4 ®GOI
Mijn gekl ik
Elke week vraagt de redactie een
streekgenoot het hemd van het lijf over
financiële kwesties. Vandaag Mathieu
van Bellen (28) uit Hulst. Hij reist de
wereld over met zijn viool en leeft van
de muziek. tekst hans puik
De viool waar ik dagelijks
opspeel, is evenveelwaard
als dertig grote BMW's
De beste chips hebben een goede
kraak én smaak. Hel testpanel
gaat op zoek naar de lekkerste
naturelvarianten.
Dit heeft niets met aardappel
te maken, het is zetmeel in
een vormpje geperst
„Zeker weten. Op mijn 4de verjaar
dag kreeg ik mijn eerste miniviool
en tien jaar later was ik toe aan een
groter exemplaar, maar ik kon hem
niet betalen. Na nachten tobben
leerde ik andere mogelijkheden
kennen. Fantastische fondsen en
mensen die musici willen helpen."
„Een viool heeft veel tijd nodig om
stabiel te worden. In het begin ver
zet het hout zich. De nieuwste pro
fessionele instrumenten zijn de
goedkoopste en kosten rond de
50.000 euro. Daarnaast zijn er vio
len van 100.000 tot 500.000 euro.
Het neusje van de zalm is de cate
gorie van boven een miljoen. Die
zijn vrijwel allemaal Italiaans en
gebouwd in de 17de of 18de eeuw."
„Voor mij is de droom om een oud
Italiaans instrument te bespelen
werkelijkheid geworden. Zoals voor
veel musici kan dit alleen via een
bruikleenconstructie. Een inves
teerder kocht het instrument en
laat mij erop spelen en ervoor zor
gen. Ik betaal alleen de verzeke
ring, ongeveer 550 euro per maand.
Het voelt alsof ik dagelijks de
Nachtwacht van Rembrandt vast
heb. Ik vind het een opmerkelijke
gedachte dat de viool die ik elke
dag in mijn handen heb, net zoveel
waard is als dertig grote BMW's."
„Niet ontevreden. Ik kom rond op
dit moment en het werk dat ik erin
steek, betaalt zich hopelijk steeds
meer terug. Het is geen vetpot,
maar ik heb ook niet veel nodig."
„Een vioolstok. Die leek super,
maar onder een stukje leder zat een
scheur verborgen. Daar zag je niks
van, maar een tijdje later was de
stok kapot. Bleek vals verkocht
voor 3000 euro. Alle aankopen die
met instrumenten te maken heb
ben, laat ik sindsdien grondig tes
ten en onderzoeken."
„Mijn vioolkoffer, ter waarde van
ongeveer 1200 euro. Een sterke kist
is erg belangrijk voor de veiligheid
van het instrument. Een keer liep
ik over spekgladde wegen door Ber
lijn, gleed uit en viel bovenop mijn
kist. De viool bleef ongedeerd. Het
is een zware kist en andere violis
ten lachen me af en toe uit, maar ik
ben er als een kind zo blij mee."
„Ik maak uitstapjes voor repetities
en lessen, om voor te spelen voor
belangrijke mensen, voor master-
classes en ik breng soms een be
zoek aan een vioolbouwer. En ik
reis naar concerten. De meeste rei
zen krijg ik vergoed."
„Als musicus moetje constant aan
de lange termijn denken, want het
inkomen is onregelmatig."
„Ik had de traditie om voor elk
concert naar een plaatselijke boe
kenwinkel te gaan en een boek te
kopen. Daarmee bouwde ik een
prachtige collectie op, maar gaf on
gemerkt veel geld uit. Nu ben ik se
lectiever en heb een abonnement
op de bibliotheek genomen."
TEKST MATTHIJS MEEUWSEN I FOTO'S DESIRÉE SCHIPPERS
Geen betere wegsnaai-
snack dan chips. James
Bond heeft op tv nog
niet eens zijn eerste
slechterik de nek om ge
draaid of hatsa: de bak of zak blijkt
alweer leeg. Maar zo argeloos als de
chips vanaf de bank doorgaans
naar binnen worden gewerkt, zo
aandachtig bestudeert het deskun
dige testpanel vandaag de dunne
aardappelschijfjes.
„Kijk, de Plus chips hebben wat
meer luchtbellen," benadrukt aard
appelteler en chipsfabrikant René
de Zeeuw. „Het kan zijn dat de mes
sen niet helemaal scherp waren,"
verklaart Henk Scheele, collega-ak
kerbouwer en samen met De Zeeuw
aan het hoofd van het ambachte
lijke chipsmerk Hoeksche Chips.
„Dan kan tijdens het bakken wat
vet in de chips sluipen en bij het
koken dit soort 'blaas' creëren."
Een twijfelachtige frons.
,Wij in de horeca deden dat vroeger
juist met opzet," vertelt kok Wim
Jonas. „Soufflé chips noemden we
dat."
De eerste chipsbakkers hadden in
de 19e eeuw waarschijnlijk nooit
kunnen bevroeden dat de doodeen
voudige aardappelschijfjes nog
eens het onderwerp zouden wor
den van dit soort erudiete conver
saties.
Historici vertellen graag het ver
haal van de Amerikaanse kok
George Crura. In 1853 werd hij zo
horendol van een gast die zijn ge
bakken aardappelen alsmaar te dik
vond, dat hij uit frustratie besloot
om ze uiteindelijk zo dun te snij
den, dat ze onmogelijk meer met
een vork gegeten konden worden.
ONS PANEL
Chips, we zijn er dol op. Maar voor een
deskundig oordeel moet je bij dit panel zijn.
woensdag 13 april 2016
WAIST ZUN IS
GEENVETPOT
Heb je ooit wakker gelegen vanwege
geldkwesties?
Welke bedragen gaan er om in de we
reld van de viool?
44
Hoe duur is jouw viool?
Ben je tevreden met wat je verdient?
Wat was je grootste miskoop?
Wat is je beste aankoop?
Hoe financier je jouw reizen?
Wat is de belangrijkste financiële les
die je leerde?
Wat is je grootste verleiding?
Mathieu
van Bellen
en de viool
die hij in
bruikleen
heeft. 'Het
voelt alsof
ik dagelijks
de Nacht
wacht vas\-
heb.'
FOTO KAUPO KIKKAS
Hij gaat van
knapperig
naar
papperig
44
HENK SCHEELE
Ervaren aardappelboer en
sinds tien jaar aan het hoofd
van Hoeksche Chips. Levert
die ambachtelijke chipjes
onder meer aan KLM. „Onze
chips vliegen business
class. Wij niet."
RENE DE ZEEUW
Collega-akkerbouwer en
mederoerganger van
Hoeksche Chips. Ziet zijn
aardappelschijfjes eve
neens terug in meer dan
1000 winkels door heel
het land.
A
WIM JONAS
Kok van restaurant Na
tuurlijk! aan het Spui.
Serveert 's zomers graag
ambachtelijke chips op
het terras en verwerkt
zelfs chips in zijn ge
rechten. „Dan vervang
ik de aardappel in een
Mexicaanse bonenscho
tel bijvoorbeeld voor
chips."
