'Ergens blijf ik een klein
beetje hoop houden'
Vredesmanifestatie op
de Dam tegen terreur
NIEUWS 5
II
Parlement België maakt
gehakt van antiterreurbeleid
Het is doodstil in de
woonkamer van de De
venter familie Weah.
De broers Randall (34)
en Otis (32) zitten op de bank en
staren roerloos voor zich uit. Van
hun gezichten straalt verslagen
heid en ongeloof.
Het is zes uur vrijdagochtend.
Enkele uren daarvoor zijn ze ge
beld door een medewerker van de
Belgische politie. Het is het tele
foontje waar ze al drie dagen bang
voor zijn. Hun zus Elita Weah
(41) is geïdentificeerd als een van
de omgekomen slachtoffers
van de bomaanslag op
vliegveld Zaventem.
Ze zouden in alle
vroegte naar Brussel
reizen om hun zus te
zoeken. Nu is de
grond onder de voeten
van de broers wegge
zakt. „Dit is een nacht
merrie. We zijn onze zus
kwijt", zegt Randall.
Een moment later koestert hij
weer een kruimeltje hoop. „We
moeten naar Brussel om haar te
identificeren. Tot ik met mijn ei
gen ogen heb gezien dat ze dood
is, blijf ik ergens een klein beetje
hoop houden."
De regen tikt monotoon tegen
de ramen van het kleine apparte
ment op drie hoog in de Deventer
binnenstad. Op de grond ligt een
matras, het zoontje van Randall
zit op de rand. „Waarom huil je,
papa", vraagt het ventje nietsver
moedend. Randall zwijgt en aait
hem zacht door zijn haar.
Waarom?
De televisie staat aan. Als de drie
terroristen in beeld komen, de
moordenaars van zijn zus, veert
Randall op. Hij vloekt. Om berus
tend te zeggen: „Je groeit op, gaat
naar school en dan blaas je jezelf
op. Ik snap die terroristen niet.
Waarom veroorzaken ze zoveel el
lende?"
Langzaam stroomt het huis vol
met familie en vrienden. Het is
een zeer hechte groep, die de afge
lopen dagen samen doorbracht in
onzekerheid en verdriet over het
lot van hun geliefde Elita. Nu
zijn ze samen om te rou
wen en het verdriet om
het verlies van hun
'zuster' met elkaar te
delen. De broers wor
den geknuffeld.
Bijna alle leden van
de groep komen oor
spronkelijk uit Liberia.
Een kleine twintig jaar te
rug zijn ze naar Nederland geko
men, gevlucht voor de terreur van
de burgeroorlog die hun land ver
scheurde. Ook Elita dacht in Euro
pa een veilig thuis te vinden. Het
heeft niet zo mogen zijn.
„Kijk", zegt een vriend van de
familie opgewonden, terwijl ze
haar smartphone omhoog houdt.
„Oscar heeft de laatste foto van Eli
ta op Facebook gepost." Oscar is
een broer van Elita. Hij woont in
de staat Rhode Island in de Vere
nigde Staten.
Op de foto zien we Elita,
staand in de vertrekhal van vlieg
veld Zaventem. Klaar voor vertrek
naar Boston, waar ze de begrafe
nis van haar stiefvader zou bijwo
nen. Een tas naast haar op de
stoel, haar rechterarm leunend op
een karretje. Ze draagt een muts
en een sjaal en kijkt vriendelijk de
camera in. Het besef dat dit het
laatste beeld van haar is, mis
schien wel luttele minuten voor
dat de bommen een inferno ver
oorzaken, geeft de foto een bijzon
dere en tegelijk macabere lading.
De telefoon gaat van hand tot
hand, iedereen wil de laatste glim
lach van Elita zien.
Inktzwart
Hoewel Randall en Otis ontroost
baar zijn, lijkt ergens een last van
hun schouders gevallen, voelen ze
een vreemd soort opluchting dat
ze nu tenminste wéten wat het
lot van hun zus is. Ook al is dat
lot inktzwart. Maar dan nog blij
ven er zoveel vragen. Vragen die
om een antwoord schreeuwen.
Kwam Elita direct bij de bomaan
slag om het leven of is ze pas later
in een ziekenhuis gestorven? „We
willen weten hoe haar laatste mi
nuten zijn geweest",, zegt Otis.
„We hopen dat de Belgische auto
riteiten de antwoorden voor ons
hebben."
Even voor acht uur klinkt er
een akelig gekrijs vanaf de stoep
voor het appartementencomplex.
Het is Lisa, de 13-jarige dochter
van Elita. Ze heeft bij de buur
vrouw geslapen om de hectiek in
het huis van haar oom Randall te
ontlopen. Gillend en schreeu
wend stort ze neer op de vloer in
de woonkamer, smekend om haar
moeder. „Mama, mama, kom alsje
blieft thuis, laat me niet alleen",
gilt ze ontroostbaar. Een hartver
scheurend drama.
Haar paniek gaat door merg en
been, iedereen in de woonkamer
huilt met haar mee. Vijf vrouwen
helpen Lisa overeind, zetten haar
op de bank en houden haar vast
in een innige omhelzing. Niet veel
later gaat de deurbel. Twee agen
ten komen binnen. Een van de bu
ren heeft de politie gebeld, gealar
meerd door het geschreeuw dat
nu al bijna een uur klinkt.
