Opvang in
Tholen
Nieuw hart van 25.000 Zweedse keien
Inwoners Bruinisse springen in de bres voor gezin uit Eritrea
SCHOUWEN-DUIVELAND 9
Integreren in Bruinisse is geen koud
kunstje. Zou je denken. Maar een Eritrees
gezin weet beter. Het hele dorp helpt hen.
bureau. „We helpen ze met klus
jes, met alles eigenlijk. Waarom?
Gewoon, omdat het nodig is. Het
zal je maar gebeuren, dat je moet
vluchten. Ik ken de verhalen van
mijn moeder, uit de oorlog. Je
huis en haard laat je niet zomaar
achter."
Het gezin komt nu een beetje
tot rust. Teclay hoopt dat hij snel
kan gaan werken, een baan in de
houtbewerking lijkt hem wel wat,
Nishisti leert Nederlands. Ze is
veel thuis met Merhawi, die pas
drie is. Zijn broertje en zusjes
gaan elke dag naar school. Daar
hebben ze elke dag een andere
buddy, een klasgenoot die ze mee
op sleeptouw neemt en ze uitlegt
waar ze hun jas moeten ophalen,
waar ze hun schriftje moeten neer
leggen. Ze zelfs al meenemen naar
kinderfeestjes. Ook krijgen ze
extra taalles van Esther Moerland,
wier dochter bij Fthawit in de
klas zit. Twee keer een uur per
dag, terwijl Esther het met vijf
kinderen thuis toch ook aardig
druk heeft.
„Maar dit is be
langrijk. En
nog leuk ook:
we kunnen
nu zelfs al
een beetje
met ze pra
ten. En die
Fthawit is
zó slim. Na
vier weken
letters her
kennen en
woordjes uit
spreken, pak
te ze plots
een boek en
ging er zomaar
uit voorlezen. Ik
was apetrots. Ont
roerd."
En dat in Bru,
het durp waar je als
butendieker zoge
naamd niet tussen
komt. „Ach, dat is al
lang niet meer", zegt Es
ther. „Er is ook een Sy-
risch gezin, dat net zo
wordt geholpen, en er wo
nen wat Polen tegenwoor
dig. Toen ik hier kwam wonen, 28
jaar geleden, was het dorp nog ge
sloten. Ik kwam ook van buten.
Van Oosterland. Nou, had je ze
toen eens moeten horen. Dat is ge
lukkig voorbij."
hij een verblijfsvergunning en kon
hij zijn gezin hierheen halen.
Naar Bruinisse, waar Teklay in
tussen een huis toegewezen had ge
kregen. Een mooi dorp, vond hij,
de eerste keer dat hij er was. „Alles
is mooi. De straten, de huizen,
mijn huis." Iemand van de kerk
nam Teklay mee naar de Koopjes
hal in Bru, om een bed te kopen,
omdat hij nog steeds op de grond
sliep. Daar liep hij Corrie Flik-
weert tegen het lijf. Haar man had
nog een ledikant in zijn verzame
ling goederen voor Roemenië.
Toen zij dat bracht, zag ze dat Te
clay nog wel meer nodig had. „Ik
heb de tamtam in het dorp op
gang gebracht en binnen no-time
stond er banken, bedden, matras
sen, beddengoed. Alles wat je maar
bedenken kan."
Semitische taal die op schrift veel
weg heeft van Thaise tekens. Maar
van een echte school was in haar
Eritrese dorpje eigenlijk geen spra
ke. En nu, op christelijke basis
school Op Dreef in Bruinisse,
gaat het meisje als een speer.
„Als ze zo doorgaat, kan
ze volgend jaar gewoon
naar de middelbare
school", zegt José de
Jong, directeur
van Op Dreef.
„Dat is knap.
Maar ze is zo
leergierig. Ze
wil zo graag le
ren. Ze kan zelfs
al rekenen, tot
twintig. Terwijl
ze dus nog
nooit cijfers had
gezien."
Fthawit is
een paar weken
geleden met
haar moeder en
haar zusje en
broertjes met
het vliegtuig
Toen moeder Nishisti, Fthawit,
Solomon, Delina en Merhawi op
Schiphol landden, stond Teklay
niet alleen te wachten. Hij had
een heel Bru's ontvangstcomité
'Waarom? Gewoon,
omdat het nodig is. Het
zal je maar gebeuren,
dat je moet vluchten'
mee. Iedereen huilde mee toen Te
clay zijn gezin na anderhalfjaar
weer in de armen sloot. Eenmaal
thuis, gaf buurman Kees taalles,
bood buur
vrouw Anne-
lies zich aan
als oppas en
ging Corrie
mee naar het
consultatie
Bruinisse, Bru, De Repu
bliek. Gesloten als een
oester. Nou, mooi niet
dus. Er is een gezin uit
Eritrea neergestreken.
