Verslaafd aan afvallen via booteamps 2 I HART& Lekker in balans Twee vaders, één moeder Cabaretière en schrijfster Nina de la Croix kreeg een kindje met twee homoseksuele vaders. Na een helse zwangerschap en een onmogelijke verliefdheid keerde de rust terug en vormen ze een bijzonder, maar hecht gezin, s? tekst nina de la croix i foto's annevan gelder Ik droomde van een leven met een fantastische man, vier kinderen, een labrador en een wasdroogcombinatie 1 Je flutconditie aan het begin van de lente aanpakken? Volg eens een bootcamp. Licht of zwaar, het is lekker in de buitenlucht. Ruim negen kilo kwijt raken dankzij buiten trainingen zonder fitnessapparatuur? Dat is me gelukt. En daar ben ik trots op. Boot camp, overgewaaid uit Amerika, is eigenlijk een soort circuittrai ning met een trainer, die ervoor zorgt dat ie dereen het tempo erin houdt. Op zo'n trai ning vind ik mezelf terug aan de rand van een meer terwijl ik 'jumping jacks' spring, trappen op en af ren of zwetend en mezelf verfoeiend in het bos 'burpees' maak. Dat is een serie hurken, op springen, planken en opdrukken. Veel oefe ningen duren 20 se conden, maar kunnen, pfff, eindeloos lijken. Gelukkig pauzeren we tussen de exercities, wel 10 seconden! De charme van deze rage is, dat je zelf een boot- campstijl kunt kiezen: licht, zwaar, kickboks of urban. Door ge woon straatmeubilair te gebruiken - banken, stoepranden - word je sterker. Soms mat de trainer ons af met een spel, zoals squatten in een wave. Mislukt het, dan beginnen we op nieuw, als rekruten in het leger, met dit ver schil dat wij mogen la chen. Het is heerlijk buitensporten, met een briesje en zicht op de skyline van de stad. Dat helpt als de jum ping jacks zwaar val len. SNELAAN TE HAKEN li ONTSPANNEND Boekje, zegt mijn zoontje van één jaar en acht maanden, die eindelijk begint te praten. Ik sla het boekje open. Op het eerste plaatje staat een kindje met zijn ouders. „Mij!" wijst hij naar het kindje. „Mama", zegt hij en wijst naar de moeder op het plaatje. „Papa", zegt hij, wijzend naar de vader. Hij is even stil, kijkt naar mij, haalt zijn schoudertjes op en vraagt: „Ande papa?" Ik snap hem. Tja, waar staat de 'andere papa' in het boekje? Eens zal ik het hem moeten uitleg gen. Dat niet elk gezin be staat uit één mama en twee papa's, zoals bij ons. Dat niet ieder kindje in twee huizen woont. Sterker: dat ons gezin best uniek is. En hoe leg ik hem uit dat hij uit een spuitje is ge komen? Als meisje had ik een grote kin derwens, maar ik had nooit ge dacht dat ik een gezin zou hebben als het onze. Ik dacht dat ik ver liefd zou worden op een fantasti sche man. Dat we samen in een huis zouden wonen met een was- droogcombinatie en een labrador. En dat we vier kinderen zouden krijgen. We hadden nooit ruzie en waren altijd gelukkig. Misschien had ik té hoge verwach tingen van wat mijn toekomstige relatie zou zijn (zou je denken?), maar het kwam er maar niet van. Niet op mijn twintigste, niet op mijn vijfentwintigste, niet op mijn dertigste. Elke relatie eindigde na een maand of drie. Ik snapte er niets van. Hoe kon dit toch? Als ik er met vrienden en familie over sprak, kreeg ik meerdere ant woorden op die vraag. Dat het aan de scheiding van mijn ouders kan liggen. Dat ik te hoge eisen stel en een lastige vrouw ben. Dat ik de ware nog niet ben tegengekomen. Dat ik misschien te zelfstandig ben geworden en niemand nodig