Kantoorkolossen waren
bij de bouw al te groot
Incestplegen Waar ik woonde, was dat normaal
Actie '40 dagen zonder' is goed
In het kader van de vastentijd
zweren zeven PZC-verslaggevers
hun slechte gewoonten af Hoe
vergaat het hen na een week?
4 ZEELAND
Heel veel choco
tussen m'n oren
Nog niet
gezondigd
Torentje erbij, extra etage
erop. Al bij de bouw zijn
de kantoren van de ge
meente en het water
schap groter dan nodig. En nu, der
tien jaar later, passen ze samen in
één pand. De gemeente Middel
burg wil intrekken bij Waterschap
Scheldestromen.
Twee kolossen verrijzen begin
21e eeuw aan de Kanaalweg. Het is
de tijd van groter, meer en beter.
De crisis moet nog komen, het
'nieuwe werken' met flexibele
plekken is nog niet in zwang en -
stelt de gemeente - ambtenaren
'zet je niet in een gang'.
Dat er nu zo veel ruimte over
is, komt mede door reorganisaties
waarbij het aantal ambtenaren bij
beide overheden flink is afgeno
men en bureaus worden gedeeld.
Maar dat is niet het hele verhaal.
De kantoren van gemeente en wa
terschap zijn van meet af aan te
groot. Beide bouwen bewust
meer etages en torens om ruimte
gebrek in de toekomst voor te zijn.
Wat ze nog niet nodig hebben,
wordt verhuurd.
Inmiddels zijn de meeste huur
ders weg en staan de laatste op
het punt van vertrekken. Middel
burg kijkt begerig naar het water
schapskantoor. Onderzoek moet
in juli uitwijzen of dat ook kan.
Uiterst wrang is wel de verkla
ring van de gemeente dat het wa
terschapskantoor 'een betere posi
tie ten opzichte van de binnen
stad' heeft. Deze goed bereikbare
locatie was lang de beoogde plek
voor het stadskantoor. Tot de ge
meente zich zich vrijwillig naar
de marge manoeuvreerde.
Want om het waterschap uit
Goes weg te lokken, verkoopt de
gemeente in 1999 haar eigen plek
je in een gulle bui aan het water
schap voor het bedrag van één (1)
gulden - 45 eurocent. Dat is elf
miljoen gulden (5 miljoen euro)
goedkoper dan de offerte van de
gemeente Goes. De vrijgevigheid
past bij de torenhoge ambities van
Middelburg - die ook tot uitdruk
king komen in het ontwerp van
het stadskantoor: vier torens als
de masten van een schip dat met
volle kracht opstoomt naar een
glorieuze toekomst.
Gemeente Middelburg
kijkt naar huisvesting
in het kantoor van het
waterschap. In juli moet
blijken of dat ook kan.
En de Middelburgers die pas
poorten, rijbewijzen en bouwver
gunningen nodig hebben en verga
deringen willen bijwonen? Die
moeten maar wat verder rijden
langs de winderige Kanaalweg. En
de beloofde extra fietsbrug over
het kanaal naar Ramsburg, bin
nenstad en de wijken in noord?
Die komt er toch maar niet.
Dat het dagelijks bestuur van
Scheldestromen de gemeente
graag onderdak biedt, is nog op
merkelijker. Het waterschap heeft
zijn medewerkers verdeeld over
twee kantoren, in Middelburg en
Terneuzen. In november 2015
komt de vraag op tafel of het mo
gelijk is alle medewerkers op één
plek te huisvesten. Het dagelijks
bestuur stelt onomwonden dat de
twee kantoren 'volledig bezet' zijn
en dat er 'geen probleem qua huis
vesting' is. In Terneuzen wordt
een deel verhuurd, waardoor het
pand inderdaad vol is. Maar nu -
drie maanden later al - blijkt dat
in Middelburg wel degelijk ruimte
vrijkomt. En dat met de gemeente
wordt gesproken over gezamenlij
ke huisvesting.
Mocht dat lukken, dan komt
het volledige stadskantoor be
schikbaar. De bouw ervan kostte
21 miljoen euro; dat van het water
schap nog net iets meer. De grote
vraag is: wie wil het stadskantoor
kopen of huren?
De gemeente ziet optimistisch
al kansen voor huisvesting van on
derwijs en studenten, aangezien
University College Roosevelt een
tweede college wil openen. De
contacten zijn in ieder geval goed.
De gemeente verhuurt haar eerde
re kantoor, het stadhuis aan de
Markt, ook al aan het UCR.
'Wie durft' gilt die advertentie
voor een pizza met chocolade
saus, browniestukjes en choco
lade me toe. Hallooo... Wie
durft??? En dat nu. Ik bedoel
maar, hoeveel chocolade op
één pizzabodem kan ik aan.
Maar, ik heb nog geen kruimel
tje, zelfs geen 'vleugje' cacao
tot me genomen. Da's mijn eer
te na. 'Geen afkickverschijnse
len', vertelde de diëtiste me
aan het begin. 'Dat zit alleen
tussen je oren'. Nou, dan heb ik
daar een gigantische berg cho
colade zitten! Ik zie het ook
overal. Tot in mijn o zo gezon
de en nu verboden muesli toe.
Sjaggo zonder choco appte ik al
naar collega's. Het is een grote
re worsteling dan ik had ver
wacht. Een 'strijd' die alleen
vrouwen begrijpen, merk ik.
