REPORTAGE 21
eigen kapperszaak komt wel, eerst ervaring opdoen'
'Verhalen vertellen
via beelden: dat vind
ik het leukst'
Journalistiek werd een
teleurstelling. 'Maar
kijk waar ik nu sta'
Donna Moon vond haar idealisme
terug in de pedagogiek
Naam: Sirnone
Steijaert (22)
Komt uit: Graauw
Huidige woonplaats:
Graauw
Droom van toen:
journalistiek
Doet nu: hbo-studie
Social Work
Naam: Donna Moon
Alexander (22)
Komt uit: Colijns-
plaat
Huidige woon
plaats: Delft
Droom van toen:
naar Afrika
Doet nu: hbo-studie
pedagogiek
Naam: Macy Grim (21)
Komt uit: Heinkenszand
Huidige woonplaats:
Eindhoven
Droom van toen:
eigen kapperszaak
Is nu: kapster in loondienst
Macy doet wat ze het liefst wilde:
mensen blij maken met een nieuw
uiterlijk. Ze werkt in een kappers
zaak in Eindhoven. De Bevelandse
vertrok onlangs naar Brabant, om samen te gaan
wonen met haar vriend, die aan de Technische
Universiteit Eindhoven studeert.
Een overgang, geeft ze toe. „Mijn vriend gaat
straks waarschijnlijk in Eindhoven werken.
Daarom ben ik hem achterna gegaan. Het is wel
anders hoor, zo'n grote stad. Ik ben nog niet he
lemaal gewend. Ik mis de gezelligheid van mijn
vrienden uit Zeeland af en toe."
Macy ging na het vmbo naar de kappersoplei
ding op mbo-school Scalda in Goes. De school
was niet wat ze ervan verwachtte. Daarom stap
te ze over naar een particuliere opleiding in Bre
da. „In het eerste jaar leerden we knippen, het
tweede jaar ging over visagie."
Als middelbare scholier droomde Macy van een
eigen kapperszaak. Ze had zelfs al een naam be
dacht: Zakaty's. „Een eigen bedrijf zit nog steeds
in mijn hoofd. Ondernemen lijkt me leuk en
een mooie afwisseling met het knippen. Maar ik
wil nu eerst veel ervaring opdoen en in verschil
lende zaken werken. Als ik dan een eigen klan
tenkring heb opgebouwd, komt dat eigen be
drijf misschien alsnog."
Naam: Björn Tiebout (21)
Komt uit: Colijnsplaat
Huidige woonplaats: Colijnsplaat
Droom van toen: cameraman worden
Is nu: freelance cameraman
Een plan B had ze niet, zo zeker
was Simone van haar plan A: ze
zou de journalistiek in. Ze zag
zichzelf al helemaal zitten op de
redactie van een glossy als Cosmogirl,
met haar eigen column. Maar het liep
heel anders.
Na drie maanden stopte ze met de
hbo-studie journalistiek in Tilburg.
„Schrijven vond ik geweldig, maar de op
leiding viel heel erg tegen", vertelt ze. „Ik
was te verlegen. We moesten de stad in,
om een verhaal te gaan zoeken. Mensen
zomaar aanspreken op straat vond ik zó
lastig. Die drempel was voor mij te hoog.
Ik had verwacht dat we meer in groeps
verband moest doen, maar het was ieder
voor zich." Het wonen op kamers viel Si
mone ook tegen. „Ik kon geen aanslui
ting vinden bij mijn huisgenoten. Ze wa
ren nogal op zichzelf. En de vriendin met
wie ik naar Tilburg gegaan was, stopte
ook."
En dus keerde Simone terug naar
Zeeuws- Vlaanderen. „Dat was een grote
teleurstelling. Ik heb een heel moeilijke
periode gehad. Ik had geen idee wat ik
wilde."
Ze deed verschillende beroepstesten en
kwam uit bij een sociale studie. Na een
meeloopdag besloot ze om Social Work
te gaan studeren aan de HZ in Vlissin-
gen. „Ik twijfelde nog toen ik begon,
maar het is de beste keuze geweest die ik
heb kunnen maken. Iedereen is begaan
met elkaar. De docenten kennen je per
soonlijk. Je kunt bijna niet alleen zijn."
