Verslaafd aan
afvallen via
booteamps
2 I HART&
Lekker in balans
Twee vaders, één moeder
Cabaretière en schrijfster Nina de la Croix kreeg een
kindje met twee homoseksuele vaders. Na een helse
zwangerschap en een onmogelijke verliefdheid
keerde de rust terug en vormen ze een bijzonder,
maar hecht gezin, s? tekst nina de la croix i foto's annevan gelder
Ik droomde van een leven met
een fantastische man, vier
kinderen, een labrador en een
wasdroogcombinatie
1
Je flutconditie aan het begin van
de lente aanpakken? Volg eens
een bootcamp. Licht of zwaar,
het is lekker in de buitenlucht.
Ruim negen kilo kwijt
raken dankzij buiten
trainingen zonder
fitnessapparatuur? Dat
is me gelukt. En daar
ben ik trots op. Boot
camp, overgewaaid uit
Amerika, is eigenlijk
een soort circuittrai
ning met een trainer,
die ervoor zorgt dat ie
dereen het tempo erin
houdt. Op zo'n trai
ning vind ik mezelf
terug aan de rand van
een meer terwijl ik
'jumping jacks' spring,
trappen op en af ren
of zwetend en mezelf
verfoeiend in het bos
'burpees' maak. Dat is
een serie hurken, op
springen, planken en
opdrukken. Veel oefe
ningen duren 20 se
conden, maar kunnen,
pfff, eindeloos lijken.
Gelukkig pauzeren we
tussen de exercities,
wel 10 seconden! De
charme van deze rage
is, dat je zelf een boot-
campstijl kunt kiezen:
licht, zwaar, kickboks
of urban. Door ge
woon straatmeubilair
te gebruiken - banken,
stoepranden - word je
sterker. Soms mat de
trainer ons af met een
spel, zoals squatten in
een wave. Mislukt het,
dan beginnen we op
nieuw, als rekruten in
het leger, met dit ver
schil dat wij mogen la
chen. Het is heerlijk
buitensporten, met
een briesje en zicht op
de skyline van de stad.
Dat helpt als de jum
ping jacks zwaar val
len.
SNELAAN
TE HAKEN
li ONTSPANNEND
Boekje, zegt mijn zoontje
van één jaar en acht
maanden, die eindelijk
begint te praten. Ik sla
het boekje open. Op het
eerste plaatje staat een kindje met
zijn ouders. „Mij!" wijst hij naar
het kindje. „Mama", zegt hij en
wijst naar de moeder op het
plaatje. „Papa", zegt hij, wijzend
naar de vader. Hij is even stil, kijkt
naar mij, haalt zijn schoudertjes op
en vraagt: „Ande papa?" Ik snap
hem. Tja, waar staat de 'andere
papa' in het boekje?
Eens zal ik het hem moeten uitleg
gen. Dat niet elk gezin be
staat uit één mama en
twee papa's, zoals bij
ons. Dat niet ieder
kindje in twee huizen
woont. Sterker: dat ons
gezin best uniek is. En
hoe leg ik hem uit dat
hij uit een spuitje is ge
komen?
Als meisje had ik een grote kin
derwens, maar ik had nooit ge
dacht dat ik een gezin zou hebben
als het onze. Ik dacht dat ik ver
liefd zou worden op een fantasti
sche man. Dat we samen in een
huis zouden wonen met een was-
droogcombinatie en een labrador.
En dat we vier kinderen zouden
krijgen. We hadden nooit ruzie en
waren altijd gelukkig.
Misschien had ik té hoge verwach
tingen van wat mijn toekomstige
relatie zou zijn (zou je denken?),
maar het kwam er maar niet van.
Niet op mijn twintigste, niet op
mijn vijfentwintigste, niet op mijn
dertigste. Elke relatie eindigde na
een maand of drie. Ik snapte er
niets van. Hoe kon dit toch?
Als ik er met vrienden en familie
over sprak, kreeg ik meerdere ant
woorden op die vraag. Dat het aan
de scheiding van mijn ouders kan
liggen. Dat ik te hoge eisen stel en
een lastige vrouw ben. Dat ik de
ware nog niet ben tegengekomen.
