Raadsel
Verstuur 1 kinderboek,
krijg er 36 voor terug
WD oppert pepperspray
NIEUWS 7
Nieuwe grondstoffen
voor je carrière
nodig?
DEN HAAG. Een ruime Kamer
meerderheid, inclusief WD
en PvdA, laat desgevraagd we
ten open te staan voor alle op
ties die redelijkerwijs het ge
weld op het spoor terugdrin
gen. De partijen verschillen
wel van mening over het soort
maatregelen.
Zo denkt WD'er Betty de
Boer aan een proef met de in
zet van pepperspray. „Dat zou
onderdeel kunnen uitmaken
van de verdedigingslinie van
een conducteur. We moeten
met het gebruik natuurlijk
zeer terughoudend omgaan,
maar wel verkennen of het een
optie is."
De PvdA en D66 vrezen ech
ter dat het gebruik van pepper
spray of de wapenstok alleen
geweld oproept en feitelijk
niet kan in een volle trein-
coupé. „Dat is een heilloze
weg", zegt democrate Stientje
van Veldhoven. „Ik wil vooral
dat de politie snel beschikbaar
is en dat reizigers via een sms
agressie in de trein en op de
stations kunnen melden."
PvdA'er Duco Hoogland be
grijpt de roep om strengere
straffen. „Maar bedenk wel dat
verwarde personen vaak al be
hoorlijk door de rechter wor
den aangepakt. En mensen die
zich door andere oorzaken mis
dragen op het spoor, moeten
we gewoon veel meer pakken.
Reizigers spelen daarbij ook
een grote rol."
Deze week nog tekende
staatssecretaris Sharon Dijks-
ma officieel de regeling om de
boetes voor zwartrijden te ver
hogen. Ook zijn sinds vorig
jaar stationsverboden voor rad
draaiers mogelijk en worden
extra hoge straffen opgelegd
als mensen agressie plegen te
gen iemand in publieke dienst.
Staatssecretaris Dijksma zei
gisteren in deze krant geen en
kele optie op voorhand uit te
sluiten. Dijksma: „Maar het
moet wel effectief zijn. Zo
niet, dan moeten we het over
een andere boeg gooien."
Volgens de bewindsvrouw
worden de regels al aange
scherpt. „Er is bijvoorbeeld
een suggestie gedaan om gege
vens uit te wisselen over
ov-hufters."
De NS liet gisteren weten
dat al achthonderd mensen
zich hebben aangemeld voor
een nieuwe baan als hoofdcon
ducteur of veiligheidsmede
werker.
'We moeten met
het gebruik van
pepperspray zeer
terughoudend
omgaan, maar wel
verkennen of het
een optie is'
COLUMN
Boven de deur van
mijn werkkamer
hangt een snipper pa
pier. 'Kijk!' staat erop,
'Kijk goed! Zodat je
weet de dingen bij hun juiste
naam te noemen. Alles heeft een
eigen naam: de mensen, de bloe
men, het licht, de dieren. Ze dra
gen allemaal hun eigen pas
poort.'
Ik lees ze niet iedere dag, maar
als boodschap heb ik ze geïnter
naliseerd, de woorden van Kon-
stantin Paustovskij (1892-1968).
In enge zin versta ik ze als aan
sporing om toegewijd en precies
te zijn, in ruime zin om de we
reld in al haar diepte en breedte
te beschouwen.
Alles heeft zijn eigen naam. De
schrijver weet dat, maar kent ze
lang niet allemaal. Zoveel woor
den, vaak met een verborgen be
staan. Er gaat veel tijd in zitten
om ze te vinden. Vaak hebben ze
geen groot belang of bijzondere
betekenis, maar zijn ze heel ge
woon. De zuiltjes waar de trap
leuning op rust, hoe heten die,
wat is hun naam? Godallemach
tig, de dagenlange zoektocht
naar zo'n woord... De twijfel:
heeft zoiets wel een eigen naam?
Zijn er naamloze dingen in de
wereld? Misschien is over dit spe
cifieke ding altijd heen gekeken,
zodat het naamloos bleef. Maar
Paustovskij heeft gelijk, alles
heeft een eigen naam. Ook het
kolommetje van een balustrade.
(Baluster.)
Pasgeleden werd ik bezocht
door een jongeman van de
Vlaamse krant 'De Standaard'.
