4 I
ZO DOEN
Gezond blijven, ouder worden; we zijn er
dagelijks mee bezig. Welke levenslessen wilt
u doorgeven? Vandaag Theo en Wilma
Gorissen uit Sint Philipsland. Dochter Tessa
(23) en zoon Jouko (21) zijn de deur uit.
Jezelf inzetten loont,
stilzitten niet
Geef je kinderen
de vrijheid
Toen onze zoon vertelde dat
hij naar Amerika vertrok, riep
ik alleen; 'Yes!' Vond hij niet
leuk natuurlijk
TEKST ROSANNE LANGENBERG I FOTO'S JAN STADS
Theo: „Wij houden allebei niet van
niks doen."
Wilma, lachend: „Ik zou niet weten
hoe dat moet, niks doen. Maar ik
moet er ook niet aan denken."
Theo: „Toen we nog in Limburg
woonden, hebben we samen met
wat vrienden een festival opgezet:
Coninkx Pop. De naam vindt zijn
oorsprong in de kroeg waar we ie
dere week kwamen. Nu, 35 jaar
later, bestaat het festival nog
steeds. Dat geeft best een kick."
Wilma: „Je ergens voor inzetten
werpt volgens mij altijd zijn vruch
ten af. Dat hebben we nu al zo vaak
gezien. We zetten ons graag in voor
het dorp, destijds in Limburg, nu in
Sint Philipsland. Maar ook voor
goede doelen doen we ons best. Zo
lopen we collecterondes voor ver
schillende stichtingen."
Theo: „En als jij er even geen tijd
voor hebt, neem ik het van je over."
Wilma: „Je moet er wel voor waken
datje scherp blijft als je zoveel ver
schillende dingen doet. Ooit stond
ik eens aan de deur met een collec
tebus voor de Hersenstichting,
maar ik had het aan de deur over
de Darmstichting. Oeps. Gelukkig
kunnen de meesten daar wel om la
chen. Het gaat om het gebaar, om
de inzet."
Theo: „We kunnen concluderen dat
we niet vies zijn van een beetje
inzet. Toen we net in Sint Philips
land woonden, heb ik de Voetbal-
school opgezet voor kinderen die
zich in de herfstvakantie verveel
den. Inmiddels is de Voetbalschool
een begrip in dorp en omgeving."
Wilma: „Dat komt mede door de
grote namen die er steeds op afko
men. Afgelopen jaar stond Dick Ad
vocaat op het veld workshops te
geven aan de kinderen. Eerder
kwam Danny Blind langs."
Theo: „Dat is een kwestie van je
mengen in de maatschappij en de
juiste contacten leggen. Toen ik
mijn contactpersoon belde die met
Advocaat werkt, zei hij: 'Dat doet ie
nooit, maar ik ga het voor je probe
ren.' Tien minuten later belde hij
terug: 'Hij doet het.' Dat geeft zo'n
goed gevoel."
Theo: „Onze zoon Jouko woont nu
bijna een jaar in Amerika. Hij zet
daar een voetbalclub op en bege
leidt deze naar succes. Dat ambiti
euze heeft hij van zijn ouders."
Wilma: „Net als de liefde voor voet
bal."
Theo: „Klopt. Ik vind het zo gaaf
wat hij daar doet en bereikt. Hij
werkt er keihard voor. Dagen tot elf
uur 's avonds zijn eerder regel dan
uitzondering. Maar hij vindt het
leuk en heeft er alles voor over. Ik
zou dat ook nog weieens willen,
wat hij daar doet."
Wilma: „Toen Jouko voor de eerste
'C/u
DE FAMILIE
Sr'
keer een paar maanden naar Ma
drid vertrok voor een stage, hadden
wij het niet erg breed. Met een
enorme brok in onze keel namen
we afscheid op het vliegveld. Toen
hij vorig jaar naar Amerika vertrok,
was dat gevoel heel anders."
Theo: „Toen hij ons vertelde dat hij
naar Amerika wilde om dit project
aan te pakken, riep ik alleen maar
enthousiast: 'Yes!' Vond hij niet
leuk natuurlijk."
Wilma: „Maar we weten dat hij ook
in het buitenland in goede handen
is. Je moetje kinderen kunnen los
laten, ze laten doen wat zij willen.
We weten dat Jouko in Nederland
uiteindelijk zijn draai niet zou vin
den. Zijn ambities zijn te groot."
Theo: „Hetzelfde geldt voor onze
dochter Tessa. Die heeft de droom
als journalist in oorlogsgebieden
aan de slag te gaan."
Wilma: „Daar sta je als ouder ook
niet om te trappelen, maar zij wil
niets liever. Laatst is ze naar een
bijeenkomst geweest waar de deel
nemers flink onder handen werden
genomen. Een soort gijzeling werd
nagebootst. Ik hoopte stiekem dat
ze daarna zou afzien van het hele
idee, maar hoe heftig de dag ook
was: de drang naar oorlogsjourna-
listiek is alleen maar sterker."
Theo: „We kunnen die zorgen wel
goed loslaten allebei. Over de af
stand tussen Jouko en ons maken
we ons niet druk meer. Met een
beetje relativering, kun je zeggen
dat je zo in Amerika bent. En we
hebben elke dag contact via Skype
en Whatsapp."
dinsdag 23 februari 2016
'Misschien
gaan we onze
zoon in de VS
achterna'
44
r.y
>Theo Gorissen (53),
afdelingshoofd, provincie
Zuid-Holland
Wilma Gorissen (50),
eigenaresse Sportmassage
Wilma
De dochter van Theo
en Wilma Gorissen wil als
journalist naar oorlogs
gebieden. 'Daar sta je als
ouder ook niet om te trap
pelen.'