Vrouwen en chocolade hebben
nu eenmaal die geheimzinnige
band. Ik hoor dan ook veel van
vrouwen 'dat zou ik niet kun
nen'. Ik ook eigenlijk niet. Maar
ja, beloofd is beloofd.
Wat kwam deze uitdaging als ge
roepen. Al langer probeer ik
meer calorieën te verstoken.
Want ik ben echt te weinig on
the move. Mijn smartwatch
wrijft me dat regelmatig onder
mijn neus. Dus riep ik vorige
week iets te enthousiast dat ik
wel 40 dagen wil stoppen met te
weinig bewegen. Wat is nou een
half uurtje per dag? Toch?
Nee, ik heb nog niet gezondigd.
Al valt het niet altijd mee. Zo is
er elke dag wel iets waar ik me
achter zou kunnen verschuilen:
regen, wind, kou, geen zin, zit zo
lekker te werken et cetera. Elke
keer hou ik me voor dat het ge
zond is en dat ik er uiteindelijk
fitter van word.
Eerlijk is eerlijk: ik merk hoe fijn
het is om een frisse neus te ha
len. Even je hoofd legen, aan iets
anders denken en de benen
strekken. Mijn smartwatch geeft
me nu zelfs medailles: omdat ik
meer dan eens mijn dagelijkse
bewegingsdoelen haal. Het moet
niet gekker worden.
„U wordt ervan verdacht uw zus
ter te hebben verkracht en onzede
lijk betast. Uw zuster, die verstan
delijk beperkt is en niet in staat
goed aan te geven dat zij iets niet
wil", vatte de rechter in Middel
burg de aanklacht samen.
„Klopt niet", reageerde de ver
dachte onmiddelijk. „Maar u heeft
wel seks met haar gehad?", ver
volgde de rechter. Die vraag werd
niet eenduidig beantwoord, hoe
wel de verdachte eerder tegenover
de politie verklaarde dat dat wel
het geval was. Nu bleef Johannes
van H. in het vage, ondanks ver
woede pogingen van de rechter
om klaarheid te krijgen. 'Kan
wel...' 'Nee, ik weet het niet
meer...' 'Héél lang geleden...' 'Dat
heb ik al lang aan de kant gezet...
Ik wil het er niet over hebben...'
'Nee hoor, dat is niet gebeurd...'
Ook het elf jaar jongere slacht
offer, zelf niet bij de zitting aanwe
zig, had tijdens de verhoren de
grootste moeite gehad om de ge
beurtenissen in het juiste tijdsver
loop te plaatsen. Dat was in deze
zaak van wezenlijk belang vanwe
ge de verjaringstermijn van de ver
krachtingen. Over het moment
dat het misbruik begon, zowel als
over het moment dat de verkrach
tingen stopten, bleef zoveel ondui
delijkheid bestaan dat de officier
van justitie aangaf dat punt van
de tenlastelegging te laten varen.
Anders lag dat voor het tweede
'Waarom moet ik zitten
en mijn ouweheer
niet?', vroeg de
verdachte zich af.
'Hij deed het ook'
deel van de tenlastelegging. Ook
nadat de verkrachtingen stopten,
was de Vlissinger zijn zuster blij
ven lastigvallen. Zo drukte hij
haar tegen het aanrecht tijdens
een bezoek aan hun ouderlijk
huis, probeerde haar een tong
zoen te geven, betastte haar heu
pen en greep haar bij haar bor
sten. De zuster had aangegeven
dat haar broer haar altijd benader
de als ze alleen waren. Een andere
broer had getuigd hoe hij zag dat
Johannes zich tegen zijn zuster
aandrukte, haar betastte en zoen
de. Ondersteunend bewijs was
verder de verklaring van de moe
der, die zei dat ze haar dochter bel
de als de broer thuis op bezoek
kwam. Dat had het slachtoffer ge
vraagd, zodat ze gewaarschuwd
was en het ouderlijk huis kon mij
den als haar belager daar op be
zoek was.
„Ik ben zelf misbruikt", riep de
de verdachte, die op driejarige leef
tijd uit huis geplaatst werd. Vol
gens zijn raadsman vond het mis
bruik plaats op een internaat. Alle
kinderen uit het gezin van vier
zusters en vijf broers waren uit
huis geplaatst. Op zijn vijftiende
keerde hij terug. Thuis was mis
handeling en ontucht schering en
inslag. „Waarom moet ik zitten en
mijn ouweheer niet?", vroeg de
man zich af. „Hij deed het ook.
Wat ik deed was verkeerd. Ik had
het niet moeten doen. Maar in de
wijk waar ik woonde, in Tilburg,
deed iedereen het met zijn doch
ters en zo."
Om het waterschap naar Middelburg te lokken, offerde de gemeente haar eigen plekje aan het kanaal op (rechts)
en manoeuvreerde het stadskantoor naar de marge (links achter), foto Ruben Oreel
ANALYSE
door Maurits Sep
Annemarie Zevenbergen
Jeffrey Kutterink
door Ondine van der Vleuten
MIDDELBURG. Vijf maanden voor
waardelijk, redasseringstoezicht en
verplichte therapie voor zijn grens-
overschijdende gedrag bij een ge
specialiseerde instelling. Dat eiste
officier van justitie Wilfred Suijker-
buijk gisteren tegen een 62-jarige
Vlissinger die zijn zuster jarenlang
zou hebben misbruikt.
