Een
ABC
over
Annie
Veelbekeken tv-serie morgenavond voor het laatst te zien
28 CULTUUR SHOW
Na vier seizoenen moeten we morgen
afscheid nemen van DivorceDat valt
liefhebster Angela de Jong best zwaar.
Leven en werk van Annie
M.G. Schmidt zijn niet on
derbelicht gebleven. Over
haar werk zijn boeken ver
schenen, ze schreef zelf Waf Ik
Nog Weet (1986), van Hans Vogel
en Hans van den Bergh verscheen
in 2000 de biografie Wacht Maar
Tot Ik Dood Ben, en Annejet van
der Zijl schreef de geprezen 'defi
nitieve' biografie Anna (2002).
Nu is er Het ABC van Annie
M.G. Een soort alles in één over
Annie M.G. Schmidt. Joke Linders,
die promoveerde op Annie M.G,
stelde het ABC, met bijdragen van
diverse auteurs, samen.
Opvallend: de P gaat niet over
Pluk van de Petteflet, maar over het
Parool. Dat is een cruciaal hoofd
stuk in het boek waarin we lezen
over een belangrijke periode uit
het leven van Annie. Ze voelde
zich in Vlissingen, waar ze vanaf
1941 directrice van de Openbare
Bibliotheek was, een 'bemoste
stronk'. Ze kreeg een baan als di
rectrice van een filiaal van de
Openbare Leeszaal en Bibliotheek
in Amsterdam, maar echt tot ont
plooiing kwam ze in 1946, toe ze
in dienst trad van Het Parool. Niet
als hoofd documentatie, maar als
degene die teksten leverde voor
de personeelsvereniging en het Pa
rool-cabaret De Inktvis.
Een enorm succes, en haar
naam was gevestigd, de bemoste
stronk was niet meer. 'De hele ge
vestigde cabaretwereld, inclusief
namen als Wim Kan en Wim Son-
neveld, verdrong zich rondom An
nie om haar teksten te kopen'.
We weten wat dat allemaal
heeft opgeleverd. Annie schudde
de schitterendste teksten schijn
baar moeiteloos uit haar mouwen,
lezen we herhaaldelijk.
Het ABC van Annie M.G. is een
bijzonder vermakelijk én boeiend
boek. Opeens lezen we deze zin:
'Ze dacht erover om maar te gaan
borduren'. Gelukkig heeft ze dat
niet gedaan. Dit prachtige naslag
werk bewijst het: Annie M.G.
Schmidt is nog lang niet dood.
Vier seizoenen heb ik me in
kunnen houden. 48 afleve
ringen heb ik keurig
steeds een week gewacht
op het volgende deel. Niks
zo lekker als het vooruit
zicht op dat ene uurtje op de zondaga
vond dat de kinderen op bed liggen, de
broodtrommels klaarstaan voor de volgen
de dag, alle was en strijk is opgeruimd en
deze moeder even lui onderuit mag om
bij te tanken met de scheidings- en relatie
perikelen van bouwvakker Joris, makelaar
én playboy Boudewijn en opvliegende
lobbes David.
Dit keer heb ik het toch gedaan. Voor
dit verhaal bekeek ik op internet alvast de
laatste aflevering. Bij deze de waarschu
wing: bereid u voor op een verrassend ein
de. Zeg maar gerust een knal. Dacht ik dit
seizoen af en toe dat de verhaallijnen zo'n
beetje aan hun eind waren; dit einde
schreeuwt om een vervolg. Maar dat zit
er niet in. Na vier seizoenen valt het
doek voor Divorce, met gemiddeld 1,9
miljoen kijkers de best bekeken dra
maserie van dit moment.
De hoge kijkcijfers zijn niet
zo verwonderlijk. Allereerst is
het natuurlijk een verschrik
kelijk goede cast met per
sonages die groter zijn
dan de serie zelf. Dirk
Zeelenberg was als zijn
alter ego David Men-
delbaum al te boeken
voor evenementen om
het publiek te verma
ken met wijsheden over
relatieproblemen en echt
scheiding. Een vervolgserie
rond Tamar zie ik ook zó
voor me. Hoe dat verbitterde, on
ophoudelijk witte wijn tankende loe
der als gescheiden vrouw een nieuwe in
vulling moet vinden voor haar lege be
staan. De scène dat ze een halve middag
telefoniste was in een callcenter was één
van de grappigste van afgelopen seizoen.
