Da gaot toch allemao deu mekaore
In liefdevolle herinnering
ZEELAND 13
'Mijn opa was een wijs man. Hij had altijd
een antwoord'. Dennis Gillissen mist zijn
gesprekken met opa Jaap nog vaak.
Hij had dit geweldig ge
vonden. Een nieuwe
winkel. Ik zie hem zo
voor me. Genietend
op de openingsrecep
tie. Hij was vast ape
trots geweest', glimlacht Dennis Gillis
sen. Zijn opa Jaap Kikkert was er don
derdag bij de opening echter niet bij.
„Maar in gedachten wel hoor."
Dennis koestert de herinneringen
aan zijn geliefde grootvader. De talrij
ke gesprekken met hem. De anekdo
tes. De humor. Hij warmt zich nog
steeds aan de liefde voor zijn opa en
aan de liefde van zijn grootvader voor
hem. „Hij zit in mijn hoofd en in mijn
hart. Voor altijd."
Jacob (Jaap) Kikkert overleed 14 ok
tober 2012 aan een hartstilstand. „Hij
was toen al erg ziek. Alvleesklierkan
ker. Niemand had dit verwacht. Hij
zelf al helemaal niet. Mijn opa was
nooit ziek. Hij kwam nooit bij een
dokter. Toen hij op een dag in de win
kel vertelde dat hij zich niet goed voel
de, schrok ik enorm. Dat was niets
voor hem. Ziek? Nee hoor, opa niet.
Toen bleek dat hij ernstig ziek was,
viel hem dat ontzettend rauw op zijn
dak. Hij heeft enorm geknokt, wilde
doorgaan. Maar het ging allemaal zo
snel. Ik ging er altijd van uit dat hij
over de honderd zou worden. Hij trou
wens ook."
„Vergeleken met veel mensen, heb
ik hem lang bij me gehad. Dat weet ik
ook wel. Maar toch. Ik mis hem. Soms
denk ik nog dat-ie zo de zaak kan bin
nenlopen."
„Opa had niks met klagers en zeur-
ders. Zeker niet met ouderen, die zo
eindeloos over de gebreken en kwaal
tjes behorend bij hun leeftijd konden
drammen. Een klant zei een keer te
gen hem 'ja, ik ben al 75 en het gaat
niet meer zo snel'. Hij antwoordde: 'Ik
ben 85 en ik loop nog heel snel weg."
Grinnikend: „Dat was opa. Hij had
weinig geduld. Ik ook niet hoor, maar
ik heb wel van hem geleerd om even
na te denken. De dingen op een rijtje
te zetten. Ik ben nogal impulsief. Dat
kan soms goed zijn, maar niet altijd.
Dat hield hij me ook altijd voor."
Gezeten in het kantoor van de sla
gerij aan de Vlissingse Walstraat ko
men herinneringen en verhalen bo
ven bij Dennis. Terwijl de geur van
verse soep en rookworst uit de keu
ken opstijgt, vertelt hij gepassioneerd
over zijn opa. Emoties trekken over
zijn gezicht. Af en toe valt hij even
stil.
„Ja, ik heb gemengde gevoelens.
Nog steeds verdriet. Ik raak nog geë
motioneerd als ik over hem praat.
Maar ik kan ook lachen om hem. Over
hem. Als ik denk aan zijn grappen en
grollen. De geintjes die ik ook wel
met hem uithaalde. Opa was een
bourgondiër. Hij kon echt genieten
van het leven. Van mooie dingen, lek
ker eten. Als ik spekjes aan het uithak
ken was voor de stamppot en opa
kwam de winkel binnen, riepen we al
lemaal 'spekjes afdekken'!."
„Opa was trouwens geen slager. Hij
werkte bij de douane. De slagerij is
van mijn vaders kant."
„Toen mij grootvader met pen
sioen ging, op zijn 61ste, is hij samen
met oma in de binnenstad gaan wo
nen. In het mooiste huurhuis van Vlis-
singen, links van het Arsenaal. Ingang
aan de Emmastraat. Een prachtig uit
zicht had je daar. De toren was er nog
niet. Na zijn pensioen stekkerde hij al
tijd rond door de stad, liep hij bij ons
binnen. Onze band is toen echt ge
groeid. Ik kon met hem praten over
van alles. Het werk, probleempjes. Hij
begreep me. Ik hoor hem nog zeggen
'maak je niet druk, het komt wel
goed'. Of'Denk even na jongen'."
„Hij is een rode draad in mijn le
ven. Opa was een soort raadsman
voor me. Ik ben heel jong onderne
mer geworden, omdat mijn vader ziek
werd. Begin twintig was ik, maar voor
mijn gevoel nog maar zestien. En toen
was opa er."
Dennis valt even stil. „Hij hielp
mijn moeder ook met de administra
tie van de winkel. Toen de euro eraan
kwam, hadden wij als bedrijf alle eu
ro's al liggen. Maar opa; joh, die had al
le kassa's al op orde. Wist de omreken-
factor, de dubbele kassala. Hij was
heel netjes, geordend. Ik ben wat slor
diger." Lachend: ,„Kijk maar naar
mijn bureau. Dat vond hij maar niets.
Dat riep-ie dan ook tegen me. Opa
had wel temperament hoor. Hij was
heel duidelijk. Had echt overwicht
ook. Dat was goed in zijn werk bij de
douane. Zeker als er zo'n club lallende
Engelsen aan kwam, in de tijd dat de
Olau Line er nog was."
„Hij had veel verhalen over die
Olau-tijd. Fascinerend. Dat hij aan
boord ging en het schip al weg voer.
