'Ik heb hier een veilig gevoel'
svrz
Het verhaal van Ludy Cortvriendt
Het verhaal van SVRZ
'Ik ga hier nooit
meer weg
www.svrz.nl
zorgt in zeeland
Korsakov-aanpak
"We richten ons niet op te
kortkomingen, maar op
mogelijkheden. Het zijn
de gezonde stukjes die we
aanspreken.'
Corrie van Ee is teamleider
bij een bijzondere vorm van
zorg: specialistische hulp
en begeleiding voor men
sen met het syndroom van
Korsakov. De combinatie van
'Welterusten schat, ik kom zo ook.'
Als Ludy Cortvriendt even later
naar bed gaat, ligt z'n vrouw rustig
te ronken. De volgende morgen
port hij haar om op te staan. Ze
beweegt niet. Ergernis verandert
in verbazing, in ongeloof, in
paniek en verdriet. Elly is dood.
'Iemand dood naast je vinden; dat
is de grootste klap van je leven. Je
bent van slag. Je gaat je verdriet
verdrinken.' Het is waar, maar niet
de hele waarheid. Ludy Cortvriendt
weet dat stiekem ook. Drank was
z'n hele leven al een vriend en
meteen z'n grootste vijand.
Niks aan de hand
Als jochie van zestien neemt
hij z'n eerste pilsje. Net als z'n
maatjes. Niks aan de hand. Wat
rondhangen op het voetbalveld.
Na de ambachtsschool werken op
scheepswerf De Schelde. Hij gaat
op dansles, achter de meiden aan,
trouwt. Niks aan de hand. Maar
dan: spanningen in het huwelijk,
spanningen op het werk. Reorgani
saties, verwijten thuis, de donkere
wolk van een dreigende scheiding.
Stress, eenzaam in z'n verdriet,
miskend in z'n goede bedoelingen.
Pils lijkt een prima medicijn tegen
al deze kwalen.
Gaten in de hersenen
Ludy Cortvriendt is nu 66 en
graaft in z'n geheugen naar zijn
levensverhaal. Dat is een hele klus,
want de alcohol heeft grote ga
ten gebrand in zijn hersenmassa.
Korsakov is de uiteindelijke diag
nose: welkom in de wereld van
de vergeetachtigen. Samen met
lotgenoten woont hij bij SVRZ in
Koudekerke. Daar is een straatje
met allemaal mensen die baat
hebben bij de ouderwetse
3R-en: rust, reinheid en regelmaat.
Ze krijgen er aandacht en verzor
ging. Ze hebben elkaar, de zeker
heid van een veilige omgeving en
een zinvolle dagbesteding. Vijf uur
per dag zijn ze aan het werk.
Mensen helpen
'Ik voel me hierthuis. Op de
demontage-afdeling ben ik lekker
bezig; in mijn eigen tempo aller
lei spullen uit elkaar halen. Ook
ben ik de boodschappenjongen
en ga elke vrijdag spullen inko
pen, samen met een vrijwilliger.
Ik kook en bak graag en vind het
leuk als mensen daarvan genie
ten. Het biljarten is gezellig, maar
een kampioen ben ik niet. En
verder help ik andere mensen een
beetje; met luisteren, raad geven,
zorgen dat ze niet gaan dwalen.
Fijn is dat: mensen helpen. Ik ga
hier nooit meer weg. Buiten ons
straatje zou ik verloren zijn. Ik ken
mezelf. Twee weken zou het goed
gaan en dan terug naar af, naar de
fles. De goot in, zo kun je dat wel
zeggen. Hier heb ik...een veilig
gevoel. Dat is het woord dat ik in
mijn hoofd heb.'
Een heel leven
Ludy Cortvriendt denkt met
vochtige ogen aan zijn vader, de
stoere palingvisser die er altijd
voor hem was. Aan de jaren op
de scheepswerven, waar hij zo'n
beetje de goedzak was die je bij
nachten ontij kon optrommelen
voor een klusje. Aan z'n mislukte
eerste huwelijk, aan de dood van
zijn tweede vrouw, aan z'n huidige
vriendin waarmee het samenleven
niet langer mogelijk bleek. Aan hoe
hij anderen en zichzelf voor de gek
hield over Koning Pils. 'Je kunt een
heel leven niet meerterugdraaien.
Maar ik ben blij dat ik weer mezelf
kan zijn. En dat ze me waarderen.'
drank en slecht eten brengt
dit tot ontwikkeling. Aan de
Ter Poorteweg in Koudeker
ke wonen en werken zo'n
veertig mensen na een fatale
vlucht in de alcohol.
De omgeving herkent vaak
symptomen van Korsakov
niet, of wil daar niks van
weten. In de zorg weten ze
er soms geen raad mee.
Niet alle artsen en andere
zorgverleners zijn bijvoor
beeld bekend met de unieke
benadering van SVRZ op de
Ter Poorteweg.
Er is zorg, structuur en dui
delijkheid. Bovendien veel
aandacht voor goede voe
ding. Vijf uur per dag zijn ze
zinvol bezig: demonteren van
allerhande spullen, meubels
opknappen, klein drukwerk,
werken in de moestuin of de
tuinkas. Een enkeling doet
elders vrijwilligerswerk.
Corrie van Ee: 'We zijn altijd
op zoek: naar wat mensen
willen, wat ze kunnen en
wat wij voor hen kunnen
betekenen.'
