NIEUWS 13
In aanloop naar het tweede Boekenbal
waarvoor ik was uitgenodigd, in het
jaar 2014, had ik veel minder zin om te
gaan. Twee redenen lagen daaraan ten
grondslag: de ervaring van de vorige
keer én het feit dat ik geen nieuwe ro
man had geschreven. Hoewel ik bij de
vorige editie auteurs zag rondlopen
die al vijfjaar niets hadden gepubli
ceerd, kon ik me niet over mijn be
zwaar heen zetten, het voelde alsof ik
een nietsnut was. Ik schaamde me ka
pot.
Desalniettemin liet ik me door
mijn vriendin meetronen. We hadden
de rode loper ternauwernood over
leefd, scheel van de fotoflitsen, of er
kwam een deftig vrouwtje op me afge
stapt, een veel te ijverige dame die
haar zenuwen amper de baas was. 'Ik
wil heel graag iets tegen u zeggen', zei
ze. 'U was gisteren weer op televisie.'
Ik had inderdaad in het programma
Oog in Oog met Eva Jinek gezeten.
'Natuurlijk, vertel maar.' Mijn vrien
din praatte ondertussen met een van
haar collega's.
'Ik vind u altijd fantastisch op tele
visie', bekende de vrouw. 'Echt waar.
Sterker nog, u bent eigenlijk een véél
betere spreker dan schrijver. Daar
moet u iets mee doen.' Ik keek over
haar schouder, in de hoop dat Frans
Bauer en de crew van Bananasplit zich
daar ergens bevonden, maar de vrouw
was oprecht, in al haar enthousiasme
had ze niet door dat ze me had bele
digd.
'U vindt dat ik niet meer moet
schrijven?', vroeg ik. 'Maar dat is mijn
passie en werk.' 'Dat weet ik wel, maar
toch: je kan een verhaal op televisie al
tijd zo goed vertellen.'
Ik zigzagde langs de mensen naar
de muntverkoop, kocht een stapel in
en nestelde me aan de bar, waar ik het
meteen op een zuipen zette. Mijn
avond was helemaal verpest. Even la
ter zag ik Marc-Marie Huijbregts, Jort
Kelder en Isa Hoes in de ruimte langs
komen, volop genietend van de aan
dacht die ze ontvingen, en toen kreeg
ik al helemaal zelfdestructieve neigin
gen.
Ik vroeg aan de barman om een
glas cola-cyaankali en hoewel hij vijf
minuten lang in alle kasten had ge
zocht, moest hij me toch teleurstellen.
Daarom ging ik maar verder met lauw
evenementenbier. Tot overmaat van
ramp kwam uitgerekend Isa Hoes
naast me staan om te vragen of er iets
met me aan de hand was.
Blijkbaar keek ik boos en verdrietig.
Ik had haar wel kunnen zeggen dat ik
me depressief voelde, maar daar was
zij niet de geschikte persoon voor, ge
zien haar geschiedenis op dat front. Ik
Ik vroeg
aan de
barman een
glas cola
cyaankali
Ik liet
me semi-
aanranden
door een
mevrouw
met een
belangrijke
boekhandel
deed nog een halfslachtige poging om
iets van de avond te maken en wandel
de naar de dansvloer, waar Peter
Buwalda, omsingeld door allerlei aan
bidders, zich helemaal het schompes
danste, in de stijl van zijn grote held
en voorbeeld Elvis Presley. De men
sen om hem heen klapten en moedig
den hem aan. Ik was er wel klaar mee.
Terwijl ik mijn vriendin zocht om
naar huis te gaan, werd ik aange
klampt door een benevelde boekver
koopster, een vrouw van in de zestig,
die me blijkbaar heel leuk vond en me
daarom begon te betasten. Deze ont
moeting stelde me voor een professio
neel dilemma: als ik bits tegen haar
zou doen, kocht ze waarschijnlijk
mijn boeken niet meer in. En toen ge
schiedde het: ik liet me kort voor het
weggaan semi-aanranden door een
mevrouw met een belangrijke boek
handel en een flagrant alcoholpro
bleem. Alles voor de literatuur!
Omdat ik in 2015 nog steeds mijn
tweede roman niet had afgeschreven,
leverde ik mijn kaartjes voor het Boe
kenbal in. Ik had er niets te zoeken. En
dat vonden mensen raar.
Want er waren genoeg schrijvers
die op Facebook zaten te huilen, over
drachtelijk bedoeld, omdat ze door het
CPNB waren buitengesloten ten faveu
re van een of andere soapie of middel
matige politicus. Daar heb ik ook nog
wel een mening over: natuurlijk, het
Boekenbal is eigenlijk voor schrijvers
bedoeld, maar de meeste auteurs zijn
onaangepaste en bovendien onverzorg
de types die je juist niet allemaal tege
lijk in een ruimte moet stoppen, om
dat het anders antireclame voor de lite
ratuur zou zijn. Het gaat allemaal om
dosering. Een frisgewassen actrice op
het Boekenbal vormt voor mij echt
geen probleem. Als haar gilde maar
niet in de meerderheid is, dan krijg je
inderdaad scheve gezichten.
Hoe dan ook, twee weken geleden
is eindelijk Turis verschenen - mijn
tweede roman die tot mijn grote ge
luk bijna onmiddellijk een bestseller
werd. Ik heb weer goede redenen om
het evenement een kans te geven. De
ze keer moet ik wel alleen, want vori
ge week is onze dochter Mia geboren,
een prachtig meisje dat haar oor
sprong vindt bij die ene bijzondere
ontmoeting met mijn vriendin, nota
bene tijdens mijn eerste Boekenbal. Je
zou bijna kunnen spreken van een
Boekenbalbaby.
Dit jaar ga ik op tijd naar huis, zo
dat ik morgen verder kan werken aan
mijn derde roman, dan heb ik volgend
jaar tenminste weer redenen om te
gaan, mocht het vanavond niet uit
draaien op een enorm debacle.
VRIJDAG 11 MAART 2016
De trap in de Stads
schouwburg is een
populaire plek om bij
te keuvelen met oude
bekenden. Op de foto
van links naar rechts,
Heieen van Royen,
Marc-Marie
Huijbrechts, Nadja
Hüpscher, Daphne
Bunskoek, Halina Reijn
en Katja Schuurman,
foto Novum RegioFoto