Hij riep dan 'en nou terug, ik moet
nog aan wal'."
„Hij wist ook precies wat er in Vis
singen speelde. Ze noemden hem ook
wel de burgemeester van Vlissingen.
Als er ergens een nieuwe winkel open
de, wist hij dat al vóór de aannemer er
begon. Iedereen kent hem. Hij reed
ook bestellingen voor ons. Tot zijn
88ste. 'Ik verleng mijn rijbewijs niet
meer hoor', zei hij toen. Ik reed met
hem mee toen ik nog geen rijbewijs
had en later andersom. We hebben
wat afgelachen. Bij die klant waar we
honderd kilo spareribs afleverden. Die
was even bezig, dus wij liepen door
naar de keuken. Daar hadden ze een
soort woonkamer van gemaakt. Je ge
looft het niet. Dus wij zijn met die
spareribs op een krukje gaan zitten.
Op een gegeven moment hoorden we
wat en zagen we een voet tevoor
schijn komen. Lag er gewoon een
man te slapen."
Opa was altijd de eerste die wist
als er iets met mij was. Dan kwam hij
een dag of twee later naar me toe,
zelfs in de koelcel. En dan had hij
weer een wijs advies. Een raad."
Jaap Kikkert
Streektaal
Of m'n groene container
al vul zit, vraogt m'n
buurman an me binst
as 'k bezig bin m'n dru-
velaor te snoeien. Ik schudden
m'n 'óófd van nêê. 'n Druuve
snoeien, da's trouwens nog een se-
kuur wèrkje. Dat zag ik op inter
net. Jao, zelf weet ik dao bar wei
nig van. Snoeien is een vak apart,
ee.
Da zie ook bie troenken. Nie
iederéén kan zó maor 'n troenke
snoeien, 'óór. Da's een vak apart
ee. Jao, je kan daor wel wat an zit
ten kappen en snikkeren, mao
da's géén snoeien.
Noe was ik vorige weeke mee
dat schöóne weer in m'n 'of begon
nen. Da viel glad niet tegen. Jao, 't
was wel wat nattig, mao as je ver-
zichtig tussen de blommetjes
stoeng te kappen, dan lukkende
dat wel. Die druvelaor doen 'k
mêêstal eind februarie, mao jao,
toen regende 't zövee. Je stoeng
dan gewoon in de blubber te dan
sen.
Vorige weeke vriedag was dat
wat anders. Toen bin 'k d'r an be
gonnen. Dao kwaomen noga wat
takken af'óór. En die goengen
bots de groene container in. As tie
bienao vul is, komt dao de buur
man angezet. Die 'ao me natuur
lijk bezig gezien de dag tevoren
tussen m'n blommetjes. En noe
was tie ook begonnen mee
snoeien.
En je begruupt het wel: z'n
groene bak was rap vol. Mêêstal
kan 'm goed gerieven. Mao deze
kêêr dus niet. Trouwens 'em zijn
bak gebruuk ik ook nogal 's. Jao,
zó gaot dat in een durp. Dao gaon
de ménsen nog gemoedelijk mee
mekaore om. Da's in een stad wel
anders ee. A je dan sommigste
diengen in de krante leest. Man, je
zou j'n abonnemènt bots opzeg
gen.
„Nêê buurman, m'n bak zit
vul. Gisteren die drööge blommen
en die spruuten die langst de kant
van de straote stoengen. Die be
gruupt 't en staot nog even te kie
ken nao m'n snoeiwèrk.
„Da doe je hie goed," zeg tie. Ik
knikken, want ik laoten m'n eigen
noe nie afleiden. „Een schóón
schèèrtje daovoor." Ik draoi m'n ei
gen om en zeggen dat dit schèèr
tje nieuw is. En speciaol ontsmet.
Gisteren nog in de blommen ge
knipt. Maor om schimmel tegen
te gaon, vanmorgen ontstmet.
„Mee wèrm waoter en zêêpe."
Druuven die binnen ommerst zó
vatbaor voor ziektes. En die moe
je van de blommen natuurlijk nie
overbriengen op de druvelaor.
Mao toen 'k dat allemaol uutge-
leid 'ao, was de buurman al lange
de wegt over.
En 'an 'k even laoter de leste
takjes in de groene bak steken,
ziengt z'n elektrische snoeischère
deu de buurte. Z'n struuken an de
straotkant moeten d'r an ge-
looven.
Naost z'n groenen bak, staot
noe ook z'n griezen. 'n Méns moet
toch wat doen ee om van zijn
troep af te kommen. Niewaor?
„Bel jao," dienk 'k, „groen en
gries, wat geeft 't? 't Gaot toch alle
mao deu mekaore, daor in Moer-
diek.
ZATERDAG 19 MAART 2016
Opa was speciaal voor me
In deze rubriek praten mensen over verlies,
rouw en hoe het leven verder gaat.
door Annemarie Zevenbergen
Opa Jaap was een bekende Vlissinger. Na zijn pensionering reed hij de bestellingen van de slagerij.
Hebt u ook mooie herinneringen aan
een dierbare, die is overleden? En is er
een datum die daarom speciaal voor u is?
U kunt uw verhaal doen in onze rubriek
'In liefdevolle herinnering'. U kunt con
tact opnemen met Ab van der Sluis:
08801 - 30203, chefnieuws@pzc.nl
25 juli 1923 -
14 oktober 2012
door Rinus Willemsen
Beluister de gesproken rubriek op
www.pzc.nl/streektaal
