Nidhi,
gezicht
van het
leed
NIEUWS 7
Alphonse Youla (40) schoot zwaargewonde
mensen te hulp op de luchthaven. 'Ik deed
wat ik dacht dat ik hoorde te doen.'
nstinctief heb ikgehan-
W deld. Kleren ver-
I scheurd om benen af
I te binden, om het bloe-
I den te stelpen. In hun
.JL. ogen zag ik doods
angst, maar ik bleef herhalen dat
alles goed kwam."
Alphonse Youla (40) is een van
de helden die zwaargewonde men
sen heeft gered op de luchthaven.
Een gewone arbeider die een uur
lang met zijn handen in het bloed
van zovele anderen zat, hen naar
buiten droeg en zorgde dat ze in
leven bleven. Om daarna te voet
naar huis te wandelen. Meer dan
een uur. „Er waren geen bussen.
Ik heb wel gelift, maar ik zat on
der het bloed. Niemand nam me
mee."
Bij zijn vriendin, in Sterrebeek,
stond gistermiddag de televisie
meer dan 24 uur non-stop aan.
Alphonse zit rechtop in zijn stoel,
ook al 24 uur. „Slapen kan ik niet.
Als ik mijn ogen sluit, zie ik de
luchthaven, zie ik de lichamen,
hoor ik het gehuil van stervende
mensen."
Zijn foto stond gisterochtend
in meerdere kranten. Omdat hij
zo heldhaftig gehandeld had.
Zwaargewonde mensen had hij
naar buiten gedragen, op bran
cards of veilige plekken gelegd en
dan terug naar binnen. Opnieuw
en opnieuw. „Voor mijn kinderen
ben ik een held. En mijn baas
heeft me vanuit Milaan al gebeld.
Maar ik voel me geen held. Ik
deed wat ik dacht dat ik hoorde te
doen."
Terwijl hij door de kranten bla
dert, herkent hij de slachtoffers.
„Dit was de eerste vrouw die ik
zag liggen", wijst hij naar een fo
to. „Na de explosies lag ik achter
de machine die ik gebruik om plas
tic rond de reistassen te doen. Die
machine heeft me beschermd. Ik
heb minutenlang voor me uitge
staard. En toen zag ik haar liggen.
Ze was zwaargewond aan haar be
nen. Ik greep de sjaal die mijn laat
ste klant die ochtend achterliet
toen ze wegvluchtte voor de explo
sies. Ik scheurde hem in repen en
bond beide benen van de vrouw
af. Opdat ze niet dood zou bloe
den. Ik zei haar dat alles goed zou
komen, dat hulp onderweg was.
„Verderop nog meer mensen.
Opnieuw scheurde ik repen van
die foulard. Ze lagen op een plek
waar het plafond nog naar bene
den kon komen. Ik heb hen ver
plaatst, naar een hoekje. Hun be
nen omhoog gelegd. Enfin, de din
gen die ik nog bij de jeugdbewe
ging heb geleerd, lang geleden. En
dan suste ik hen. Wat kon ik meer
doen?"
Niet veel later kwam de profes
sionele hulp massaal op gang. Alp
honse bleef ter plekke. „Met een
gewapende militair naast me
bleef ik het bloed stelpen bij
slachtoffers. Hoeveel? Ik weet het
niet precies meer. Zeker acht
zwaargewonden droegen we zo
naar buiten. Op brancards, of ge
woon in onze armen."
Alphonse toonde aan medische
teams waar hij zwaargewonde
mensen had gezien of verzorgd.
„Onder de hulpverleners was een
militair van een medische afde
ling. Een Vlaming, een grote tat-
toeage op zijn voorarm. Ik ken
zijn naam niet, maar wij hebben
samen toch heel wat slachtoffers
geholpen."
Meer dan een uur lang bleef
Alphonse tussen de slachtoffers
en de doden. „Tot iedereen naar
buiten moest", zegt hij. „Ook ik."
Hij werd tussen de passagiers de
luchthaven uitgeleid. „Half ver
doofd van de gebeurtenissen",
zegt hij. „Ik wilde de bus naar
huis pakken, naar Sterrebeek.
Maar er was geen openbaar ver
voer meer. Ik ben dan maar begin
nen stappen... Als ik een auto zag,
dan stak ik mijn duim omhoog."
Alphonse had pech. Niemand
stopte om hem een lift te geven.
Hij haalt de 1,90 meter en ziet er
ijzersterk uit, maar als hij terug
denkt aan eergisterochtend huilt
Youla als een kind. „Ik ben gebro
ken. Ik ben doodmoe, maar durf
mijn ogen niet dicht te doen. Dan
komt alles terug. Ik ken geen na
men, maar ik zie de gezichten.
Eén vrouw bleef me maar vasthou
den. Dat beeld spookt door mijn
hoofd. Ik weet niet of ze het ge
haald heeft. Maar ik weet dat ik
haar gezicht nooit meer zal verge
ten."
Zonder het te beseffen is Nidhi
Chaphekar, stewardess van de
Indiase luchtvaartmaatschappij
Jet Airways, de hoofdrolspeel
ster in een iconische foto van
de aanslagen van dinsdag in
Brussel.
De 40-jarige Indiase stond
op het punt om zich bij de rest
van haar bemanning te voegen
voor een vlucht naar Newark in
de Verenigde Staten toen de
bommen afgingen. Jet Airways,
gevestigd in Bombay, laat we
ten dat de moeder van twee
kinderen met brandwonden,
een oogwond en een enkel
breuk in het ziekenhuis ligt.
Ook haar collega, de purser
Amid Motwani, is gewond ge
raakt.
De bebloede vrouw naast
Chaphekar op het bankje is Ste-
fanie De Loof uit Hoeilaart. Zij
was op weg naar Haïti, waar ze
werkt voor Artsen zonder Gren
zen. „Ik wilde koffie halen,
maar zag ervan af omdat ik
geen zin had in de rij te staan",
zei ze gisteren op de Vlaamse
radio. „Toen de bommen ont
ploften, zat ik op mijn hurken
om de kleding in mijn koffer te
ordenen. Ik wist niet of de ter
roristen ook nog om zich heen
zouden gaan schieten. Het leek
me daarom veiliger om op dat
bankje te gaan zitten dan met
de meute mee te gaan rennen.
Op de foto bel ik mijn moeder
om haar te vertellen dat ik vei
lig was."
De vrouw naast haar op de
foto heeft zij meteen geholpen.
„Ze was er erg aan toe. Ik heb
haar geholpen comfortabel te
liggen en haar been af te knel
len om het bloeden te stoppen.
Ik vraag me af hoe zij het vindt
dat ze met deze foto zo in het
nieuws is gekomen."
DONDERDAG 24 MAART 2016
Gewonden op vliegveld Zaventem worden door hulpverleners weggedragen. Bagagemedewerker Alphone Youla verleende meteen bijstand, foto AP
Held hoort steeds het
gehuil van stervenden
door Kurt Wertelaers
Alphonse Youla. foto Belga
door Gerben van 't Hof
BRUSSEL. Haar haren zijn wit van
het stof. De lange, gele jas van
haar uniform is grotendeels afge
scheurd. Met een angstige blik
staart ze naar de verwoestingen
en andere slachtoffers in het
luchthavengebouw. Overal glas
scherven. Bloed op haar hoofd.
De Indiaanse stewardess Nidhi
Chapekar. foto Ketevan Kardava/AFP
General Aviation