Hij las de woorden op de deur
post en struikelde bijna over zijn
enthousiasme, misschien omdat
hij er de opdracht in herkende
die hij zich als journalist gesteld
had. Een week later opende hij
het interview ermee, en daar
zou het bij gebleven zijn, ware
het niet dat Wouter Woussen
een journalist is die het naadje
van de kous wil weten. Hij
schreef de Vereniging Konstan-
tin Paustovskij aan met de vraag
in welk boek het citaat te vinden
was. Het voltallige bestuur
wierp zich op Paustovskij's
oeuvre, keerde het onderstebo
ven en kwam tevoorschijn met-
niks. Of bijna niks. Een snipper
tje uit 'De gouden roos', zijn lite
raire herinneringen. Dit staat er:
'„Tja", verzuchtte hij na even ge
zwegen te hebben, „Ieder bloe
metje heeft zijn eigen naam. Een
soort paspoort zou je
kunnen zeggen".'
Dat is alles. Wel herkende de Ver
eniging het citaat boven mijn
deur: ze gebruikte het eind vori
ge eeuw zeifin wervingsfolders
en op een postkaart. Zo is het
waarschijnlijk in mijn bezit geko
men, met de postbode mee. Ik
knipte het uit, waarna het enke
le jaren over mijn bureau zwierf
voor ik het aan de deurpost niet
te. Het bestuur heeft geen idee
hoe ze aan het citaat kwam,
noch waarom ze het aan Paus
tovskij toeschreef.
De journalist heeft met zijn
vraag geen raadsel opgelost,
maar het juist vergroot.
Hoe dieper je doordringt, hoe
raadselachtiger het wordt.
De twijfel: heeft zoiets wel een eigen naam?
Zijn er naamloze dingen in de wereld?
Misschien is over dit specifieke ding altijd
heen gekeken, zodat het naamloos bleef.
De teller staat nog lang
niet op 36 in huize-Me-
gens in Deurne. Toch
zijn de 4-jarige Rens
en 6-jarige Lenn al dolgelukkig
met de drie boekjes die ze tot dus
ver hebben gekregen. „Hoe blij on
ze kindjes worden van eigen post.
Echt geweldig", vertelt moeder
Manon Megens. Dus kijken ze el
ke dag reikhalzend uit naar de
komst van de postbode. Het resul
taat staat op Facebook: Rens en
Lenn zitten driftig te lezen in hun
nieuwe boeken. Manon: „Ik dacht:
ik post die foto, dan worden ande
ren misschien ook enthousiast."
Het is een hit op Facebook: een
kettingbrief, waarmee kinderen
36 boekjes kunnen verzamelen.
De deelnemers sturen een boekje
naar het kind dat bovenaan staat
in een privébericht dat ze ontvan
gen. Dat kind verdwijnt van de
lijst, een ander komt op nummer 1
en het eigen kind op 2. Vervolgens
is het de kunst om zelf zes ouders
te enthousiasmeren. En dan is het
wachten op die 36 beloofde kinder
boeken.
Hoewel de meeste kettingbrie
ven een stille dood sterven, waart
deze al maanden online rond.
Oude tijden herleven, denkt Ineke
Strouken, directeur van het Neder
lands Centrum voor Volkscultuur.
„Zo'n kettingbrief is iets exotisch
geworden, iets bijzonders. Die
komt bijna niet meer voor. Aan de
ze actie zie je dat een kettingbrief
nog betekenis heeft voor mensen.
Als we er veel zouden krijgen, zou
den we niet allemaal meedoen."
De Stichting Lezen noemt het
boekenproject 'sympathiek'. „Mis
schien helpt het kinderen aan het
lezen en brengt het mensen weer
in de boekhandels", zegt woord
voerder Desirée van der Zander.
Toch loopt de actie niet voor ie
dere deelnemer goed af. Het lukt
niet iedereen zes mensen mee te
krijgen. De consequentie is dat
het ene kind vijf boekjes ontvangt
en het andere nul. De praktijk
wijst uit dat 36 boekjes te hoog is
gegrepen. Ook de deelnemers van
het eerste uur hebben lang niet zo
veel post gekregen. Dat deert ech
ter niet. De Friese Willemijn de
Jong, die al in november meedeed
voor haar 5-jarige zoon Luuk, ont
ving twee nieuwe boeken. „We
waren al blij geweest met één
boekje, want dan speelden we
quitte. En dat is gelukt", zegt ze.
www.cleantechreaio.nl/vacature
CLEAN
TECH
REGIO
ZATERDAG 20 FEBRUARI 2016
Kamer
zint op
harde
aanpak
ov-hufter
door Edwin van der Aa
Betty de Boer
Kamerlid VVD
Tommy Wieringa
door Ellen van Gaaien
Het doet verdacht veel denken aan
de ouderwetse kettingbrief: op
Facebook delen jonge ouders mas
saal berichten om kinderboeken te
verzamelen. Zelf versturen ze er
eentje in de hoop er 36 terug te
krijgen.
