Terras
Zeewier heeft toekomst
ZEELAND 11
MARGOT
Margot Verhaagen
schrijft op deze plaats
elke week over
eten en drinken
in Zeeland.
^AT
eindscore
BEOORDELING
Voorgerecht
erwtjes en flinters wortel. Voor ons beiden ver
schijnt er ook een Griekse boerensalade op ta
fel, inclusief een metalen juskom boordevol
knoflooksaus. Een juskom die ik voor het
laatst in Fawlty Towers heb gespot. De saus is
romig, zonder een overdaad aan knoflook.
Hulde voor het vlees dat mooi gegaard en
dus sappig is. De uitgebalanceerde tomaten
saus is intens, met een prettig pikantje van de
Metaxa. Ook op de friet en rijst hebben we
niks aan te merken. Wel op mijn zwaardvis
met vissaus. Zwaardvis is dik en vlezig en be
vat weinig vet. De stevige structuur gaat rich
ting varkensvlees. Bij de garing ligt uitdroging
op de loer. Mijn stuk komt van de grill. Aan de
zijkant zien we dat de eiwitten gebroken zijn.
Een teken van een te lange garing. Het is geen
beitelvis, maar evenmin supermals. De wenk
brauwen gaan omhoog als ik de dikke crème
kleurige vissaus oplepel. Blind geproefd zou je
zweren dat je aan een Zwitserse kaasfondue
zit, waarbij iemand ook nog eens de bus Jo-
zo-zout in de ketel heeft laten vallen. Bloed-
drukverhogend zout is het. Vrij naar Asterix
Obelix grappen we: 'de zweep, de zweep!'
We bestellen nog een biertje en een bron
water. Onderwijl neuzen we in de dessert-
kaart die vol met traditionele Griekse afslui
ters staat. Het wordt Baklavas (gebak met no
ten en honing, en roomijs) en Portokalopita, si
naasappeltaart met dito bavarois. De baklavas
is voorspelbaar zoet en machtig, maar wel lek
ker. Mijn taart (cakedeeg met sinaasappelsaus)
is warm gemaakt, de - ogenschijnlijk ingekoch
te - bavarois uit de vriezer is amper voldoende
ontdooid. De koud-warme combi is best aar
dig, want fris en fruitig, maar wat doet zo'n ar
chaïsch ijswafeltje op de slagroom?
Uiteindelijk krijgen we onze drankjes. Zul
len we ook nog een espresso nemen? We kij
ken naar de bar. Niemand maakt aanstalten
om aan tafel te verschijnen. Het personeel
staart ons aan. De klok slaat tien, we zijn de
laatste gasten en voelen dat het Poseidon-team
op één oor wil. We rekenen dus maar af. 'Gast
vrije bediening' lezen we op de website van Po
seidon, maar deze avond geen koffie, noch de
sirtaki.
Hoofdgerecht
Nagerecht
Bediening
Ambiance
Prijs/kwaliteit
Even voorjaar afgelopen week. Dus snel
naar buiten met de krant en een kop
thee om in de zon te zitten en te ge
nieten. Een heerlijk gevoel maakt zich
van me meester. Wel met een plaid want de
wind maakte het best koud. Met mijn ogen
dicht zit ik helemaal goed. Maar toen ik ze
opende werd ik ineens onrustig. In de tuin zag
ik van alles wat nog, voor de lente echt los
breekt, gedaan moet worden. Oude bloemen
van de hortensia's knippen, de rozen snoeien
en het terras ontdoen van de groene aanslag.
Die kop thee smaakte ineens veel minder
goed. Mijn aandacht kon ik bijna niet meer bij
de krant houden. Het gevoel van even een mo
ment voor mezelf was ineens verdwenen.