Ze loopt stage bij Tragelzorg. „Ik begeleid
jongeren met een verstandelijke beper
king. De interactie met hen vind ik ge
weldig." Inmiddels is Simone bijna afge
studeerd. „Vier jaar geleden dacht ik dat
ik nooit een opleiding zou afmaken. En
kijk eens waar ik nu sta. Dit past écht bij
me.
Björn had vanaf zijn twaalf
de één grote droom: came
raman worden. Als tiener
had hij al een eigen filmca
mera: hij filmde bij de EHBO-oefe-
ning in zijn woonplaats Colijns
plaat en de karavaan wielrenners
toen de Tour de France langskwam.
Na de vmbo-opleiding theatertech
niek aan het Pontes Goese Lyceum
begon hij aan een opleiding tot ca
meraman op het Grafisch Lyceum
in Rotterdam. Zo hoopte hij van
zijn grootste hobby zijn beroep te
maken. En dat is gelukt. Björn be
gon anderhalfjaar geleden zijn ei
gen bedrijf. Hij filmt onder meer
voor Omroep Zeeland. „Maar ik
maak ook bedrijfsfilms voor produc
tiebedrijfjes. Een fulltime baan haal
ik er nog niet uit, maar ik mag niet
klagen. Het gaat hartstikke goed."
Het freelance-bestaan bevalt hem.
„Ik kan mijn eigen tijd indelen en
doe veel verschillende dingen. Ik
wil zo veel mogelijk dingen leren
en verhalen van mensen vertellen
via beelden: dat vind ik het leukst."
Reizen maken, daar droomde Björn
vijfjaar geleden ook van. Backpac-
ken in Australië stond hoog op zijn
verlanglijst. „Dat is er nog niet van
gekomen, maar ik wil daar binnen
kort wel echt heen. Samen met
mijn vriendin." Björn vloog een
halfjaar geleden wel naar Cambod
ja, voor werk. „Ik heb daar gefilmd
voor een documentaire over een
Zeeuwse stichting die zich inzet
voor scholen. Dat ik nu al zo'n op
dracht heb mogen doen. Fantas
tisch was het!"
Donna Moon is idealistisch.
Altijd geweest. Ze wilde
naar Afrika om mensen te
helpen. Daarom begon ze
aan een studie 'talen en culturen van
Afrika' aan de universiteit in Leiden.
„Dat ging heel goed. Ik haalde mooie
cijfers, deed zelfs een excellentiepro
gramma. Maar toch raakte ik gedesillu
sioneerd. Er waren maar zes eerste
jaars en zij waren meer taalkundig of
antropologisch ingesteld. Bovendien
moest je in het tweede jaar zeven
maanden naar Afrika toe. Ik zou als
enige naar het oosten gaan, terwijl ik
net achttien was. Dat zag ik niet zit
ten." Donna Moon besloot, met haar
propedeuse op zak, een tussenjaar in
te lassen: ze werd bestuurslid van een
studentenvereniging. „Ik organiseerde
lezingen en evenementen. Superleuk!
Het was helemaal mijn ding."
Om redenen die ze zelf achteraf niet
begrijpt, ging Donna Moon het jaar er
op politicologie studeren. „Iedereen
deed die opleiding, dus ik dacht dat
het mij ook wel zou liggen. Maar ik
vond het vreselijk: zó theoretisch en
vaag." Ze stopte en was een hele tijd
zoekende. „Het was een zware tijd:
mijn ouders emigreerden naar Frank
rijk, het ging uit met mijn vriendje en
ik wist niet wat ik wilde." Ze sloeg uit
eindelijk een hele andere weg in: een
hbo-studie pedagogiek. „Het gaat heel
goed. Het hbo is persoonlijk en je
leert veel vaardigheden. Ik vind de
ontwikkeling van mensen en kinde
ren interessant. Ik zou me willen in
zetten voor betere voorlichting aan
meisjes die ongewenst zwanger zijn
of hoogbegaafde kinderen willen bege
leiden. Ik wil dingen verbeteren. Mijn
idealisme is terug."
ZATERDAG 7 MEI 2016
na het eindexamen
vervulde en vervlogen dromen
ft
