Ook schrijvers en uitgevers komen er nog, maar op de rode loper zijn
vooral televisiesterren, pr-dames, literaire groupies en wannabe's te
zien. Auteur en columnist ÖZCan Akyol legt uit waarom hij vanavond
toch een goede reden heeft om het Boekenbal te bezoeken.
In de Stadsschouwburg in Amsterdam vindt vanavond het 65e Boekenbal plaats
12 NIEUWS
Vanavond is het zover:
het belangrijkste literai
re festijn voor veel
schrijvers en andere ij
deltuiten.
De eerste keer dat ik
het Boekenbal bezocht, was vier maan
den na de verschijning van mijn de
buutroman, een boek dat - tegen alle
verwachtingen in - onmiddellijk een
bestseller werd en mijn doorbraak in
de literaire wereld betekende. Ik had
een duur glimplak van Hugo Boss aan
geschaft en bezocht de Stadsschouw
burg van Amsterdam met mijn uitge
ver en vriend Mai Spijkers, die juist
dat jaar Vijftig tinten grijs had uitgege
ven, de vieze seksboekjes, en daardoor
op véél meer aandacht en schouder
klopjes van andere gasten kon reke
nen.
Dat vond ik niet erg. Ik ben nogal
mensenschuw en mijn eerste uren op
het Boekenbal fungeerden vooral als
verkenningstocht. Anders dan de wil
de verhalen deden vermoeden, viel
het wel mee met de glitter en gla
mour: alle bezoekers dienden bijvoor
beeld in een rij te staan om blauwe
muntjes te kopen, waarmee ze hun
drank konden afrekenen. Ik had ge
hoopt op barretjes met onbeperkte
cocktails en lekkernijen voor de crème
de la crème van de Nederlandse lette
ren. Maar de Hollandse zuinigheid
maakte geen uitzondering voor schrij
vers en al helemaal niet voor televisie
mensen. Want vooral die laatste groep
was rijkelijk vertegenwoordigd op het
bal, van bekende filmsterren tot ge
slaagde televisiepresentatoren, alle
maal paradeerden ze door de gangen
van de schouwburg, vaak in het gezel
schap van hun vaste entourage, een re
dactieteam of pr-medewerkers, louter
met het doel om te flaneren.
Ergens halverwege de avond kwam
ik een beeldschoon meisje tegen. Een
blonde nimf. Ik stapte op haar af en
zei: 'Wat een mooie jurk heb je aan.
Maar dat wist je natuurlijk al, anders
zou je hem niet kopen.' Ze keek me
lief aan, herkende me van televisie en
wilde een aantal vragen stellen voor
een artikel. Blijkbaar werkte ze voor
de Volkskrant en was ze op pad ge
stuurd voor een reportage. Ik vertelde
dat ik er allemaal niets aan vond en
dat ik liever thuis zou zitten, maar dat
een bestseller nu eenmaal verplichtin
gen met zich meebracht, bijvoorbeeld
mijn aanwezigheid tijdens deze
avond. Ze moest om me lachen. We
begonnen met elkaar te flirten, wissel
den telefoonnummers uit en een paar
maanden later kregen we verkering.
Dan was dat Boekenbal toch nog er
gens goed voor geweest.
Afzien op het bal der
ijdeltuiten
Gelukkigen die eerder
een toegangsbewijs voor
het Boekenbal wisten te
bemachtigen. Vlnr: Ineke
en Humberto Tan; Peter
Buwalda en Suzanne
Rethans; Janke Dekker
en Tom Egbers; Mark
Laurenz en Bobbi Eden.
foto ANP Kippa
Schrijver Özcan Akyol foto ANP Kippa
