Een midlifecrisis kan
iedereen overkomen
6 I HART&
VRAAG HEI DE
DESKUNDIGE
Wie zelf wil bepalen wanneer
hij sterft, kan aankloppen bij
levenseindecounselors. Maar
daarover praten zonder
vooroordeel leidt niet altijd tot
de gewenste euthanasie.
Doodswens
Een crisis betekent
chaos, niet alleen
in je eigen leven,
maar ook in het
leven van anderen
Juist door erover te praten,
door de mogelijkheid concreet
te maken, zette die man de dood
op een afstand
Ü1Ë
a»
Elke week beantwoordt een
deskundige lezersvragen over
gezondheid, psyche of voeding.
Vandaag; ontwikkelingspsycholoog
Steven Pont.
De eerste is de peuterpuberteit, waarin je je
lichamelijk losmaakt van je ouders ('Nee!',
'zelf doen!'). De tweede is de adolescentiepu-
berteit, waarin je geestelijk loskomt van je ou
ders en als derde kun je de midlifecrisis zien.
Daarin maak je je los van de omgeving die je
hebt opgebouwd. Ik wil niet stereotyperen,
maar simpel gezegd geldt voor een man dat
hij een andere baan,
een andere auto
en/of een andere
partner wil.
Kijken we naar de
vrouwelijke midlife
crisis (die bestaat
ook), dan zien we
vaker dat vrouwen
stappen nemen op
het gebied van zelf
ontplooiing. Ze be
ginnen bijvoorbeeld
aan een opleiding.
De midlifecrisis kan
iedereen overkomen.
Het klassieke verhaal
van de nieuwe auto
en de nieuwe vriendin mag niet verbloemen
dat een crisis altijd een serieuze zaak is. Want
crisis betekent chaos; niet alleen in je eigen
leven, maar ook in dat van anderen.
Er zijn pogingen ondernomen om de fasen
van een crisis te beschrijven. Maar mensen
zijn mensen en wetmatigheden worden zel
den precies gevolgd. Daarom is het lastig je
vraag te beantwoorden.
en deze goed afsluiten. Er zijn mensen die
erin blijven hangen en hun leven lang boos
blijven. En er zijn mensen die terugkeren met
een bos bloemen. De vraag is wat jij kunt
doen. De beste tip die ik je kan geven: ga door
met je leven en blijf je niet op hem richten.
Dat geeft rust en je wordt er voor een eventu
ele terugkeer ook aantrekkelijker door. Con
centreer je dus op je eigen leven, dat doet hij
ook. Daarin zijn jullie dan weer gelijkwaardig
en alleen uit die gelijkwaardigheid kan even
tueel een nieuwe, gezonde relatie komen.
HET PANEL
TEKST DO PRINS I FOTO'S SHODY CAREMAN
Blij. Het klinkt misschien vreemd,
maar dat is het eerste woord dat
opkomt bij levenseindecounselor
Carolien van Eerde (53), als ze
denkt aan één van haar cliënten.
„Een vrouw van 64 met COPD en
artrose. Door pijn en benauwdheid
kon ze alleen nog maar binnen zit
ten. Een paar jaar geleden nam ze
voor het eerst contact op, vorige
maand besloot ze dat het genoeg
was. Zij en haar man waren blij dat
ze die beslissing zelf kon nemen, en
dat ze er vervolgens op een mooie,
humane manier kon uitstappen."
Ook collega Frank Vandendries (53)
ervaart vaak dat cliënten dankbaar
zijn als zij dankzij de juiste infor
matie kunnen beschikken over de
medicijnen om te kunnen sterven,
op het moment dat ze dat echt wil
len. „Dankbaarheid, maar ook rust.
Zo iemand weet: het kan, als ik het
wil. Ik heb de spullen in huis, ik
kan zelf beslissen. Die autonomie
geeft mensen soms zelfs nieuwe le
venskracht."
Zoals bij de man van 25, die zich
enkele jaren geleden bij Vanden
dries meldde. „Tijdens het intake
gesprek toonde hij zich overtuigd
dat hij wilde sterven, en wel zo snel
mogelijk. Maar juist door erover te
praten, door de mogelijkheid con
creet te maken, zette hij de dood
voor zichzelf op een afstand. Hij be
sloot toch naar andere mogelijkhe
den te kijken en ging terug in
therapie."
Als levenseindecounselors begelei
den Vandendries en Van Eerde
mensen die aangeven niet meer
verder te willen leven. Hulp bieden
ze niet, want dat zou strafbaar zijn
(zie ook het kader). Wel geven ze
algemene informatie over de moge
lijkheden om op een humane ma
nier uit het leven te stappen,
zonder bemoeienis van een arts.
Dat wil niet zeggen dat iedereen
die aanklopt voor een gesprek, ook
tot zelfdoding overgaat. Het is voor
veel mensen al belangrijk om, vaak
voor het eerst, openlijk over hun
doodswens te kunnen spreken.
Frank Vandendries: „Op zelfdoding
w.
ft#
- dt
1
ik,
rust een enorm taboe, nog steeds.
Er in eigen kring over praten is
voor veel mensen onmogelijk. Ze
zijn bang voor vooroordelen, voor
afwijzing. In het reguliere medische
circuit, waar ze vaak al jaren in ver
toeven, wordt vaak bevoogdend ge
reageerd."
Carolien van Eerde: „Wij proberen
niet om mensen van gedachten te
laten veranderen. Wel gaan we het
gesprek aan. Sommigen denken al
leen nog maar: ik wil dood. Door ze
vragen te stellen, proberen we ze
aan het denken te zetten. Zijn er
andere mogelijkheden? Staat er
nog ergens een deur op een kier?"
Het beeld dat iemand in een op
welling contact opneemt met een
levenseindecounselor om impulsief
Steven Pont is
ontwikkelings
psycholoog.
dinsdag 23 februari 2016
so
Ik ben verlaten door mijn man die volgens mij in
een midlifecrisis zit. Hij is al wat ouder en dit lijkt
zijn tweede te zijn. Komt het vaak voor dat men
sen een midlifecrisis niet goed verwerken en rond
hun 60ste in herhaling vallen? Sluiten ze zo'n
tweede crisis wel goed af of blijven ze vluchten
voor een confrontatie? En is er een percentage
bekend van mensen die na zo'n crisis naar een
partner terugkeren?
Een midlifecrisis is een soort derde puberteit.
Er zijn mensen die een tweede crisis doormaken
Ook een vraag? Mail naar hartenziel@persgroep.nl
VOEDINGS-
DESKUNIGE
Ay Lin Kho
HUISARTS
Rutger
Verhoeff
RELATIE
THERAPEUT
Caroline Franssen
Als
leuen
klaar
is
44
I
:Ï>S
s (T- -5
3M
SS
fm)
