8? 3
hl 'mm&i
BRAZILIAANS GOUD
DIEKSTRA
1
t.
De autistische zoon van een
vriendin zei ooit: het glas is
gebroken, maar gelukkig zijn
de scherven nog heel
bij haar en haar
Het meisje weigert
mee te gaan en
de schrik zit er
en haar
vriend goed in
VORMGEVING
PRAM!
EIND
OORDEEL
leuk te doen, raakt ze van slag. Dan
dwingt ze me terug te schakelen."
De scheiding tussen Nelleke en
haar man hakte erin bij haar en de
kinderen. „Als perfectionist heb ik
me er lang naar over gevoeld dat
ons gezin niet perfect is. In mijn
achterhoofd zeurt altijd een gevoel
van schaamte, waardoor ik het voor
mijn kinderen zo leuk mogelijk wil
maken. Toen we net in Nederland
waren, sloeg ik daar een beetje in
door. Een cadeautje omdat het re
gende of omdat de zon scheen. Die
neiging tot overcompenseren heb
ik nog steeds. Maar soms ben ik ge
woon doodmoe en dans ik even
niet door de kamer. Dan sla ik zelfs
weieens met een deur. Dat vind ik
lastig, omdat ik dan niet zo'n leuke
moeder ben als ik zou willen."
Wat op zulke dagen helpt: „Bezig
zijn met muziek is belangrijk voor
mij. Ook schrijven voedt me. Altijd
goed: met de hond naar buiten, de
bossen in."
Vervelend zijn ook de momenten
waarop de buitenwereld Janaina
niet ziet of hoort. „Sommige men
sen wijzen haar ongezien af, doen
niet eens een poging haar te begrij
pen. Daar word ik opstandig van.
Het is wel mijn dochter. Janaina
heeft daar minder moeite mee, die
vergeeft iedereen."
Ook Nellekes bewuste keuze er 24
uur per dag te zijn voor Janaina en
de rest van het gezin, wordt niet
door iedereen begrepen. „Mijn
nieuwe schoonmoeder bijvoor
beeld, een feministe van het eerste
uur, vindt dat ik mijn talenten en
carrière verkwist. Ook andere men
sen in mijn naaste omgeving begrij
pen niet dat ik het op deze manier
doe, dat ik mijn gezin belast met de
zorg voor Janaina. Allemaal goed
bedoelde bezorgdheid, maar het
steekt als mensen eigenlijk zeggen:
doe je dochter weg."
Afwezige vader, overbelaste moe
der, buitengewone zorg; het is alle
maal waar. „Maar er zit voor mij
een eindtijd aan. Als Janaina 20
jaar is, hoop ik dat ze in een fijne
woonwerksituatie zit. Natuurlijk
komt ze dan nog vaak logeren,
maar mijn tijdsindeling wordt dan
wel anders. Vanaf dat moment is er
weer meer ruimte voor mij, om
achter mijn vriend aan te reizen als
hij op tournee is, om me nog meer
met muziek en schrijven bezig te
houden. Tot die tijd zit ik muur
vast. Dat is een gegeven."
Muurvast, maar Nelleke heeft het
er graag voor over. „Mijn gezin
staat op de eerste plaats. Dat ben ik
aan de kinderen verplicht, het is al
complex genoeg voor ze. Dankzij de
Wet langdurige zorg is dat ook fi
nancieel mogelijk. Wat dat betreft
is Nederland echt een walhalla, ver
geleken met Brazilië. Hier kan ik
Janaïna's moeder én mantelzorger
zijn. Nederland is het enige land in
de wereld waarin je daarvoor een
salaris krijgt. Petje af."
Puberteit
Soms is het ingewikkeld om Janaï
na's gedrag goed te plaatsen. „Dan
vraag ik me af: is het Down, is het
de adoptie, is het de scheiding of is
het gewoon Janaina? Is het haar
handicap of juist slimmigheid? Ze
heeft de neiging zich als een vor
stin te laten bedienen, vindt het
prachtig als de volwassenen om
haar heen daarin meegaan. Dat
hoeft ze hier thuis niet te probe
ren."
Bovendien is de puberteit in aan
tocht. „Ik zie op tegen het hormo
nale stukje, maar dat is gelukkig
nog niet zover. Janaina is juist rus
tiger dan een paar jaar geleden. Ze
is minder opstandig, minder bezig
met haar omgeving. Ze heeft ge
leerd meer bij zichzelf te blijven.
Janaina is Janaina, zegt ze dan." Na
zes jaar is het gezin volkomen thuis
in Nederland. „Vorige zomer waren
we in Brazilië op vakantie. Janaina
kende iedereen nog, maar wilde
toch liever in Nederland zijn. Dat
vond ik fijn om te horen."