Werk aan de winkel! En toen ik verder keek
zag ik dat de ramen ook wel weer eens ge
zeemd konden worden na al dat slechte weer
van de afgelopen tijd. Met lichte tegenzin ver
liet ik mijn zetel in de zon en ging op zoek
naar mijn snoeischaar en de groene bak. Voor
een zeembeurt vond ik het nog wat te koud,
maar mijn handen jeukten. Ik snap nu waar
het fenomeen voorjaarsschoonmaak vandaan
komt. Door die lentezon zie je plotseling aller
lei onvolkomenheden in en om je huis. En in
winterse kost had ik ook ineens geen zin
meer.
Tijd voor mijn lievelingssalade. Schaaf een
venkelknol fijn boven een kom. Snij een gra
naatappel doormidden en haal de pitjes eruit.
Vermeng deze met de venkel en groene salade,
zoals rucola. Voeg er een dressing van olijfolie,
limoen en azijn aan toe. Lekker om buiten op
een schoon terras te eten.
Dat staat in een kruiden
boek uit 1928, maar voor Ellen
Schoenmakers en Guido Krij
ger uit Middelburg is het hun
dagelijkse werk. Ze noemen
zichzelf wierewaaiers en ze
hebben een vergunning om
zeewier in de Oosterschelde te
oogsten. Ze doen dat weke
lijks. Ze zien dat de natuur en
het milieu in gevaar zijn en ze
willen zich met hun bedrijf
Wildwier richten op het pluk
ken en leveren van zeewier.
Want zeewier als voedsel mag
dan wellicht nog niet zo be
kend zijn hier, in grote delen
van de wereld staat het dage
lijks op het menu. Zeewier is
heel gezond. Van alle planten
op de aarde bevatten zeewie
ren de meeste mineralen zoals
calcium, magnesium en jo
dium. Daarnaast bevat het veel
eiwit. Het is het voedsel van
de toekomst en heeft een uma-
mismaak. Dat is de vijfde
smaak naast bitter, zout, zoet
en zuur. Het is volop te vinden
in de Oosterschelde. De wiere
waaiers snijden met beleid, zo
dat er genoeg overblijft. Ze
houden ook wierenexcursies.
Dat doen ze aan de oever van
de Oosterschelde vlakbij het
Topshuis, waar ze op een ge
dreven manier vertellen over
hun zeewierpassie. „De diversi
teit van de wieren is heel
groot", vertelt Krijger, terwijl
hij wat wieren aan de deelne
mers laat zien. „Maar je bent
in alles afhankelijk van de na
tuur. Dus als chef-koks bij je
bestellen kun je niet altijd leve
ren wat ze vragen. En dat is
wel een uitdaging."
De toehoorders zijn vanuit
heel Nederland gekomen om
'Het zeewier is in
opkomst en dat is
een goede zaak'
zeewier te snijden en te proe
ven hier aan de kust. „Het zee
wier is in opkomst en dat is
een goede zaak", zegt Schoen
makers. Drie van de deelne
mers zijn chef-kok in restau
rant Groot Warnsborn in Arn
hem. Ze zijn vroeg op gestaan
om hier onderricht in wieren
te krijgen. Ze werken er al
mee maar dan met de gevries
droogde versie. In de toekomst
willen ze gaan bestellen bij
Wildwier. Ze kijken nu wat er
zoal is aan zeewier.
Wildwier verwacht begin
april wieren te kunnen leve
ren aan consumenten via on
der meer de Tuin van Broeder
Ludovicus.
ZATERDAG 19 MAART 2016
Het interieur van restaurant Poseidon in Vlissin-
gen ademt Griekenland, foto's Ruben Oreel
(Prijs/kwaliteit telt dubbel)
door Margot Verhaagen
MIDDELBURG. 'Wie aan een ge
breksziekte lijdt, wende zich
tot het voedsel der zeemeer
minnen'.
Een deelnemer van de excursie proeft van de zeewier bij Neeltje
Jans. Rechts Guido Krijger van Wildwier. foto Dirk-Jan Gjeltema
