Tilburger schrijft onthutsend boek over verborgen islam in Haagse buurt
12 NIEUWS
Maarten Zeegers deed zich drie jaar voor
als bekeerling. Hij schreef er een boek
over. En nu is zijn moeder bang.
oeder is er niet ge
rust op. Haar zoon
Maarten schreef
een boek waarmee
in elk geval duide
lijk werd dat hij
nogal wat moslims had belazerd door
zich voor te doen als bekeerling. Be
staat de kans op een fatwa, een dood
vonnis?
Maarten: „Niet officieel, want ik
ben niet echt bekeerd. Ik ben er niet
trots op, ik vind wel dat ik geen ande
re keuze had. Anders kom je nergens
binnen, niet bij huiskamerlezingen,
niet bij duivelsuitdrijvingen. Als
niet-moslim word je overal weggeke
ken."
Vader Johnny Zeegers: „Joris
Luyendijk heeft het boek ook al gele
zen. Op zijn site staan al minder leu
ke reacties op het boek. Sommige
moslims voelen zich geweldig bele
digd."
Moeder Cecile: „Ik ben niet echt
doodsbang, maar ik vind het wel een
eng idee. Ze zitten zo strak in het ge
loof. 'Je hebt me besodemieterd!' Van
enkele reacties ben ik wel geschrok
ken."
Johnny: „Daarom zijn we er niet al
te happig op dat ons adres bekend
wordt."
We zitten bij vader en moeder op
dat adres, in een mooie wijk in Til
burg. Intelligente, warme mensen.
Moeder zet thee.
Maarten: „Ik kom dus zelf uit deze
blanke wijk, vol mensen van middel-
bare leeftijd, ons
soort mensen,
zeg maar. Schrijf
maar niet op dat
het een kakwijk
is, maar dat is
het wel. In Den
Haag leefde ik in
een andere we
reld, een wereld
met armoede, cri
minaliteit, vol
laagopgeleiden,
een wijk met
meer dan 30 mos
keeën, vaak heel
klein en goed ver
borgen, boven
een snackbar,
achter een winkel. En ik was de enige
Nederlander in de straat. Ik dacht: er
is iets gebeurd waar ik geen weet van
heb. In eerste instantie was het meer
een intern onderzoek. Ik heb ook
geen politieke boodschap met het
boek."
Johnny: „De PvdA en de PVV zou
den allebei kunnen aanbellen omdat
ze jouw boek kunnen gebruiken voor
hun politiek."
Maarten: „Het is politiek neutraal."
Johnny: „Ja, maar een rechtse extre
mist vindt voedsel in jouw boek voor
zijn boodschap."
Maarten: „Bij migratie ontstaat
een dynamiek waar je weinig invloed
op hebt. Hier in Tilburg, in Noord,
speelt hetzelfde als in Den Haag in
Transvaal en de Schilderswijk en in
andere steden. Segregatie." Het boek
is zeer vaardig geschreven, hier en
daar zelfs geestig, maar vooral ook
onthutsend.
Cecile: „Ik wist ook niet dat er in
zo'n wijk zo veel verschillende gelo
ven zitten. En dan die geselingen en
die duivelsuitdrijvingen... Dat lees ik
nu in zijn boek. Wat een wereld,
denk je dan."
Johnny: „Dat zijn de excessen. Ik
heb door het boek geleerd begrip te
hebben, nee, dat is niet het goede
woord, respect te hebben voor ie
mand met een geloofsovertuiging."
Maarten: „Je ziet hetzelfde als met
het protestantisme; het is een kwes
tie van identiteit, meer dan spirituali
teit. Die excessen zijn reactieve bewe
gingen op staande tradities."
Zeegers jr. trok al jong de wereld
in, tot zorg van zijn ouders die niet
zo avontuurlijk in elkaar zitten.
Johnny: „Wij zijn er ook wel min
der behoudend van geworden, door
de bezoeken die we hem brachten.
Drie keer naar Syrië, een keer naar
Egypte. Hij heeft ons die landen la
ten zien. En we zagen hoe hij met die
mensen omging, heel gemakkelijk.
Daar stond-ie tussen al die donke
re Egyptenaren, als een van
hen."
Cecile: „Hij omarmde ze."
Maarten Zeegers lijkt
toevallig op een halve
Arabier, zoals hij er bij
zit.
Maarten: „In Sy
rië werd ik op
straat ook altijd
in het Arabisch
aangesproken."
Cecile: „Ze
geloofden ook
niet dat wij zijn
ouders zijn."
Moeder Ceci
le komt in een en
kele zin in het boek
voor, als ze zegt bang te
PASPOORT
'Ik ben er niet
trots op, had geen
andere keuze.
Anders kom je
nergens binnen'
zijn dat haar zoon zich echt heeft be
keerd. Omdat hij het aan tafel ner
gens anders meer over had.
Cecile: „Hij was geobsedeerd en ik
dacht: Jezus, met zo'n dubbeJleven.
Misschien was hij wel echt een mos
lim aan het worden. Ik maakte me
zorgen, vooral over de vraag of hij
het psychisch allemaal verwerken
kon."
Maarten: „Jij was ervan overtuigd
dat ik bekeerd was."
Mama knikt.
Maarten: „Jij dacht: zie je wel, ik
wist het! Niet, papa?"
Johnny: „Ja, we hebben even ge
twijfeld."
Maarten: „Maar had het wat uitge
maakt, als ik daadwerkelijk bekeerd
zou zijn?"
Cecile: „Nee, meer dat je er zelf
problemen mee zou hebben. En dat
je hier thuis zou komen en ons zou
verbieden nog langer wijn te drin
ken."
Maarten: „Omdat ik één keertje be
dankte voor een glas wijn! Dan ben
je dus meteen verdacht. Had jij er
moeite mee gehad, papa?"
Johnny: „Nee, als je maar over
tuigd zou zijn van je bekering."
Maarten: „En zolang ik maar geen
gekke eisen zou gaan stellen, haha.
Want dat heb je natuurlijk vaak met
bekeerlingen."
Cecile: „Als je had geëist dat er al
leen halalvlees op tafel zou komen,
zou ik dat niet van plan zijn ge
weest."
En geen tompoezen meer, want
daar zit gelatine in.
Maarten: „Zelfs in het plastic om
hulsel van pillen zit gelatine!"
Johnny: „Het is een van die absur
diteiten; je ziet er wel meer voorbeel
den van in het boek."
'Ik was een van hen'; uitgeverij Podium,
336pagina's, 19,90 euro.
foto Marie-Therese Kierkels
Beeld Werkt
door Henri van der Steen
Maarten Zeegers.
foto Ruud Pos
PERSONALIA: Til
burg, 1982, ge
trouwd met de Syri
sche Sarah.
OUDERS: johnny
(64) en Cecile (63)
Zeegers, geboren in
Zeeuw-Vlaanderen.
Johnny is microbio
loog, werkt in het
St. Elisabeth Zieken
huis in Tilburg.
Maarten heeft een
zus, Femke (1980).
Maarten deed het
Odulphuslyceum in
Tilburg, met Latijn.
Studeerde Spaans in
Spanje, daarna Ara
bisch in Syrië, waar
hij zich ook school
de in de Koran.
Over zijn jaren in Sy
rië schreef hij 'Wij
zijn Arabieren', waar
voor hij werd geno
mineerd voor twee
literaire prijzen.