Maar als ik naar mezelf kijk: het is voor
al de herkenbaarheid die zo aanslaat. Niet
dat ik drie mannen ken die na een schei
ding of tijdelijke break-up bij elkaar krui
pen in een tamelijk luxe villa. Maar Joris-
sen, Davids en zelfs Boudewijns, ja die lo
pen ook rond in mijn omgeving. En de
complexe verhouding met hun exen en
nieuwe scharrels, ja, dat does ring a bell.
Al is het vooral de herkenbaarheid van
het onderlinge gedoe van de mannen. Ge
zeur over haren in het doucheputje, on
derhandelen over boodschappen doen en
kookbeurten, en de teleurstelling als de
een op het afgesproken tijdstip met een
grote pan eten klaarzit en de andere twee
het dan aflaten weten. Zij waren met z'n
drieën in dat huis eigenlijk gewoon een
getrouwd stel dat al vijftien jaar bij elkaar
is.
Die identificatie mis ik (nog) bij Fami
lie Kruys, die andere Linda de Mol-serie
die volgende week de plek invult van Di
vorce. Een stylist van de sterren die valt
voor een simpele aannemer en ook steun
en toeverlaat is van haar homobroer met
paniekstoornis en oude vader met een
piepjonge buitenlandse bruid. Dat is alle
maal toch wat meer ver-van-mijn-bed
dan die haren in het doucheputje.
Er waren overigens ook genoeg dingen
in Divorce die ik totaal niet herkende. Zo
als die altijd keurig opgeruimde slaapka
mers van de heren. Ik ken geen man die
zijn kleren, sokken, (voetbal-)schoe-
nen en andere zooi niet laat slingeren
rond zijn bed. En dan dat luide gehijg,
gekreun en geschreeuw tijdens dames
bezoek. Niemand die zich ooit ook
maar een seconde iets aantrok van mee
luisterende huisgenoten beneden.
En al even merkwaardig: de
vrouw in kwestie zat vaak
na de daad ongegeneerd
koffie te drinken op de
bruine chesterfield
met de andere twee. Ik
kan me daar niets bij
voorstellen, maar ja, ik
heb dan ook nooit met
drie mannen in huis
gewoond.
Als kijkster kon ik af
gelopen seizoenen wat le
ren van Joris, David en Bou
dewijn. Waar ruzies tussen
vrouwen vaak eindeloos kunnen
voortetteren, knalt het bij mannen waar
na ze een biertje drinken en pizza eten en
alles vergeven en vergeten is. Lijkt me
heerlijk. Wat de mannelijke kijker vooral
moet onthouden na Divorce: nooit een fel
gekleurde broek aantrekken met daarop
een ruitoverhemd in dezelfde kleur, zoals
David. Dat kan dus echt niet.
Na morgenavond is dat dus allemaal
verleden tijd. En dan blijf ik ook met die
prangende vraag zitten wie... Nee, ik ga
het kijkplezier van morgenavond niet ver
pesten. Maar u zult het met mij eens zijn:
het is gewoonweg misdadig dat hier geen
vervolg op komt.
Schrijfster Annie M.G. Schmidt.
foto ANP
door Maarten Moll
Schrijver Kader Abdolah leerde Ne
derlands door het bestuderen van
de Jip en Jonneke-boekjes, lezen we
in Het ABC van Annie M.G., een eer
betoon aan de schrijfster die op 21
mei 1995 overleed.
Joke Linders - Het ABC van Annie M.G.
Meulenhoff, 29,99 euro.
Misdadig
dat een
vervolg
uitblijft
Waldemar
Torenstra, Dirk
Zeelenberg en
Jeroen Spitzen-
berg (van boven
naar beneden)
in Divorce, foto
William Rutten
Divorce, morgen, RTL 4, 21.30 uur.