de Boer is hijzelf
in beeld te komen bij Nederlands elftal
Het voetbalwonder bestaat nog
SPORT 3
1«
w<
COLUMN
Sjoerd Mossou
Toen Dejan Lovren don
derdagavond de 4-3
binnenkopte voor Li
verpool, pal voor The
Kop op Anfïeld, ge
beurde er achter het
doel iets heel geks. Daar stonden
de gebruikelijke rolstoelers naast el
kaar, keurig op een rijtje. Kreupel
en wel.
Maar geloof het of niet: de bal was
nog niet tegen het net geploft, of
minimaal vier rolstoelers sprongen
plots een gat in de lucht, en ze de
den dat met een wonderlijk soort
souplesse. (Het konden er ook
meer zijn, maar de camera draaide
nét te vroeg weg om dat met abso
lute zekerheid vast te stellen.)
De rolstoelers hieven niet alleen
hun armen ten hemel, ze stonden
binnen één seconde fier rechtop,
met de benen vrolijk gestrekt, in
een staat van pure euforie. Nou ben
ik niet zo van het geloof en van de
bijbel, maar het deed me denken
aan het verhaal van Petrus en de
kreupele. „In de naam van Jezus
Christus: sta op en wandel."
Het voetbal en het wonder: het be-
De machthebbers
in het voetbal
hebben niets met
echte wonderen. Ze
worden er bang van
staat nog. Een tijdje geleden
schreef ik nog precies het tegen
overgestelde, pessimistisch als ik
was die dag, strontchagrijnig over
de verstikkende macht van het gro
te geld.
Het wonder was stilaan uit het
voetbal gesloopt. In de Champions
League kon je pakweg zeven van
de acht kwartfinalisten met je ogen
dicht voorspellen. In de topcompeti-
ties gebeurde nooit eens iets écht
sensationeels, geregeerd als ze wor
den door een handjevol eliteclubs.
Maar nu is daar Leicester City uiter
aard, het voetbalwonder in levende
lijve. Een mirakel zo groot en fasci
nerend, dat je er oneindig bij weg
kunt dromen, als een beginpunt
van nieuwe hoop en oneindige
verwachtingen.
Die hoop is ijdel, helaas, want niet
iedereen houdt van voetbalwonde
ren. Ja, van quasi-wonderen zoals
bij Manchester City tegen Paris
Saint-Germain, toen de ene olie
sjeik verrassend won van de ande
re. (Broeva! Haro!)
Maar niet van échte wonderen, zo
als in Leicester. De voetbalmacht
hebbers hebben daar niets mee. Ze
worden er bang van. Het bevestigt
ze hooguit in hun gelijk dat er een
nieuwe afgesloten Superleague
moet komen, waaruit je niet promo
veren of degraderen kunt, en waar
het toeval zoveel mogelijk is uitge
sloten.
Een theekransje voor eliteclubs, in
clusief gevallen grootmachten zo
als AC Milan, want het gaat om
geld, niet om de essentie van sport.
Atlético Madrid mag in die werke
lijkheid best een keertje van Barce
lona winnen, maar het is niet de be
doeling dat PSV en Celtic dat ooit
nog doen. Ja, op de Maspalomas
Cup, in januari. (Dat werkt op alle
niveaus zo, trouwens. In Nederland
begonnen de topclubs ook te pie
pen toen het KNVB-bekertoernooi
een meer open structuur kreeg,
zonder poules. De redenering: voor
het Nederlandse voetbal is het 'niet
goed' als pakweg PEC Zwolle Euro
pa in gaat, dus dat risico moest zo
veel mogelijk worden ingeperkt.)
Wat ons rest is heel simpel. Koester
het kleine geluk. Laaf je aan de
mooie dingen. Zo'n wedstrijd als Li
verpool - Dortmund, in al zijn facet
ten, dat is de magie van voetbal in
zijn meest essentiële vorm.
En wat het nog mooier maakt: het
gebeurde in de Europa League nota
bene, een B-toernooi voor de onder
deurtjes. Volgende week gebeurt
het in de eredivisie, misschien, of
op een achterafveld in Schin op
Geul, terwijl u staat te kijken.
Dat heerlijk golvende geluid op An-
field, precies op het ritme van de
wedstrijd, zonder stompzinnig Ul
tra-gezang. Die meeslepende ener
gie op het veld. Die trillende came
ra's. Dat ongelooflijke scoreverloop.
Die waanzinnige laatste minuten.
Al die gekkigheid.
Spring op uit je rolstoel, met twee
armen in de lucht. Doe een dansje.
Blijf dromen.
groepsfase van de Europa League
én verliest het van FC Utrecht dat
met een compact blok de tot dan
toe redelijk succesvolle formule
van Ajax in de eredivisie kraakt.
Het is voor De Boer geen aanlei
ding om rigoureus te snijden in
zijn basiself. Natuurlijk is hij op
enkele posities zoekende, maar
niet overdreven. Co Adriaanse,
oud-trainer van Ajax, zegt: „De
successen van Ajax zijn altijd op
basis van een teamprestatie. Er is
nooit een echte topscorer, dat zegt
genoeg." Maar dat team mag hem
niet zat worden. Tijdens trainin
gen zit De Boer er vaak 'bovenop',
maar vaak genoeg ligt het initia
tief bij zijn assistenten Hennie
Spijkerman en sinds dit seizoen
ook Orlando Trustfull. Omdat ze
'mijn kop ook wel eens zat zijn',
zegt De Boer daar begin dit sei
zoen zelf over. Europees succes le
vert het dus niet op.
Vlak voor een persconferentie
komt De Boer, zijn voet nog altijd
in het gips, aanrijden op zijn
e-scooter. De persvoorlichter ach
terop. Hij kan 35 kilometer per
uur, vertelt De Boer even later la
chend. Tijdens praatjes met de
pers heeft de trainer altijd wel tijd
voor een knipoog, maar nu is hij
wel heel ontspannen. Veertien
wedstrijden achter elkaar heeft
Ajax niet verloren. En de laatste
weken kan het spel zowaar de
goedkeuring van het kritische pu
bliek wegdragen. Er is minder ge-
brei, het eeuwige getik zonder re
sultaat dat De Boer juist op zoveel
commentaar kwam te staan.
Van Marwijk: „Ik heb het al va
ker gezegd. We moeten als Neder
land voetballand goed om ons
heen kijken. Niet de Hollandse
school heilig verklaren. Frank
heeft een duidelijke voetbalvisie
en wil dominant spelen. Maar hij
kijkt ook echt wel over de gren
zen. Ze spelen nu wat opportunis-
tischer. Wat dat betreft staat hij
wel open voor verandering, ook
dat hoort bij een goede coach.
Maar dat gaat niet vanzelf. Het is
makkelijker om spelers dingen
aan te leren dan af te leren."
ZATERDAG 16 APRIL 2016
wel geopend'
DECEMBER-NU
Frank de Boer op zijn e-scooter, Davy Klaassen kijkt toe. foto Robin Utrecht