Het perfecte Von Trapp-gezin is het
misschien niet. „Maar als Janaina
in de kamer zit te kleuren, haar ene
broertje is aan het gamen, de ander
speelt piano en mijn vriend is op
zijn laptop bezig, kan ik intens ge
nieten. Dan is het goed. Of, zoals de
autistische zoon van een vriendin
ooit zei: het glas is gebroken, maar
gelukkig zijn de scherven nog heel."
René Diekstra
buigt zich over de
menselijke geest
Wat Romeo en Juliet
meemaakten gebeurt andere
verliefde stellen nog steeds.
René Diekstra zou graag zien
dat we wat beter luisteren naar
de hartenkreten van deze jonge
geliefden.
Twee jonge mensen, zij 14 jaar oud, hij 16,
worden smoorverliefd op elkaar. Ze houden
dat voor hun families verborgen. Zij
omdat ze weet dat haar ouders en
broers het niet dulden dat zij met een
niet-moslim jongen omgaat. Hij omdat
zijn ouders een moslimmeisje niet zien
zitten en er niet aan moeten denken te
moeten omgaan met een gezin waarvan
de ouders niet eens fatsoenlijk Neder
lands spreken.
Een tijdlang lukt het hen hun relatie geheim
te houden. Maar onvermijdelijk gaat het
mis. Haar broers horen dat hun zus in
een park omhelsend en kussend is ge
spot met een jongen. Ze komen verhaal
bij haar halen. Zij ontkent. Als zij en
haar vriend na
enige tijd op
nieuw worden
betrapt, zijn de
rapen gaar.
Haar ouders en
broers zetten
haar onder
druk de relatie
op te geven. Tij
dens een con-
Haar vriend
probeert zijn
ouders te bewe
gen haar bij
hen onderdak
te verlenen. Dat doen ze, maar het pakt
slecht uit. De broers en de vader melden
zich om hun zus en dochter terug te
halen en er ontstaat een heftige con
frontatie. Het meisje weigert mee te
gaan en de schrik zit er bij haar en haar
vriend goed in. Ook bij zijn ouders, die
liever willen dat ze naar huis teruggaat.
Het meisje durft niet meer alleen de
straat op. Haar broers vallen haar lastig,
schelden haar uit en bedreigen haar.
Op een dag krijgt ze onomwonden te horen
dat zij hun zus niet meer is en voor haar ou
ders nooit meer hun dochter. De volgende
dag, als de ouders van de jongen van
hun werk thuiskomen, treffen ze hem en
zijn vriendin niet aan. Later 's avonds is
er nog altijd geen levensteken van hen.
Hun mobieltjes staan uit. Ongerust gaan
de ouders op zoek. Als de vader de gara
gedeur opent, ziet hij tot zijn ontzetting
een uitlaatslang zijn oldtimer-auto in
gaan. Op de achterbank twee elkaar
omarmende lichamen. Wat dit verhaal
gemeen heeft met dat van Romeo en Ju-
liet zoals William Shakespeare dat vier
honderd jaar geleden schreef is dat het
in de kern geen verhaal over grote liefde
maar over diepe droefheid is. Diepe
droefheid over de verspilling van jonge
levens, en een aanklacht tegen een we
reld die hun noodkreet niet verstond.
dinsdag26 april 2016
GO
Het minimalistische design is
praktisch, want het leidt de
aandacht niet af.
Toch oogt de app op de smart-
phone wat minder Spartaans:
het bewijs dat kleurrijk en
stoer best samen kunnen.
Wellicht een puntje voor de
update van de Apple TV-app?
De borstband registreert de
hartslag nauwkeurig. Je hebt
verder geen trainingsgear
nodig: een stoel en een klein
opstapje volstaan. Geen
Apple TV? Je kan ook trainen
met de smartphone-app.
Telkens dezelfde twaalf oefe
ningen in dezelfde volgorde:
spannend is anders.
Zo train je
die Snickers
wel weg!
Niet zo spannend, wel effectief, fototickr
Een van mijn
grootste liefdes,
zo omschrijft
Nelleke Posthu-
mes Meyjes haar
adoptiedochter
Janaina.
Over de adoptie van Janaina als
baby van vier maanden oud, tot het
moment dat ze 12 jaar wordt,
schreef Nelleke Posthumus Meyjes
het boek Braziliaans goud, dat on
langs verscheen. Openhartig ('Mijn
dochter is een van mijn grootste
liefdes en soms een blok aan mijn
been'), hilarisch (vreemden worden
door Janaina regelmatig 'rare
snoeshaan' genoemd) en ontroe
rend ('Ik ga trouwen als ik groot
bent. Met Nelleke'); vanuit verschil
lende perspectieven leert de lezer
Nellekes bijzondere gezin kennen.
Een verhaal over Down, adoptie en
liefde. Vooral veel liefde.
UITGEVERIJ ASPEKT
Verliefd
Reageren? Mail naar hartenziel@persgroep.nl