„We kregen een melding dat er
mogelijk iemand mishandeld
wordt", zegt een van de agenten
haast verontschuldigend als hij
snapt wat er werkelijk aan de
hand is. Hij hurkt neer en slaat
een arm om Otis heen, die ineen
gedoken op de grond zijn emoties
de vrije loop laat. De andere agent
overlegt met de vader van Lisa,
die net vanuit Duitsland is overge
komen over hulp voor het meisje.
De andere diender belt met de
huisarts van de familie.
Kort na negen uur vertrekken
de broers Randall en Otis samen
met Lisa's vader naar België. Om
Elita te indentifïceren.
Diverse moslimorganisaties en le
vensbeschouwelijke organisaties
hadden een 'vredesmanifestatie'
georganiseerd om zich uit te spre
ken tegen de aanslagen in Brussel,
Istanbul en andere steden die uit
naam van de islam zouden zijn ge
pleegd.
Mensen legden bloemen neer
en plaatsten kaarsen en er werd
een minuut stilte gehouden om
de slachtoffers te herdenken van
de aanslagen. De minuut stilte
werd ingeleid door burgemeester
Eberhard van der Laan, die zei:
„Terroristen zijn kansloos als ze
ons zo zien staan. Maar ik weet
niet of ze dat zelf zullen begrij
pen." Terroristen gaan ons niet
bang maken, aldus de burgemees
ter. Daarvoor hebben mensen wel
moed nodig, 'want moed is het
vermogen en de kwaliteit om met
angst om te gaan'.
Van der Laan vertelde ook dat
hij had gesproken met een scholie
re van het Berlage Lyceum, die in
een tweet dinsdag haar ongenoe
gen had geuit over haar klasgeno
ten. Die zouden hebben gelachen
om de aanslagen in Brussel. De
tweet zorgde voor wat commotie.
„Het is een heel flink meisje",
zei de burgemeester. „Ik hoop dat
we met zijn allen achter dit soort
meisjes gaan staan." Andere spre
kers riepen op tot het wegnemen
'Terroristen zijn kansloos als ze
ons zo zien staan. Maar ik weet
niet of ze dat zelf begrijpen'
Eberhard van der Laan
van de voedingsbodem voor extre
misme.
„We moeten inzien dat rijke
Arabische landen namens de is
lam terreur ondersteunen met
geld en wapens", zei Abdou Mene-
bhi van het Collectief tegen isla-
mofobie en discriminatie. „Ook
moeten we inzien dat in de oorlo
gen in Syrië, Jemen, Irak en Libië
dagelijks burgerslachtoffers val
len. Door bombardementen door
het westen en door moorden door
extremisten. De islam en de mos
lims worden hierdoor gegijzeld."
Het Belgische antiterreurbeleid
is één grote gatenkaas. Er
wordt zoveel geblunderd dat
terroristen nog elke dag nieu
we aanslagen kunnen plegen.
Dat zegt het Belgische parle
ment, dat gisteren de verant
woordelijke ministers stevig de
oren waste. Een van de jongste
blunders: een Mechelse politie
man rapporteerde al op 7 de
cember vorig jaar het schuila
dres van Salah Abdeslam, de
terreurverdachte waarop heel
België op dat moment druk
Minister Kerry:
'Je suis Bruxellois'
De Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken John Kerry
heeft gisteren in het Neder
lands zijn steun uitgesproken
voor slachtoffers en nabestaan
den van de aanslagen in Brus
sel. Kerry was in Brussel voor
gesprekken met politici uit Eu
ropese landen over de bestrij
ding van terrorisme. „Het is
met de herinnering aan hen in
onze harten dat we voor altijd
samen naast elkaar moeten
staan in solidariteit als vrien
den, bondgenoten en part
ners", zei Kerry. „Je suis Bruxel
lois. Ich bin Brussel"
jacht maakte. Toch belandde
die tip nooit bij de antiterreur-
diensten. Hoe dat kan, wordt
nu uitgezocht. De tip was wel
correct. Na de aanhouding van
Abdeslam blunder twee: Abdes
lam werd tussen vrijdagavond
en de aanslagen van dinsdag
slechts één uur verhoord. Sinds
de aanslagen van dinsdag praat
de terreurverdachte helemaal
niet meer. Ook rond de Zaven-
tem-aanslagpleger Ibrahim El
Bakraoui werden veel fouten ge
maakt.
Honderden
steunbetuigingen
Zo'n 250 mensen hebben het
condoleanceregister getekend
in de Belgische ambassade in
Den Haag. Dit kon tot gister
middag. Daarnaast blijven na
de aanslagen van Brussel steun
betuigingen binnenstromen
via e-mail en post, liet een
woordvoerder van de diploma
tieke vertegenwoordiging we
ten. De ambassade heeft meer
dan honderd e-mails en zo'n
honderd brieven ontvangen.
„Het is overweldigend, we voe
len ons erg gesteund", aldus de
zegsman. „Het doet ons heel
veel goeds."
ZATERDAG 26 MAART 2016
door Paolo Laconi
Eén telefoontje uit België doet alle
hoop vervliegen. Elita is omgeko
men bij de aanslagen in Brussel.
Haar familie is ontroostbaar.
Otis (I) en Randall treuren om hun
zus Elita. foto Ronald Hissink
AMSTERDAM. Enkele honderden
mensen kwamen gistermiddag bij
een op de Dam in Amsterdam om
'een eendrachtig geluid tegen ter
reur' te laten horen.
Stop
Terrorism
PvdA'er Ahmed Marcouch (r) bij de demonstratie op de Dam. foto ANP
burgemeester van Amsterdam
BRUSSEL
BRUSSEL
DEN HAAG
