus van PSV. Morgen is
de rode PSV-bus weer te bewonderen bij het stadion van PEC Zwolle, foto AD
door Arjan Schouten
Richard Plugge baas Lotto-Jumbo