heb. Mijn lesbische vriendinnen opper den dat ik het eens moest proberen met een vrouw. Op die laatste suggestie na kon ik mij in alle opties vinden. Maar een oplossing vond ik niet. Tv programma Ten einde raad deed ik op mijn eenendertigste mee aan een tv-pro- gramrna over singles. Daar werd ik drie maanden gevolgd en gecoacht in mijn 'zoektocht naar de liefde'. Ik hoopte dat ik er zo achter zou komen wat er mis was met me. Maar nee. Ik kreeg geen inzichten, vond geen nieuwe liefde. Wat ik er wel aan overhield, was dat wildvreemde mensen me op straat toeriepen: „Hé, heb je hem al gevonden?" En dat ik dan mijn hoofd moest schudden. Mijn voornemen om niet te huilen op tv mislukte op de valreep. In de allerlaatste scène barstte ik in tra nen uit toen de presentator begon over mijn kinderwens. Want mijn kinderwens was zó groot en mijn liefdesleven zó slecht dat het een onoverkomelijk probleem leek: hoe kon ik ooit moeder worden? Misschien, bedacht ik, zou ik dat deprimerende relatiegedoe kunnen overslaan en met een homo in zee gaan. Misschien zou die wel met mij een kindje willen krijgen, waarna we er als co-ouders samen voor konden zorgen. Dus schreef ik me in voor de aller eerste 'roze speeddate' ter wereld, waar homo's vrouwen ontmoeten met een kinderwens. Op die speed date viel ik ter plekke voor papa nummer één en een week later voor papa nummer twee, de man van papa nummer één. Wat heet: ik ging echt houden van de toekom stige vaders van mijn kind. En zij van mij. We vormden al snel een soort gezinnetje met z'n drieën. We gingen samen uit en op vakantie, leerden eikaars familie en vrienden kennen, zaten samen op de bank met thee en een filmpje. Het was geen verkering, maar 'vergayring': we zagen elkaar net zo vaak als je een nieuwe geliefde ziet. Aan onze roze hemel geen wolkje. Dus na een half jaar intensief 'daten' hakten we iiuUIII de knoop door: wij gingen zwanger worden. Met spuitjes en een potje. Een week lang zat ik elke dag tot mijn neus in de sperma. Maar het werkte: ik was vrijwel meteen zwanger van de allereerste roze speeddate baby ooit! Ik had het ellendige liefdesleven ontweken en het grote geluk gevon den. Dacht ik. Verliefd Want de zwangerschap werd een hel. Het zwangerschapshormoon HCG en ik waren met elkaar in een bitter gevecht verwikkeld. Ik was ziek, viel flauw, kon niet meer wer ken, voelde me alleen, ik werd ang stig en depressief. En als klap op de vuurpijl werd ik verliefd. Echt en gevaarlijk verliefd, op één van de twee vaders. Onmo gelijker kon het niet, maar mijn zwangere, depressieve ik wilde zó graag bij iemand zijn. En hij was precies wie ik dacht nodig te heb ben. Verliefd op de vader van mijn kind, die getrouwd was met de vader van woensdag 30 maart 2016 BO OTESIREÉ SCHIPPERS Heb je al een tijd niet gesport, begin dan voorzichtig. De trainer zorgt dat je geen blessures oploopt. Blijf thuis als je avondeten net achter je kiezen zit. Of als je jezelf moet dwingen, want dan verlies je het plezier erin. Na inspanning volgt ontspan ning. Je lichaam maakt endorfines aan. Dat voel je: je komt er zorgenvrij vandaan, slaapt als een os, valt af en je lichaam wordt sterker. Het is altijd buiten, ook als het (mot) regent. Er is meestal geen toilet. Liefdesbabu UIT EEN SPUITJE Nina de la Croix is dolblij met haar zoon en zijn va ders Rick Paul (links) en René.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 46