Een ABC over Annie Veelbekeken tv-serie morgenavond voor het laatst te zien 28 CULTUUR SHOW Na vier seizoenen moeten we morgen afscheid nemen van DivorceDat valt liefhebster Angela de Jong best zwaar. Leven en werk van Annie M.G. Schmidt zijn niet on derbelicht gebleven. Over haar werk zijn boeken ver schenen, ze schreef zelf Waf Ik Nog Weet (1986), van Hans Vogel en Hans van den Bergh verscheen in 2000 de biografie Wacht Maar Tot Ik Dood Ben, en Annejet van der Zijl schreef de geprezen 'defi nitieve' biografie Anna (2002). Nu is er Het ABC van Annie M.G. Een soort alles in één over Annie M.G. Schmidt. Joke Linders, die promoveerde op Annie M.G, stelde het ABC, met bijdragen van diverse auteurs, samen. Opvallend: de P gaat niet over Pluk van de Petteflet, maar over het Parool. Dat is een cruciaal hoofd stuk in het boek waarin we lezen over een belangrijke periode uit het leven van Annie. Ze voelde zich in Vlissingen, waar ze vanaf 1941 directrice van de Openbare Bibliotheek was, een 'bemoste stronk'. Ze kreeg een baan als di rectrice van een filiaal van de Openbare Leeszaal en Bibliotheek in Amsterdam, maar echt tot ont plooiing kwam ze in 1946, toe ze in dienst trad van Het Parool. Niet als hoofd documentatie, maar als degene die teksten leverde voor de personeelsvereniging en het Pa rool-cabaret De Inktvis. Een enorm succes, en haar naam was gevestigd, de bemoste stronk was niet meer. 'De hele ge vestigde cabaretwereld, inclusief namen als Wim Kan en Wim Son- neveld, verdrong zich rondom An nie om haar teksten te kopen'. We weten wat dat allemaal heeft opgeleverd. Annie schudde de schitterendste teksten schijn baar moeiteloos uit haar mouwen, lezen we herhaaldelijk. Het ABC van Annie M.G. is een bijzonder vermakelijk én boeiend boek. Opeens lezen we deze zin: 'Ze dacht erover om maar te gaan borduren'. Gelukkig heeft ze dat niet gedaan. Dit prachtige naslag werk bewijst het: Annie M.G. Schmidt is nog lang niet dood. Vier seizoenen heb ik me in kunnen houden. 48 afleve ringen heb ik keurig steeds een week gewacht op het volgende deel. Niks zo lekker als het vooruit zicht op dat ene uurtje op de zondaga vond dat de kinderen op bed liggen, de broodtrommels klaarstaan voor de volgen de dag, alle was en strijk is opgeruimd en deze moeder even lui onderuit mag om bij te tanken met de scheidings- en relatie perikelen van bouwvakker Joris, makelaar én playboy Boudewijn en opvliegende lobbes David. Dit keer heb ik het toch gedaan. Voor dit verhaal bekeek ik op internet alvast de laatste aflevering. Bij deze de waarschu wing: bereid u voor op een verrassend ein de. Zeg maar gerust een knal. Dacht ik dit seizoen af en toe dat de verhaallijnen zo'n beetje aan hun eind waren; dit einde schreeuwt om een vervolg. Maar dat zit er niet in. Na vier seizoenen valt het doek voor Divorce, met gemiddeld 1,9 miljoen kijkers de best bekeken dra maserie van dit moment. De hoge kijkcijfers zijn niet zo verwonderlijk. Allereerst is het natuurlijk een verschrik kelijk goede cast met per sonages die groter zijn dan de serie zelf. Dirk Zeelenberg was als zijn alter ego David Men- delbaum al te boeken voor evenementen om het publiek te verma ken met wijsheden over relatieproblemen en echt scheiding. Een vervolgserie rond Tamar zie ik ook zó voor me. Hoe dat verbitterde, on ophoudelijk witte wijn tankende loe der als gescheiden vrouw een nieuwe in vulling moet vinden voor haar lege be staan. De scène dat ze een halve middag telefoniste was in een callcenter was één van de grappigste van afgelopen seizoen. Maar als ik naar mezelf kijk: het is voor al de herkenbaarheid die zo aanslaat. Niet dat ik drie mannen ken die na een schei ding of tijdelijke break-up bij elkaar krui pen in een tamelijk luxe villa. Maar Joris- sen, Davids en zelfs Boudewijns, ja die lo pen ook rond in mijn omgeving. En de complexe verhouding met hun exen en nieuwe scharrels, ja, dat does ring a bell. Al is het vooral de herkenbaarheid van het onderlinge gedoe van de mannen. Ge zeur over haren in het doucheputje, on derhandelen over boodschappen doen en kookbeurten, en de teleurstelling als de een op het afgesproken tijdstip met een grote pan eten klaarzit en de andere twee het dan aflaten weten. Zij waren met z'n drieën in dat huis eigenlijk gewoon een getrouwd stel dat al vijftien jaar bij elkaar is. Die identificatie mis ik (nog) bij Fami lie Kruys, die andere Linda de Mol-serie die volgende week de plek invult van Di vorce. Een stylist van de sterren die valt voor een simpele aannemer en ook steun en toeverlaat is van haar homobroer met paniekstoornis en oude vader met een piepjonge buitenlandse bruid. Dat is alle maal toch wat meer ver-van-mijn-bed dan die haren in het doucheputje. Er waren overigens ook genoeg dingen in Divorce die ik totaal niet herkende. Zo als die altijd keurig opgeruimde slaapka mers van de heren. Ik ken geen man die zijn kleren, sokken, (voetbal-)schoe- nen en andere zooi niet laat slingeren rond zijn bed. En dan dat luide gehijg, gekreun en geschreeuw tijdens dames bezoek. Niemand die zich ooit ook maar een seconde iets aantrok van mee luisterende huisgenoten beneden. En al even merkwaardig: de vrouw in kwestie zat vaak na de daad ongegeneerd koffie te drinken op de bruine chesterfield met de andere twee. Ik kan me daar niets bij voorstellen, maar ja, ik heb dan ook nooit met drie mannen in huis gewoond. Als kijkster kon ik af gelopen seizoenen wat le ren van Joris, David en Bou dewijn. Waar ruzies tussen vrouwen vaak eindeloos kunnen voortetteren, knalt het bij mannen waar na ze een biertje drinken en pizza eten en alles vergeven en vergeten is. Lijkt me heerlijk. Wat de mannelijke kijker vooral moet onthouden na Divorce: nooit een fel gekleurde broek aantrekken met daarop een ruitoverhemd in dezelfde kleur, zoals David. Dat kan dus echt niet. Na morgenavond is dat dus allemaal verleden tijd. En dan blijf ik ook met die prangende vraag zitten wie... Nee, ik ga het kijkplezier van morgenavond niet ver pesten. Maar u zult het met mij eens zijn: het is gewoonweg misdadig dat hier geen vervolg op komt. Schrijfster Annie M.G. Schmidt. foto ANP door Maarten Moll Schrijver Kader Abdolah leerde Ne derlands door het bestuderen van de Jip en Jonneke-boekjes, lezen we in Het ABC van Annie M.G., een eer betoon aan de schrijfster die op 21 mei 1995 overleed. Joke Linders - Het ABC van Annie M.G. Meulenhoff, 29,99 euro. Misdadig dat een vervolg uitblijft Waldemar Torenstra, Dirk Zeelenberg en Jeroen Spitzen- berg (van boven naar beneden) in Divorce, foto William Rutten Divorce, morgen, RTL 4, 21.30 uur.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 28