Best pittige
oefeningen op
de trampoline
0
2 I HART&
Lekker in balans
V echtscheiding
Jaarlijks zijn ruim drieduizend kinderen het
slachtoffer van vechtscheidende ouders.
Met het programma 'kinderen uit de knel'
kunnen ouders het tij keren, blijkt uit het
verhaal van Carlien en Mike. 'Als ouder heb je
blijkbaar een klap voor je hoofd nodig.'
We hebben de jeugd van onze
kinderen verpest. Ik ben
egoïstisch geweest door mijn
belangen voorop te plaatsen
Trampoline springen kan in het begin
best pijn doen, maar die pijn ver
dwijnt gaandeweg omdat je de juiste
spieren aanspant. Een aanrader!
De laatste keer dat ik
op een trampoline
stond, was in de
vroege jaren tachtig op
de boulevard van
Scheveningen. Bij de
eerste sprongen die ik
zoveel jaar later maak,
neem ik iets onver
wachts waar: pijn.
Mijn schouders en on
derrug wijzen me fijn
tjes op het verstrijken
der jaren.
Vervolgens merk ik
nog iets: de pijn ver
dwijnt. Mijn lichaam
neemt automatisch
een houding aan waar
bij ik de juiste spieren
aanspan om ongehin
derd door te kunnen
springen.
Als juf Tricia begint
met de les Trampofit,
staan we met zeven
personen op het tram-
polineveld, dat bestaat
uit twintig geschakelde
trampolines. We doen
allerlei oefeningen, die
variëren van onschul
dig (maak een draai in
de lucht) tot moeilijk
en bizar (spring terwijl
je op je rug ligt).
Als toetje mogen we
nog een paar minuten
op het luchtkussen.
„Als je je het mannetje
voelt, wil je misschien
wel een salto maken,"
zegt Tricia. Dat laat ik
me geen twee keer
zeggen.
Na een korte uitleg
doe ik, hup, een salto.
Ik land plat op mijn
rug in het superlichte
kussen. Ik hoor ie
mand schaterlachen;
dat blijk ik zelf te zijn.
Dit wil ik vaker doen.
9THAL0EN VERWEIJ
HELDER
PRAKTISCH
MOTIVEREND
a? TEKST LEO VAN MARREWIJK ILLUSTRATIE WENDY VAN SANTEN EN HANS BOLLEURS
Achteraf, zeggen Carlien
en Mike*, had het na
tuurlijk nooit zover
mogen komen. Na hun
scheiding in 2012 volg
den vier jaar verdriet, woede, sle
pende juridische conflicten en
ruzies waarvan hun kinderen van
10, 9 en 6 jaar het slachtoffer wer
den. Het lukte beide ouders niet die
spiraal te doorbreken. Daar was de
rechter voor nodig, die besloot dat
zij het programma 'Kinderen uit de
knel' moesten volgen.
Wie Carlien en Mike nu samen ziet
zitten, vindt dat wellicht verwon
derlijk. Ze laten elkaar uitpraten,
komen goed uit hun woorden en
wekken de indruk weldenkende ou
ders te zijn die begaan zijn met het
lot van hun kinderen. En toch, zeg
gen ze, is dat allerminst een garan
tie datje verschoond blijft van een
vechtscheiding.
Tokkies
Mike: „Vechtscheidingen zijn niet
gebonden aan opleidingsniveau,
zagen we ook tijdens de cursus
waar we met andere ouderparen
over onze situatie spraken." Car
lien: „Ik had ook zo'n vooroordeel,
dat bij die cursus vooral tokkies
zouden zitten. Niet dus."
De wake-upcall in de vorm van
'Kinderen uit de knel' was nodig,
geven ze volmondig toe. Dat vond
de rechter ook, die meende dat de
situatie zo uit de hand liep dat hun
kinderen extra bescherming nodig
hadden. Carlien: „Ik was sceptisch.
Maar het was ons laatste redmid
del."
Bij Carlien en Mike brak het besef
door dat ze oud zeer overboord
moesten zetten. Carlien: „Het
meest confronterende vond ik het
spiegelen. Je moest je verplaatsen
in een kind, waarbij jij op een stoel
tje zat, en zes personen in een cir
kel fictief ruzie maakten. Ik besefte
wat een kind voelt: je wilt weg, je
wilt vluchten. Je krijgt het gevoel
dat jij niet belangrijk bent. Ver
schrikkelijk vond ik dat."
Mike: „Er werd bewust gewerkt
aan een modus om er samen uit te
komen. Want dat was het pro
bleem: wij kwamen er niet uit. En
hier kregen we te horen: stop de
bullshit, zorg datje kinderen uit de
knel komen. Het was alsof je een
klap voor je hoofd kreeg en dat
bleek nodig. Ik zat daar niet voor
mezelf, maar voor onze kinderen.
Wees een ouder voor je kind, was
de boodschap."
Carlien: „Bij slepende kwesties blijf
je gauw hangen in het negatieve,
het is moeilijk om die knop om te
zetten. Maar na de eerste cursus
avond ging het bij ons best snel,
misschien ook wel omdat we er re
delijk open in gingen." Mike beves
tigt dat laatste, maar trekt ook het
boetekleed aan. Hij is allerminst
trots op zijn vaderrol van de afgelo
pen jaren. „We hebben de jeugd
van onze kinderen verpest. Ook ik
ben egoïstisch geweest door niet de
belangen van mijn kinderen, maar
die van mezelf voorop te plaatsen.
En daar kunnen onze kinderen nog
jaren last van houden. Helaas zijn
wij niet de enigen: hoeveel schei
dingen zijn er per jaar in Neder
land waarbij kinderen betrokken
zijn? Wat een leed allemaal." Hij is
er dan ook van overtuigd dat 'we'
in Nederland op de verkeerde weg
zijn.
Psycholoog
„Eigenlijk is het fout dat je in Ne
derland zomaar mag scheiden. In
de VS kan dat niet. Je gaat eerst
met je hele gezin naar een psycho
loog. En pas als er voor de kinde
ren een goede oplossing is
gevonden die ook op papier staat,
kun je verder met de procedure."
Een andere negatieve factor is vol
gens Mike de inzet van advocaten,
dinsdag 12 april 2016
GO
Helder en praktisch is
het zeker. Je stapt op
een trampoline en voert
de oefeningen zo goed
mogelijk uit.
Je bent gebonden aan
de vaste tijden waarop de
lessen Trampofit bij een
trampolinecentrum worden
gegeven.
Dit voelt meer ais spelen
dan sporten, dus dat
motiveert. En je traint ook
nog eens de belangrijke
buikspieren en de onderrug.
De zwaarste oefeningen
vergen doorbijten en een
focus op doorgaan.
KINDEREN UIT DE
44
