Niets is
normaal
aan zege
Gasparotto
Bertens kan het
niet alleen: Oranje
loopt finale mis
H
Alleen AutoTrack
checkt alle
170.000 auto's
8 SPORT
AMSTEL GOLD RACE
pi
L N
VILT. Eerst is er dat handkusje.
Dan gaan beide wijsvingers
omhoog. Gericht op de hemel.
Daar, ergens boven de grijze
Limburgse regenwolken, kijkt
Antoine Demoitié mee. Enrico
Gasparotto kijkt nog eens en
sluit dan zijn ogen. Intens ge
nietend van dit emotionele mo
ment. Vier jaar terug won de
zelfde Italiaan ook al eens bo
venop de Cauberg, maar deze
Amstel Gold Race voelt veel
specialer. Drie weken terug
stierf zijn nog maar 25-jarige
ploegmaat Demoitié in een zie
kenhuisbed in het Franse Lille.
Dus sluipt Björn Thurau mee
in de vroege vlucht en bekom
mert de rest van de ploeg zich
om oud-winnaar Gasparotto,
die na dik zes uur koers afgezet
wordt aan de Cauberg. Daar
poeft hij weg met Michael Val-
gren (Tinkofï), die hij twee ki
lometer voorbij de top in een
sprint-a-deux doodeenvoudig
klopt. Het klinkt zo logisch, dat
een oud-winnaar tot zoiets in
staat is. Maar werkelijk niets
aan deze overwinning is lo
gisch.
Deze Italiaan is al even op zijn
retour. Net 34 geworden en
koersend voor een nietige Bel
gische ploeg die normaal al
leen juicht in B-koersen als de
Schaal Seis en de GP Jef Sche-
rens. Dat het nietige Wanty
- een ploeg met een budget
van krap 3 miljoen euro, afhan
kelijk van wildcards - wint, is
op zich al een sensatie. Dat het
drie weken na het overlijden
van een van hun renners ge
beurt, maakt het verhaal tot
een wielersprookje. „Tijdens
de hele wedstrijd voelde het
alsof er een engeltje op mijn
schouder zat. Dat moet Antoi
ne geweest zijn. Door aan hem
te denken, werd ik steeds ster
ker", vertelde Gasparotto op de
persconferentie, met de rode
lippenstift van de Amstel-meis-
jes nog op beide wangen.
'Zó dicht bij de finale...
Dat is echt even slikken.
Maar ik ben toch supertrots'
Na drie partijen in dertig
uur tijd en een acht- Twee zeges van
a drie partijen in dertig
uur tijd en een acht
baan aan emoties vloei
den er tranen uit het
beest. Kiki Bertens (24) kende een
fabelachtig Fed Cup-weekeinde.
Ze toonde zich, opnieuw, de grote
leider van het Nederlandse vrou
wentennis. Op de baan en daarbui
ten. In woord en in daad. Het lief
ste meisje van de klas was in
Frankrijk een vinnige en geslepen
winnaar.
Die complimenten kan Bertens
in haar tas steken, maar ze had er
gisteravond kort na de deceptie
geen boodschap aan. Ze was met
haar ploeg zo dicht bij een unieke
prestatie geweest, slechts een paar
games verwijderd van de finale
van het landentoernooi dat het
voor nuances of positieve noten
echt nog te vroeg was. Nederland
verloor net van Frankrijk: 3-2.
Bertens won zaterdag van Caro
line Garcia en gisteren van Kris-
tina Mladenovic. Twee keer in
twee sets, geen centje pijn. Tegen
speelsters die tientallen plaatsen
hoger staan op de wereldranglijst.
Maar omdat Richèl Hogenkamp
en Arantxa Rus niet hun beste en
kelpartijen lieten zien en die ver
loren, kwam het bij 2-2 aan op
een dubbel. Dat was Oranje in
de acht zeges die naar de hal
ve finale hadden geleid nog
niet overkomen. De
Fransen hebben
met Mla
denovic en
Garcia een
sterk koppel,
Nederland niet. Bertens
en Hogenkamp zijn vriendinnen.
Maar samen dubbelen doen ze
niet vaak. Ze kwamen tekort om
de sensatie compleet te maken.
En, zo hard kan het zijn, één
bal op de lijn was daarbij cruciaal.
Op 3-3 in het tweede bedrijf en
breekpunt voor Nederland reken
de Bertens zich te snel rijk. Ze zag
een Franse bal op de lijn uit, om
cirkelde die met haar racket in het
gravel en sprintte naar de bank.
De scheidsrechter kwam van zijn
stoel en oordeelde net als de lijn
rechter: in. Mladenovic pookte
met wilde armgebaren het vuur-
tje in de Arena Loire op, redde de
game en merkte dat het momen
tum 180 graden was gedraaid.
„Misschien zag ik hem te graag
uit", zei Bertens. „Maar ik dacht
het wel écht."
Het Fed Cup-avontuur van
Oranje eindigde dus in Frankrijk.
Op 4 februari 2014 zat Haarhuis
voor het eerst op het bankje langs
de baan. In Hongarije won Neder
land in groep 1 van de Fed Cup,
het derde niveau, met 3-0 van
Kroatië. Het bleek de eerste van
een reeks van acht overwinnin
gen, de ene nog knapper dan de
andere. Vaak met Bertens in de
hoofdrol. Zo ook dit weekeinde.
Ze serveerde sterk, speelde aanval
lend en was niet onder de indruk
van alle omstandigheden. Met op
de tribune vader Rob in een snik
heet leeuwenpak en zus Joyce
urenlang blazend door haar oranje
hoorntje liet Bertens opnieuw
zien niet op plek 96 van de wereld
ranglijst thuis te horen. Als ze de
dit jaar ingezette lijn komende
maanden doortrekt, is dat ook ver
leden tijd. Het was voor latere
zorg. Nu was er een vloek, een
traan en een diepe zucht bij stom
me vragen van de pers. Ook in ba
len was Bertens de beste.
CheckCheck AutO~lracl<
door Arjan Schouten
Het peloton onderweg door de
Limburgse heuvels tijdens de matte
Amstel Gold Race.
foto Wouter Roosenboom
Net als de vorige editie was er geen
Nederlander terug te vinden in de
top tien van de Amstel Gold Race.
Bauke Mollema presteerde met een
veertiende plaats nog het beste.
Paul Haarhuis teamcaptain
Koirt Tin pmnh'pe ulnpi- l/ilzi Rortonc unmn
Twee zeges van
Kiki Bertens waren
niet genoeg voor
het Fed Cup-team.
foto Soenar Chamid
Van de aanschaf van een auto word je vrolijk. Daarom steekt
AutoTrack extra veel tijd in het checken van alle auto's die
bij ons op de site komen. Als enige site controleren we elke
auto op meer dan 10 punten. Het is wel even een kluif, maar
dat geeft een goed gevoel. Wel zo prettig, toch?
