Roeka trekt luisteraars
Onthutsende
afloop van
experiment
2 I UIT THUIS
Trompettist
Trompettist Eric Vloeimans komt met zijn groep Gatecrash
naar Café 't Schuttershof. Een ode aan
grenzeloze muziek, gewaagd én dansbaar. &D00R MISCHA ANDRIESSEN
Zeeuwse Komedie
Een lied van Alex Roeka gaat je
niet zomaar in de koude kleren
zitten. Het is meestal een rake
klap die aankomt. Romanticus
en realist strijden in zijn liedjes
om een waarheid die standhoudt.
Die beroert en raakt. Vrijdag 26
februari is Roeka te zien en voor
al te beluisteren bij Luctor et
Emergo in Rilland.
Ik wil leven'zo begint
het laatst verschenen al
bum 'Voort' van zanger en
liedschrijver Alex Roeka
(1955). En zoals hij al tien al
bums lang heeft gedaan, trekt
hij vanaf de eerste woorden en
klanken de luisteraar genade
loos zijn muziek in. Huivering
wekkend mooi, dan weer hard
en rauw en soms vertederend
breekbaar. Contrast dat nog
meer nadruk krijgt door zijn
stem, die hees, warm en don
ker varieert tussen fluisteren
en weerloos bulderen. Met de
cd en het theaterconcert 'Voort'
heeft Roeka weer een betove
rende parel aan zijn oeuvre toe
gevoegd.
Roeka bezingt het leven in al
zijn facetten op een weinig ver
hullende wijze. Maar de een
voudige melodieën en simpele
Desgevraagd zullen de
meeste muzikanten be
weren dat ze graag bui
ten hokjes blijven en de
genregrenzen overstij
gen. Niet zelden is dat vooral wensden-
ken, maar de Nederlandse trompettist
Eric Vloeimans slaagt er al jaren in om
aan beperkende typeringen te ontko
men. Steeds duikt Vloeimans daar op
waar je hem niet verwacht. Meestal
ook in verrassend gezelschap; dat kun
nen de baanbrekende jonge musici
van The Holland Baroque Society zijn,
maar ook een oude rot in het vak als gi
tarist Jan Akkerman. Later dit jaar gaat
hij op tour met de Syrische klarinet
tist Kinan Aszmeh.
Het zijn maar enkele voorbeelden
van de vele samenwerkingsverbanden
die Vloeimans gedurende zijn loop
baan is aangegaan. Maar opvallender
dan dat Vloeimans met graagte zijn
grenzen verlegt, is dat zijn spel altijd
direct herkenbaar is. Een warme, emo
tioneel geladen toon en heldere, ruim
telijke melodieën die de luisteraar met
een het montere gevoel geven dat ie
mand de ramen eens wijd openzet.
Wat voor muziek Vloeimans ook
speelt, ze barst bijkans van adem. In
zekere zin ontkomt Vloeimans dan
ook niet helemaal aan categorisering,
want wat hij ook maakt, is altijd bij
uitstek Vloeimansmuziek.
Negen jaar geleden alweer was daar
ineens Vloeimans' groep Gatecrash.
Een sterke formatie waarin onder
meer toetsenist Jeroen van Vliet
Liefde. Is er een woord dat méér oproept? Be
jubeld en verguisd. Begeerd en afgewezen.
Platgetreden en verheven. Kan één woord dat
allemaal oproepen? In ieder geval wel als
Paul Haenen zich erover buigt. Zoals
in het toneelstuk 'Treinen kunnen keren'.
Het begint alle
maal als Heieen
en Martijn net
gescheiden zijn en feite
lijk uit elkaar zouden
moeten gaan. Dan ont
dekken ze dat zoiets ook
moeilijk kan zijn. Er is
zoveel geweest, en dat al
lemaal 'wegsmijten'?
Dus besluiten ze om
toch samen in hun huis
te blijven wonen, maar
elk hun eigen weg te
gaan. Vrijheid, blijheid,
zonder jaloezie. 'Om on
ze horizon te verbreden.'
Mooi bedacht, maar
werkt het ook? Oud zeer
laat zich niet zo gemak
kelijk wegpoetsen. En er
ontstaat ook 'nieuw
zeer', als een jongere
vrouw bij het ex-koppel
komt wonen. „Hier heb
ik dus nou moeite mee.
Nu nader ik mijn toleran
tiegrens. Nu ben ik aan
het oefenen. Heb begrip,
heb begrip", knarsetandt
Heieen.
Zolang het hem goed
gaat, kan Martijn nog
triomfantelijk beweren:
„Wat anderen denken,
doen wij." Maar als het
hem tegenzit (zijn liefje
blijkt het te doen met de
inmiddels ingetrokken
fotograaf) heeft hij nog
maar maar één woord,
voor hij vechtend over
de vloer rolt: „Walge
lijk!"
Zoveel rollercoasters van
emoties in één stuk on
derbrengen, dat vraagt
de nieuwsgierige ogen
en oren van een
Margreet Dolman ge
combineerd met de af
standelijke overpeinzin
gen van een filosofische
dominee Gremdaat. Wie
kan dat in één schrijver
en dan in één stuk kan
samenbrengen? Paul
Haenen. Woordkunste
naar en specialist in al
ter ego's. Elke zin is gela
den, zelfs de onnozelste.
En als er al iets van tra
giek in de situatie
schuilt, dan wordt die
volledig verdraaid naar
(wrang) komisch.
Het zal allemaal héél an
ders (af)lopen dan je
denkt, in 'Treinen kun
nen keren'. Het stuk is
verrassend en onthut
send. De Zeeuwse Kome
die speelt de komende
weken dit stuk en wijdt
daarmee een nieuwe
speelplek in. Na Wil-
lem3 staat het gezel
schap voortaan op een
heel nieuw podium,
Spoetnik. Dat is onder
deel van het City hotel,
te vinden aan de Oude
Markt in Vlissingen.
'Treinen kunnen keren',
Zeeuwse Komedie, 5
maart Spoetnik in Vlis
singen, aanvang 20.00
uur (na 5 maart elk
weekend t/m 10 april)
Donderdag 25 februari 2016
Voor tekst en muziek put zanger Alex Roeka uit zijn eigen leven, foto renate beense
door René de Dreu
ERIC VLOEIMANS ZOEKT
door Willem Nijssen
-A De Zeeuwse Komedie speelt Treinen kunnen keren.
