7
THUISBIOS
In 'Allegiant' speelt Woodley opnieuw de rebelse powergirl Tris.
Zowel in de film als privé vecht Woodley onverschrokken voor
een betere wereld. $door tisha eetgerink
Ik doe het iets meer op de
achtergrond dan Tris. Ik
protesteer in mijn eigentijd
tegen grote, vervuilende
energieconcerns
Tongzoenactie
zonder scherpte
Sjokkend naar het einde
Cinema Middelburg draait
werk Zeeuwse filmmakers
Shailene Woodley (25) valt
op in Hollywood en dat
is niet alleen vanwege
haar talent. Ze hield zich
moeiteloos staande naast
George Clooney in The Descendants,
veroverde harten als zieke tiener in
The Fault in Our Stars en speelt de
rebelse heldin Tris in de Diver
gent-films waarvan deel drie, Alle
giant, deze week uitkomt. Ook heeft
ze een kalme en nuchtere houding.
In tegenstelling tot haar medespeel
sters uit de sciencefictionblockbus-
ter draagt zij tijdens het interview
geen torenhoge stiletto's zoals Nao
mi Watts of is ze behangen met rin
kelende juwelen zoals Zoë Kravitz.
Gewoon jeans, enkellaarsjes en een
vest. Sproetjes. Geen make-up, met
uitzondering van oogpotlood en
mascara die haar groenbruine ogen
accentueren. Shailene Woodley is je
knappe buurmeisje dat ver, en vér
der gaat komen.
Tweevoudig Oscar-genomineerde
Naomi Watts is een groot bewonde
raar. „Shailene is zo ontzettend
goed. Bizar slim ook. Ik kan niets be
denken wat ik haar zou kunnen le
ren. Ik voel me soms onwetend en
onervaren naast haar."
Geconfronteerd met deze opmer
king moet de jonge actrice lachen.
Zei deze sterke, ervaren vrouw dat
over haar? „Ik kan wel degelijk wat
van haar leren, net als van Kate
Winslet (wier karakter aan het eind
van de vorige film werd vermoord,
red.) en Octavia Spencer. Zij hou
den oprecht van hun vak. Ik heb
met acteurs gewerkt die dat niet de
den. Wat doe je hier dan, dacht ik.
Loop je mijn én je eigen tijd niet te
verdoen? Nu had ik dat gevoel geen
seconde. Ze gaf me dus geen uitge
sproken advies maar een praktijk
voorbeeld om te volgen. Professiona
liteit en de gedrevenheid om steeds
beter te worden." Van Kate Winslet
pikte ze op niet bang te zijn. „Toen
ze kinderen kreeg, nam ze een lange
pauze. Ze wilde moeder zijn, een
goeie bovendien die niet racete tus
sen filmset en kind. Ze liet zich niet
weerhouden door de angst dat Hol
lywood haar niet terug zou willen.
Het is makkelijk die angst toe te la
ten dat mensen je zullen vergeten.
Ik vind Kate een mooi voorbeeld
van trouw blijven aan jezelf en je ta
lent, maar niet trouwen met je
werk." Net als haar karakter Tris
Prior, probeert Woodley trouw te
blijven aan haar idealen. Beiden
strijden tegen ongelijkheid.
„Ik doe het iets meer op de achter
grond dan Tris, maar protesteer in
mijn eigen tijd tegen grote, vervui
lende energieconcerns en pijpleidin
gen. Ik hen niet iemand om te pre
ken tegen collega's op de set maar
als je interesse toont en me ernaar
vraagt, praat ik graag met je over
voedselmanipulatie en klimaatver
andering. Over hoe we inheemse be
volkingen onderdrukken. Over hoe
mannen nog steeds de filmwereld
domineren. Zelfs met een vrouwelij
ke regisseur is 95 procent van de
crew man. Ik ben blij dat dit mede
dankzij Jennifer Lawrence hoger op
de agenda staat."
George Clooney leerde haar vast
hoe ze politieke issues gracieus
brengt. Dat dat meer oplevert dan
hard je mening verkondigen. Het is
voor later. „Nu ben ik vooral bezig
met minder water gebruiken, min
der afval produceren en stekkers
van apparaten die ik niet gebruik er
uit halen. Als ik daarmee iemand in
spireer, doet dat me meer dan een
blockbuster."
The Divergent
Series: Allegiant
AVONTUUR
Belgiea
DRAMA
'Open Dook'
REGIO
The Keeping
Boom
WESTERN
Ilol Bol
KOMEDIE
The Green
Inferno
HORROR
Donderdag 10 maart 2016
Regie: Robert Schwentke.
Hoofdrollen: Shailene Wood
ley, Theo James, Naomi Watts
Waar waren we ook alweer ge
bleven? Nu de macht van de
Erudieten is gebroken, neemt
rebellenleider Evelyn (Watts)
maar wat graag de scepter
over. Dat botst met haar zoon
Four (James), die zich dit der
de Divergent-deel (het laatste
boek van Veronica Roth is in
tweeën gesplitst) niet ont
mand tracht te voelen als zijn
vriendin Tris (Woodley) waar
devoller wordt geacht dan hij.
