tegen drugs
Grote steden: te weinig
geld opvang asielzoeker
Theo Haverhals (70) heeft
zich nog geen dag ziek gemeld
Te bloot naar school?
Dan linea recta naar huis
NIEUWS 9
menleving en regeringen te de
stabiliseren", aldus de UNODC.
FARC, Taliban en Islamiti
sche Staat betalen hun aanslagen
deels uit drugshandel. Zo maak
te de Italiaanse procureur Franco
Roberti gisteren bekend dat de
maffia nauw samenwerkt met IS
om Europa vanuit Libië van can
nabis te voorzien; goed voor een
omzet van 32 miljard euro.
Drugskartels worden wereldwijd
steeds rijker. Mondiaal wordt
hun omzet nu geschat op 775 mil
joen euro per dag.
Tijd voor een andere aanpak? Ne
derland en een aantal Zuid-Ame
rikaanse regeringsleiders denken
van wel. Zij pleiten voor een op
maat gesneden aanpak die lan
den de gelegenheid moet geven
bijvoorbeeld het gebruik van can
nabis uit de illegaliteit te halen.
Waarnemers voorspellen echter
dat het gros van de VN-lidstaten
nooit gaat instemmen met legali
sering van cannabis en - vanwe
ge vrees voor de publieke opinie
- liever miljarden spendeert aan
een kansloze oorlog.
DEN HAAG. De vier grote steden
dreigen een afspraak over de
huisvesting van 8.000 asielzoe
kers met een verblijfsvergun
ning niet na te komen. Daarvoor
hebben zij gewaarschuwd in
een brandbrief aan ministers
Dijsselbloem (Financiën) en
Plasterk (Binnenlandse Zaken).
Amsterdam, Rotterdam, Den
Haag en Utrecht klagen over
geldgebrek. „Wij kunnen niet
meewerken aan de opvang van
nieuwe burgers als de handvat
ten ontbreken om deze mensen
een eerlijke kans te bieden op
zelfstandigheid en participatie
in hun nieuwe woonplaats,"
schrijven zij. Eind vorig jaar heb
ben de vier grote steden met het
Rijk afgesproken dat ze dit jaar
7.781 asielzoekers met een ver
blijfsvergunning onderdak gaan
bieden. Daardoor moet de druk
op asielzoekerscentra afnemen
en voorkomen worden dat er dit
jaar weer crisisopvang moet ko
men voor nieuwe asielzoekers.
De steden vrezen 'onverant
woorde situaties' omdat ze moe
ten bezuinigen op andere terrei
nen. Ze zeggen ook dat zij geen
geld hebben voor het onderwijs
en de zorg die ze de asielzoekers
zouden bieden. „Het verschil tus
sen wat gemeenten nodig heb
ben en wat het Rijk biedt is nog
honderden miljoenen euro's."
Theo Haverhals zal zich
toch niet ziek melden?,
oppert een van de mede
werkers. Dat zou een uni
cum zijn: de afgelopen vijftig jaar
heeft de 70-jarige inwoner van
Sprang-Capelle nog nooit op het
appel ontbroken. Of te laat ko
men, zegt een ander. Ook dat zou
een primeur zijn: Haverhals is een
man van de klok, heeft nog geen
seconde buiten het bedrijf ver
snoept in de baas z'n tijd.
Twee minuten later stapt Haver
hals samen met zijn vrouw Han-
ny de kantine binnen. Er wordt ge
zongen, zoals chauffeurs kunnen
zingen: beetje bas, beetje bedeesd,
beetje vals. Het maakt Haverhals
niks uit, hij ontvangt het met een
grote glimlach. Er volgt een praat
je van de directeur. Die prijst zijn
gouden medewerker de hemel in.
Daarna de felicitaties, een praatje
met de verslaggever. Niet te lang:
het mag een feestdag zijn, voor Ha
verhals is het pas écht feest als hij
zijn handen kan laten wapperen.
En die handen hebben de afge
lopen halve eeuw heel veel uitge
voerd: tot zijn 65e werkte Haver
hals zo'n 60 uur per week. Daarna
ging hij het 'rustiger' aan doen: 40
uur verdeeld over vijf werkdagen.
Zijn vrouw zit er niet mee, wacht
echt niet op haar man tot hij weer
eens thuiskomt. Ze is bijna 70 en
werkt nog voltijds als interieurver
zorgster. Op 18 april 1966 werd
Theo Haverhals aangenomen. „Ik
zat al op een vrachtwagen en
kwam in Waalwijk bij de bestel
dienst regelmatig Cees, Bert en
Wil van Caem tegen. Ze hadden
een eerste knecht nodig, ze wis
ten dat ik wel wilde werken", zegt
Haverhals.
Pakjes bezorgen bij particulie
ren en bedrijven werd zijn stiel.
Vrachtwagen in, vrachtwagen uit:
altijd maar in de weer. „Rond de
kerst had ik wel 135 adressen op
één dag. Was ik 's avonds pas om
half elf thuis." Doodmoe natuur
lijk. „Nee, joh. Dat zit niet bij ons
in de familie. Op de bank liggen
om effe bij te slapen, dat heb ik
niet nodig, hoor."
