Tilburger schrijft onthutsend boek over verborgen islam in Haagse buurt 12 NIEUWS Maarten Zeegers deed zich drie jaar voor als bekeerling. Hij schreef er een boek over. En nu is zijn moeder bang. oeder is er niet ge rust op. Haar zoon Maarten schreef een boek waarmee in elk geval duide lijk werd dat hij nogal wat moslims had belazerd door zich voor te doen als bekeerling. Be staat de kans op een fatwa, een dood vonnis? Maarten: „Niet officieel, want ik ben niet echt bekeerd. Ik ben er niet trots op, ik vind wel dat ik geen ande re keuze had. Anders kom je nergens binnen, niet bij huiskamerlezingen, niet bij duivelsuitdrijvingen. Als niet-moslim word je overal weggeke ken." Vader Johnny Zeegers: „Joris Luyendijk heeft het boek ook al gele zen. Op zijn site staan al minder leu ke reacties op het boek. Sommige moslims voelen zich geweldig bele digd." Moeder Cecile: „Ik ben niet echt doodsbang, maar ik vind het wel een eng idee. Ze zitten zo strak in het ge loof. 'Je hebt me besodemieterd!' Van enkele reacties ben ik wel geschrok ken." Johnny: „Daarom zijn we er niet al te happig op dat ons adres bekend wordt." We zitten bij vader en moeder op dat adres, in een mooie wijk in Til burg. Intelligente, warme mensen. Moeder zet thee. Maarten: „Ik kom dus zelf uit deze blanke wijk, vol mensen van middel- bare leeftijd, ons soort mensen, zeg maar. Schrijf maar niet op dat het een kakwijk is, maar dat is het wel. In Den Haag leefde ik in een andere we reld, een wereld met armoede, cri minaliteit, vol laagopgeleiden, een wijk met meer dan 30 mos keeën, vaak heel klein en goed ver borgen, boven een snackbar, achter een winkel. En ik was de enige Nederlander in de straat. Ik dacht: er is iets gebeurd waar ik geen weet van heb. In eerste instantie was het meer een intern onderzoek. Ik heb ook geen politieke boodschap met het boek." Johnny: „De PvdA en de PVV zou den allebei kunnen aanbellen omdat ze jouw boek kunnen gebruiken voor hun politiek." Maarten: „Het is politiek neutraal." Johnny: „Ja, maar een rechtse extre mist vindt voedsel in jouw boek voor zijn boodschap." Maarten: „Bij migratie ontstaat een dynamiek waar je weinig invloed op hebt. Hier in Tilburg, in Noord, speelt hetzelfde als in Den Haag in Transvaal en de Schilderswijk en in andere steden. Segregatie." Het boek is zeer vaardig geschreven, hier en daar zelfs geestig, maar vooral ook onthutsend. Cecile: „Ik wist ook niet dat er in zo'n wijk zo veel verschillende gelo ven zitten. En dan die geselingen en die duivelsuitdrijvingen... Dat lees ik nu in zijn boek. Wat een wereld, denk je dan." Johnny: „Dat zijn de excessen. Ik heb door het boek geleerd begrip te hebben, nee, dat is niet het goede woord, respect te hebben voor ie mand met een geloofsovertuiging." Maarten: „Je ziet hetzelfde als met het protestantisme; het is een kwes tie van identiteit, meer dan spirituali teit. Die excessen zijn reactieve bewe gingen op staande tradities." Zeegers jr. trok al jong de wereld in, tot zorg van zijn ouders die niet zo avontuurlijk in elkaar zitten. Johnny: „Wij zijn er ook wel min der behoudend van geworden, door de bezoeken die we hem brachten. Drie keer naar Syrië, een keer naar Egypte. Hij heeft ons die landen la ten zien. En we zagen hoe hij met die mensen omging, heel gemakkelijk. Daar stond-ie tussen al die donke re Egyptenaren, als een van hen." Cecile: „Hij omarmde ze." Maarten Zeegers lijkt toevallig op een halve Arabier, zoals hij er bij zit. Maarten: „In Sy rië werd ik op straat ook altijd in het Arabisch aangesproken." Cecile: „Ze geloofden ook niet dat wij zijn ouders zijn." Moeder Ceci le komt in een en kele zin in het boek voor, als ze zegt bang te PASPOORT 'Ik ben er niet trots op, had geen andere keuze. Anders kom je nergens binnen' zijn dat haar zoon zich echt heeft be keerd. Omdat hij het aan tafel ner gens anders meer over had. Cecile: „Hij was geobsedeerd en ik dacht: Jezus, met zo'n dubbeJleven. Misschien was hij wel echt een mos lim aan het worden. Ik maakte me zorgen, vooral over de vraag of hij het psychisch allemaal verwerken kon." Maarten: „Jij was ervan overtuigd dat ik bekeerd was." Mama knikt. Maarten: „Jij dacht: zie je wel, ik wist het! Niet, papa?" Johnny: „Ja, we hebben even ge twijfeld." Maarten: „Maar had het wat uitge maakt, als ik daadwerkelijk bekeerd zou zijn?" Cecile: „Nee, meer dat je er zelf problemen mee zou hebben. En dat je hier thuis zou komen en ons zou verbieden nog langer wijn te drin ken." Maarten: „Omdat ik één keertje be dankte voor een glas wijn! Dan ben je dus meteen verdacht. Had jij er moeite mee gehad, papa?" Johnny: „Nee, als je maar over tuigd zou zijn van je bekering." Maarten: „En zolang ik maar geen gekke eisen zou gaan stellen, haha. Want dat heb je natuurlijk vaak met bekeerlingen." Cecile: „Als je had geëist dat er al leen halalvlees op tafel zou komen, zou ik dat niet van plan zijn ge weest." En geen tompoezen meer, want daar zit gelatine in. Maarten: „Zelfs in het plastic om hulsel van pillen zit gelatine!" Johnny: „Het is een van die absur diteiten; je ziet er wel meer voorbeel den van in het boek." 'Ik was een van hen'; uitgeverij Podium, 336pagina's, 19,90 euro. foto Marie-Therese Kierkels Beeld Werkt door Henri van der Steen Maarten Zeegers. foto Ruud Pos PERSONALIA: Til burg, 1982, ge trouwd met de Syri sche Sarah. OUDERS: johnny (64) en Cecile (63) Zeegers, geboren in Zeeuw-Vlaanderen. Johnny is microbio loog, werkt in het St. Elisabeth Zieken huis in Tilburg. Maarten heeft een zus, Femke (1980). Maarten deed het Odulphuslyceum in Tilburg, met Latijn. Studeerde Spaans in Spanje, daarna Ara bisch in Syrië, waar hij zich ook school de in de Koran. Over zijn jaren in Sy rië schreef hij 'Wij zijn Arabieren', waar voor hij werd geno mineerd voor twee literaire prijzen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 12