En het hele dorp helpt.
Maan. Roos. Vis. Bos. Boom.
Tak. Huis. Muis. Hut. Poes. Boek.
Voor een 11-jarige misschien een
beetje wiebelig geschreven, maar
niet voor een 11-jarige die pas vijf
weken in Nederland woont en bo
vendien het alfabet niet kende. Ft
hawit kon een paar woordjes schrij
ven in Tigrinya, een eeuwenoude
'Ze kan zelfs al rekenen
tot twintig. Terwijl
ze dus nog nooit
cijfers had gezien'
naar Nederland gekomen, nadat ze
eerst maanden in een VN-vluchte-
lingenkamp in Ethiopië hadden ge
bivakkeerd. Vader Teklay was zijn
gezin anderhalfjaar eerder voorge
gaan. Vanuit Eritrea liep hij naar
Ethiopië, waar hij in een vrachtwa
gen meereed naar Sudan. Daar
kroop hij in een andere vrachtwa
gen, die een hele 'lading' vluchte
lingen afleverde in Libië. En daar
stapte hij, met nog vierhonderd an
deren, op een boot. Een kapotte
boot, bleek midden in de Middel
landse Zee. Gelukkig kwam er
hulp uit Sicilië. Teklay kon zijn
reis voortzetten naar Nederland,
waar hij anderhalfjaar in vier
asielzoekerscentra verbleef en
zich de Nederlandse taal
machtig maakte.
Nog net voordat de
grote
vluchtelingens
troom op
gang
kwam,
kreeg
THOLEN. Tholen wil meer asiel
zoekers met een verblijfsver
gunning opvangen dan de ge
meente verplicht is. Er komt
misschien ook noodopvang van
vluchtelingen. De gemeente
heeft vorig jaar 54 zogeheten
statushouders een huis gege
ven. In de eerste helft van 2016
moet Tholen 30 mensen huis
vesten van het Rijk. In de twee
de helft zijn dat er vermoede
lijk iets meer. Als het aan B en
W ligt, doet de gemeente een
extra inspanning door 10 pro
cent meer statushouders te
huisvesten dan vanuit Den
Haag wordt opgelegd.
ZIERIKZEE. Hongerig steekt de
nieuwe bestrating van het Haven
park z'n tong uit naar de muziek
tent. Nog twee weken en dan zit
die klus er op, zegt projectleider
Ariën Barendregt van aannemings
bedrijf Moerland.
De enorme werktent op het
Kraanplein was gistermiddag een
uurtje open voor publiek. De
vloer van Zweeds graniet oogt im
mens. Volgende week ligt die er
helemaal in en wordt cementge-
bonden voegsel gebruikt om de
stenen stevig op hun plaats te hou
den. De voegen hebben twee we
ken nodig om uit te harden en
dan kan de tent weer weg, vertelt
Barendregt. „Dankzij die tent heb
ben we zowel tijdens hevige re
gen als vorst gewoon kunnen
doorwerken."
In totaal worden voor de 2000
vierkante meter Kraanplein en Ha
venpark zo'n 25.000 keien ge
bruik. Wanneer vijf man continue
met de bestrating bezig zijn, vor
dert het werk met ongeveer 80
vierkante meter per dag. In de eer
ste week van maart wordt een re
plica van de kikkerfontein terugge
plaatst in het park.
De groene kikkers zijn van Chi
nees natuursteen, de randen van
het bassin komen uit Portugal. Ba
rendregt verwacht de klus voor
eind maart helemaal te hebben ge
klaard.
ZATERDAG 20 FEBRUARI 2016
Bru voelt als een warm bad
Nishisti met Merhawi, Esther Moerland, Fthawit, Delina, Solomon, Corrie Flikweert en José de Jong.foto Dirk-Jan Gjeltema
Corrie Flikweert
door Wendy Wagenmakers
José de Jong, schooldirecteur
Omwonenden en andere belangstellenden konden met een bakje koffie en
koek kijken bij het werk aan het Kraanplein, foto Marieke Mandemaker
door Marcel Modde