Ruim 25 jaar geleden ruilde Ha
verhals de chauffeursstoel in voor
het magazijn. Vrachtwagens los
sen met een heftruck of een
pompwagen. Niet op z'n gemak
- je zou het wel verwachten van
iemand de zeven kruisjes is gepas
seerd - maar met een fikse vaart
erin. Altijd weer met dozen in de
weer. „Saai? Helemaal niet, het
zijn telkens weer andere forma
ten. Dan moet je toch weer over
nadenken hoe je die het beste weg
kunt zetten."
Werken is zijn lust en zijn le
ven. Hij kan zich er niets bij voor
stellen dat iemand de dagen aftelt
om alsjeblieft maar met pensioen
te mogen gaan. Na enig nadenken:
„Het heeft natuurlijk ook mee te
maken dat ik kerngezond ben. En
ik doe iets wat ik verschrikkelijk
leuk vind. Een ander heeft die
mazzel misschien niet."
Wel heeft Haverhals een keer
in het magazijn een ongeluk gekre
gen. Een pallet lag te wankel op
een stapel, donderde naar bene
den. Daar stond Haverhals het
ding onbedoeld op te wachten.
„Die ketste tegen mijn hoofd.
Toen ben ik maar naar huis ge
gaan." Dus toch de ziektewet in?
„Nee, een halve dag vrij gepakt."
Hoe lang hij nog doorgaat? In ie
der geval zolang lijf en leden het
toelaten en zolang Hanny het pri
ma vindt. En zolang het bedrijf
van zijn diensten gebruik wil ma
ken. „Theo is nu al de laatste der
Mohikanen", stelt zijn werkgever
Coert van Caem. „Dat maak je
toch niet meer mee? Zo lang bij
één werkgever, ver na zijn pen
sioen nog werken, nooit een dag
gemist, altijd op tijd. En Theo is
nog heel erg gedreven. Met laden
en lossen houdt de jongere genera
tie hem niet bij. Theo is het proto
type van een perfecte medewer
ker. Iemand die positiefin het le
ven staat en nooit chagrijnig is."
Haverhals heeft in al die jaren
duizenden containers met schoe
nen gelost. Van Caem, lachend:
„Als ie doodgaat, dan moeten ze
Theo in een grote schoenendoos
begraven."
Soms kijkt leraar Nederlands
Arnoud Kuijpers zijn pupillen
hoofdschuddend aan. Dan ziet hij
meisjes op het Candea College in
Duiven zo schaars gekleed in de
klas zitten, dat hij zich afvraagt of
dat niet iets anders kan. „Ik pro
beer altijd oogcontact te hebben
met leerlingen, maar als een leer
ling schaars gekleed gaat, is dat
soms nog een hele uitdaging. Dat
heeft niets met erotiek te maken,
maar gebeurt onbewust."
Diepe decolletés of korte trui
tjes leiden gewoon enorm af, is
Kuijpers' ervaring. Maar er iets
van zeggen, vindt hij ook niet kun
nen. „Dat zou seksistisch kunnen
overkomen. Ik vraag dan wel aan
een vrouwelijke collega om dat te
doen als het echt niet door de beu
gel kan." Kuijpers is niet de enige
leraar die soms worstelt met de zo-
mermode. Op scholen in het hele
land wordt erover gesproken,
blijkt uit een rondgang. „Als de
school te veel begint te lijken op
het strand in Scheveningen, grijp
ik in", zegt rector Adam van Heest
van scholengemeenschap Prins
Maurits in Middelharnis. Twee
jaar geleden kwam zijn school in
het nieuws omdat hij, net als de
school in Delft nu, een brief had
gestuurd naar de ouders. Ook
heeft Van Heest weieens een leer
ling naar huis gestuurd om zich
om te kleden.Scholieren hebben
zelf veel minder moeite met
schaarse kleding, bleek een paar
jaar geleden nog uit een groot on
derzoek van actualiteitenprogram
ma 1 Vandaag. Van de ondervraag
den vond 80 procent het dragen
van korte rokjes en hotpants geen
enkel probleem. Slippers en scheu
ren in kleding is voor zo'n 90 pro
cent aanvaardbaar. Ook hoofd
doekjes is voor drie kwart van de
kinderen acceptabel. Echt 'not do
ne' is in hun ogen een pet op tij
dens de les, zichtbaar ondergoed
en een jas aanhouden.
DINSDAG 19 APRIL 2016
vergadering over de wereldwijde strijd tegen drugs, foto Bart Maat/ANP
door Kees Klijn
Maandagmorgen, vijf voor negen.
De kantine van Van Caem Trans
port in Waalwijk, versierd met slin
gers en ballonnen, zit vol. Alleen
het feestvarken zelf ontbreekt nog.
Theo Haverhals werkt nog 40 uur.
foto Marie-Therese Kierkels/Beeld Werkt
door Raymond Boere
DELFT. Scholen worstelen met de
blote zomermode. Het Staniscolle-
ge in Delft stuurde ouders onlangs
een brief waarin het kinderen ver
biedt naar school te komen in kor
te rokjes, broeken en truitjes. Som
mige ouders waren verbijsterd,
maar andere scholen snappen de
beslissing maar al te goed. Bloot
leidt af.
Veel scholen in Nederland worstelen met de zomermode. foto Getty Images
