wam
Ter Weel weerspreekt wantoestanden
situaties, angstcultuur en gebrek aan menselijkheid
REPORTAGE 21
BHSREK 2
Wistmmïi
sjglf
gesprekje of een stukje wandelen
zijn ze afhankelijk van vrijwilli
gers." Volgens haar moet ongekwa
lificeerd personeel werk doen, wat
ten koste gaat van de cliënten.
„Steeds meer jong gediplomeer
den moeten een hele afdeling run-
'Er is veel wegbezuinigd.
En als je als cliënt
geen familie hebt die
bijspringt, krijg je
alleen de basiszorg'
nen, ze staan er alleen voor met af
en toe hulp van leerlingen en vrij
willigers."
Overigens scoort Ter Weel op
de website zorgkaartnederland.nl,
waar klanten onder meer zorgin
stellingen kunnen beoordelen, ge
middeld een 7,9. Opvallend is wel
dat de meeste beoordelingen van
januari dit jaar zijn.
Bestuurder Coby Traas en
regiomanager Zorg, Wel
zijn Behandeling
Gert-Jan van Schelt van
Ter Weel kunnen zich niet vin
den in het beeld dat wordt ge
schetst. „Het is helemaal niet re
presentatief voor de zorg die hier
wordt verleend", zegt Traas. Ze
kunnen om redenen van privacy
niet te diep op de dossiers ingaan,
maar volgens hen gaat het om
twee 'uitzonderlijke gevallen'.
Traas: „Ik denk niet dat de kwali
teit van zorg niet goed is geweest,
het was nooit goed genoeg. Het
ging om acceptatie van een behan
delbeleid waar zij zich niet in kon
den vinden en waar zij voortdu
rend tegen hebben geageerd. Het
verzorgend personeel voelde zich
vaak geïntimideerd door deze fa
milie."
Familieleden worden steeds mon
diger, zegt Traas. „Dat is ook niet
erg, zolang je met respect en we
derzijds begrip met elkaar om
gaat." Ook voor verzorgenden is
dat volgens haar soms een lastig
punt. „Wij vragen ook die betrok
kenheid, het is niet meer zo dat
dementerenden worden opgeslo
ten en dat familie af en toe op be
zoek komt. Familieleden en man-
telzorgers hebben we hard nodig
voor extra activiteiten, daar is
niks mis mee", zegt de directeur.
„Maar familie kan niet op de stoel
van de behandelend arts gaan zit
ten. De bezuinigingen zijn in die
zin merkbaar. En alles honderd
procent, dat gaat soms gewoon
niet."
Traas is zelf wel blij met de klein
schaligheid die de institutionele
verpleegafdeling van vroeger
heeft vervangen. „Mensen blijven
veel langer thuis en wonen hier
dus veel korter. De zorgzwaarte is
wel toegenomen, want cliënten
zijn vaak in het laatste stadium
van dementie. Het einde is niet al
tijd leuk, maar we proberen het
hier zo aangenaam mogelijk te
maken."
Volgens Van Schelt hebben de si
tuaties van Krebs en A. 'niets met
bezuinigingen' te maken. „Geen
enkele verzorgende hoeft hier
schoon te maken. Het is juist veel
huiselijker geworden. We hebben
geen zusterposten meer, de ver
zorgenden zijn voortdurend bij
de bewoners. Vroeger met twee
medewerkers op zestien mensen,
nu op acht. Het enige wat verzor
genden moeten doen, is een zorg-
leefplan maken en koken. Want
achter de kleinschaligheid zit wel
een visie, zeker geen angstcul
tuur."
Die omschakeling naar kleinscha
ligheid en nieuwe ontwikkelin
gen zijn dan ook niet voor ieder
een werkbaar gebleken, zegt Van
Schelt. Een aantal mensen 'van de
oude stempel' is vertrokken of
vervroegd met pensioen gegaan.
Hoewel Traas en Van Schelt dus
spreken van twee uitzonderlijke
gevallen, heeft Ter Weel er wel le
ring uit getrokken. „Het is geësca
leerd en op het gebied van com
municatie hebben we destijds fou
ten gemaakt", zegt Van Schelt. De
zorggroep wil vanuit de nieuwe
Wet klachtrecht een onafhanke
lijk klachtenfunctionaris benoe
men en cliënt en familie krijgen
meer regie, bijvoorbeeld door ze
te betrekken bij multidisciplinai
re overleggen.
ZATERDAG 20 FEBRUARI 2016
eigen uitwerpselen'
'TlimimsHMI