Dat ik misschien te zelfstandig ben
geworden en niemand nodig heb.
Mijn lesbische vriendinnen opper
den dat ik het eens moest proberen
met een vrouw.
Op die laatste suggestie na kon ik
mij in alle opties vinden. Maar een
oplossing vond ik niet.
Tv programma
Ten einde raad deed ik op mijn
eenendertigste mee aan een tv-pro-
gramrna over singles. Daar werd ik
drie maanden gevolgd en gecoacht
in mijn 'zoektocht naar de liefde'. Ik
hoopte dat ik er zo achter zou
komen wat er mis was met me.
Maar nee. Ik kreeg geen inzichten,
vond geen nieuwe liefde.
Wat ik er wel aan overhield, was
dat wildvreemde mensen me op
straat toeriepen: „Hé, heb je hem al
gevonden?" En dat ik dan mijn
hoofd moest schudden.
Mijn voornemen om niet te huilen
op tv mislukte op de valreep. In de
allerlaatste scène barstte ik in tra
nen uit toen de presentator begon
over mijn kinderwens. Want mijn
kinderwens was zó groot en mijn
liefdesleven zó slecht dat het een
onoverkomelijk probleem leek: hoe
kon ik ooit moeder worden?
Misschien, bedacht ik, zou ik dat
deprimerende relatiegedoe kunnen
overslaan en met een homo in zee
gaan. Misschien zou die wel met
mij een kindje willen krijgen,
waarna we er als co-ouders samen
voor konden zorgen.
Dus schreef ik me in voor de aller
eerste 'roze speeddate' ter wereld,
waar homo's vrouwen ontmoeten
met een kinderwens. Op die speed
date viel ik ter plekke voor papa
nummer één en een week later
voor papa nummer twee, de man
van papa nummer één. Wat heet: ik
ging echt houden van de toekom
stige vaders van mijn kind. En zij
van mij. We vormden al snel een
soort gezinnetje met z'n drieën. We
gingen samen uit en op vakantie,
leerden eikaars familie en vrienden
kennen, zaten samen op de bank
met thee en een filmpje. Het was
geen verkering, maar 'vergayring':
we zagen elkaar net zo vaak als je
een nieuwe geliefde ziet. Aan onze
roze hemel geen wolkje. Dus na een
half jaar intensief 'daten' hakten we
iiuUIII
de knoop door: wij gingen zwanger
worden. Met spuitjes en een potje.
Een week lang zat ik elke dag tot
mijn neus in de sperma. Maar het
werkte: ik was vrijwel meteen
zwanger van de allereerste roze
speeddate baby ooit!
Ik had het ellendige liefdesleven
ontweken en het grote geluk gevon
den. Dacht ik.
Verliefd
Want de zwangerschap werd een
hel. Het zwangerschapshormoon
HCG en ik waren met elkaar in een
bitter gevecht verwikkeld. Ik was
ziek, viel flauw, kon niet meer wer
ken, voelde me alleen, ik werd ang
stig en depressief.
En als klap op de vuurpijl werd ik
verliefd. Echt en gevaarlijk verliefd,
op één van de twee vaders. Onmo
gelijker kon het niet, maar mijn
zwangere, depressieve ik wilde zó
graag bij iemand zijn. En hij was
precies wie ik dacht nodig te heb
ben.
Verliefd op de vader van mijn kind,
die getrouwd was met de vader van
woensdag 30 maart 2016
BO
OTESIREÉ SCHIPPERS
Heb je al een tijd niet gesport,
begin dan voorzichtig.
De trainer zorgt dat je
geen blessures oploopt.
Blijf thuis als je avondeten
net achter je kiezen zit.
Of als je jezelf moet dwingen,
want dan verlies je het
plezier erin.
Na inspanning volgt ontspan
ning. Je lichaam maakt
endorfines aan. Dat voel je: je
komt er zorgenvrij vandaan,
slaapt als een os, valt af en je
lichaam wordt sterker.
Het is altijd buiten, ook als het
(mot) regent. Er is meestal
geen toilet.
Liefdesbabu
UIT EEN SPUITJE
Nina de
la Croix is
dolblij met
haar zoon
en zijn va
ders Rick
Paul (links)
en René.