Buiten de muur rond Chicago,
waar de jonge helden specta
culair tegenop rennen, blijkt
meer te zijn dan een apocalyp-
tisch landschap vol bloedrode
zure regen. Hier regeert het
Bureau van Genetisch Wel
zijn, waar de leider er behoor
lijk enge idealen over rassen-
puurheid op nahoudt. Tris,
100 procent puur bevonden, is
haar eerdere scherpte kwijt.
Hoe meer ze haar donkere On
verschrokken-outfit verruilt
voor witte pakjes en hoge hak
ken, hoe minder kritisch ze is.
Gelukkig zijn haar vrienden er
om haar wakker te schudden
en mag ze hen op haar beurt
redden door een ruimteschip
te besturen en de nodige fou
te soldaten om te knallen. Niet
altijd easy maar de passionele
tongzoenen van Four slepen
haar erdoorheen.
(Tisha Eetgerink)
Regie: Felix Van Groe
ningen. Hoofdrollen: Tom
Vermeir en Stef Aerts.
Vlaamse filmregisseurs
hebben iets met broeder
twisten. Na het Kaïn en Ab
el-verhaal uit het criminele
drama D'Ardennen stelt ook
Felix Van Groeningen (The
Broken Circle Breakdown) in
zijn nieuwe film twee
broers voor die tot elkaar
veroordeeld zijn. In dit ge
val betreft het gezamenlijk
uitbaten van een café in de
Gentse binnenstad. De een
ogige Jo (een rol van Stef
Aerts) en Frank (Tom Ver
meir) zijn eikaars tegenpo
len. Jo is een introverte ca
fé-eigenaar die door zijn ex
plosieve broer Frank, die
vastzit in een gezapig hu
welijk, wordt overgehaald
zijn café uit te breiden tot
een trendy bar met veel li
vemuziek. Het plan slaagt
na veel obstakels genomen
te hebben, waaronder het
omkopen van ambtenaren.
Daarna gaan drank, drugs
en vrouwen steeds meer
een rol spelen in het leven
van Frank.
Belgica zit vol aanstekelijke
optredens van bands die
de film een enorme power
en drive geven. Maar het
drama rond de twee broers
stokt op een gegeven mo
ment, waarna de film zich
slepend naar het einde
sjokt. Beide personages
zijn te eendimensionaal om
zo lang te boeien. Ook het
feit dat Frank, na het in el
kaar trappen van een lasti
ge klant, er zo makkelijk
vanaf komt is niet bepaald
geloofwaardig. Maar mis
schien wel weer in Vlaande
ren. (Ab Zagt)
Twee
broers ma
ken van
een café
een trendy
bar.
Cinema Middelburg pre
senteert 'Open Doek' voor
jong Zeeuws filmtalent op
zaterdag 12 maart om
15.00 uur.
De toegang is gratis.
Die middag worden vier
korte films getoond van
Zeeuwse filmmakers. De
bioscoop biedt de filmma
kers hiermee de ruimte
om hun werk te kunnen
vertonen op het witte
doek. Zo kunnen zij erva
ring opdoen en hun werk
in bredere kring laten
zien.
De korte films die zater
dag getoond worden zijn
'Hey' (van Stefano Pari-
nussa en Harmen van der
Kaaden), 'Repentance' (A
short Christmas film, van
Aron Ludikhuijze); 'Van
Water de Druppels' (van
Jeannice Adriaansens) en
'Springtij' (eveneens van
Jeannice Adriaansens).
Met Springtij sleepte de
Zeeuws-Vlaamse cineaste
Adriaansens de Internatio
nale Prijs van de Jonge-
ren-jury van het 33ste in
ternationale filmfestival
Tous Courts in Zuid-Frank-
rijk (Aix en Provence) in
de wacht.
Nu op dvd en vod
Het commercieel dodelijke
westerngenre haalt nog zel
den de bioscoop. Ook 'The
Keeping Room' werd hier
overgeslagen. Jammer,
want deze cowgirlfilm heeft
namelijk een feministische
inslag en de mannen ko
men er niet al te best van
af. Drie vrouwen krijgen be
zoek van twee moordzuchti
ge verkrachters. De film is
zo somber en naargeestig
dat de Amerikaanse Burger
oorlog haast postapocalyp-
tisch aanvoelt.
Nu op Netflix
'Hot Bot' is een ode aan
'Weird Science'. Zegt de
maker. In feite is het een
belediging aan het adres
van deze komedieklassie
ker uit de jaren tachtig.
Daarin schiepen twee
nerds met hun pc de vrouw
van hun dromen om daar
na een lesje zelfvertrouwen
te ontvangen. In 'Hot Bot'
stuiten twee veel minder ai
mabele kids op een seksro-
bot die niet van een echte
vrouw te onderscheiden is.
Het duo is echter zó sek
sueel gefrustreerd, dat het
moeilijk is met hen mee te
leven. Grappen over erec
ties helpen ook niet echt.
Nu op dvd, blu-ray en
vod
In de jaren zeventig kwa
men veel kannibalenfilms
uit Italië. Horrormaestro Eli
Roth ('Hostel') laat het sub
genre herleven in 'The
Green Inferno'. Natuuracti-
visten stuiten in de jungle
op menseneters. Helaas
vindt de 'bloedrode maal
tijd' plaats na 45 minuten
speeltijd, waardoor het ge
duld van de fan nogal
wordt beproefd. Het aan
zien van de matige acteer
prestaties is geen feest.
