'Ik ben 54, welke
werkgever wil
mij nog hebben?'
speldje van Dreesmann
NIEUWS 9
wjZEt :i
Haar carrière bij de V&D
in Hengelo is na twin
tig jaar ten einde. De
wond is nog vers, de
harde boodschap nog niet hele
maal ingedaald. Verdriet: „Ik heb
vanochtend geen wekker gezet,
maar schrok om half negen wak
ker." Hoe moet het nu verder zon
der V&D, collega's en klanten?
Collega's in Hengelo zijn boos en
bedroefd, maar Verdriet koestert
geen wrok. De tranen van enkele
uren geleden hebben alweer
plaatsgemaakt voor een beschei
den lach, want wat waren het
toch mooie jaren.
Een carrière die in het teken
staat van perziken en parels. Ver
driet helpt als jonge moeder zo nu
en dan een handje bij de fruit-
kraam van haar man. Maar met
het verstrijken van de jaren begint
het te kriebelen en kiest ze haar ei
gen weg. „Ik solliciteerde bij de
V&D in Enschede en kreeg direct
een vast contract. Dat kon toen
nog." Niet veel later maakt de win
kelverkoopster de overstap naar
het nieuwe filiaal van V&D in
Hengelo, een fantastische plek. „Ik
kon vanaf het pand op het Brink
plein mijn man en de kraam op
de markt precies in de gaten hou
den", zegt ze. Verdriet werkt 24
uur per week op de afdeling mode
accessoires en wordt het boeg
beeld van het warenhuis. „Ik
stond vooraan bij de ingang en
was vaak het eerste aanspreek
punt." Ze glimlacht bij de herinne
ring aan de vele contacten op de
werkvloer. Collega's delen lief en
leed. Ze spreekt zelfs van een
'V&D-dynastie'. „Er was saamho
righeid, we werkten alsof het on
ze eigen winkel was. Ons leven
speelde zich af op die winkel
vloer."
Haar 'V&D-dynastie' is ten onder
gegaan. Op 31 december werd
V&D failliet verklaard, maar de
winkels bleven open. Ondanks de
vele signalen hield Verdriet goede
hoop. „We kregen eind vorig jaar
zelfs nog nieuwe kassasystemen.
En als er een doorstart zou ko
men, wilden ze vast verder met
een groot filiaal als Enschede." IJ
dele hoop, want dinsdag om 16.00
uur kwam het vernietigende be
richt. „Het is nu gewoon niet al
leen voor ons, maar voor alle
8.000 medewerkers afgelopen. En
vergeet ook alle leveranciers niet."
Het is voor Verdriet wel duidelijk
hoe haar geliefde warenhuis tot
zijn einde is gekomen. „Allemaal
door de komst van de buitenland
se investeerder Sun Capital. Ze
hebben ons leeggeplukt en aan
ons lot overgelaten, zo zie ik het."
Hoe moet het nu verder zonder
V&D, collega's en klanten? Ver-
'Het komt allemaal door de
komt van Sun Capital. Ze
hebben ons leeggeplukt'
driet heeft nog geen idee. „Ik vind
het vreselijk triest en verdrietig,
maar ik moet wel weer wat gaan
doen. Ik wil wat betekenen. Maar
ik ben 54 jaar, welke werkgever
wil mij nu nog hebben?" De WW
lijkt onvermijdelijk. Verdriet is rea
listisch, maar zeker niet pessimis
tisch. „Ik zie wel wat er op mijn
pad komt." Tot die tijd vindt ze
steun bij vrienden, familie én
oud-collega's. Vanochtend kwa
men haar vriendinnen nog even
polshoogte nemen. „Die kennen
me wel: een grote bek, maar een
heel klein hartje." En in dat kleine
hartje blijft ruimte voor V&D. El
ke eerste dinsdag van de maand
gaan Verdriet en haar oud-colle-
ga's in Hengelo eten. „We moeten
alles nog een plekje geven, het is
nog heel onwerkelijk. Maar we blij
ven onze mooie herinneringen
koesteren, want we hebben sa
men vreselijk veel lol gehad."
even moeten herschrijven in ver
band met het faillissement.
Ergens hoopt de Groninger
dat hij zijn publicatie nog langer
moet uitstellen voor een nieuwe
ontwikkeling. „Misschien komt
er nog een Houdini-act, waarbij
een ondernemer als Kahn toch
een doorstart maakt? En anders...
is het echt voorbij." Volgens Hon
delink waren de eerste haar
scheurtjes van V&D al zichtbaar
in de jaren '80. Het warenhuis
kampte met concurrentie van gro-
'Voor een bedrijf dat sinds de
jaren '80 verlies leed, heeft
V&D het lang volgehouden'
Philippe Hondelink historicus
te ketens en stootte steeds meer
afdelingen af. Eerst de doe-het-
zelf-hoek. „Waarom zou je nog
de binnenstad ingaan en veel par-
keergeld betalen om een boorma
chine bij V&D te kopen, terwijl
de bouwmarkten net buiten de
stad veel beter bereikbaar zijn en
een groter assortiment hebben?"
Hierna verdwenen afdelingen
met witgoed, meubels en fietsen.
De sportafdeling en kantoorboek
handel werden aanzienlijk klei
ner. V&D richtte zich sindsdien
meer op modeartikelen. „De slo
gan die het in 1955 gebruikte, 'de
hele wereld in één warenhuis',
moest het loslaten. V&D was
niet langer trendsettend en had
niet meer alles onder één dak.
Het is niet goed te zeggen waar
en wanneer ze de slag hebben ge
mist, maar de eigenaren wisten
niet genoeg te vernieuwen", zegt
Hondelink. „Maar voor een be
drijf dat al sinds de jaren '80 ver
lies leed, heeft V&D het nog heel
lang volgehouden." Hij denkt dat
de grondleggers, Willem Vroom
en Anton Dreesmann, steil ach
terover zouden slaan als ze de
kranten van deze week zouden
kunnen lezen. „Ze waren al ver
baasd toen hun eerste warenhuis
- een superwinkel in Amsterdam
in 1912 - als een dolle werd be
zocht. Ze hebben nooit kunnen
vermoeden hoe groot hun levens
werk is geworden." De historicus
hoopt dat de naam V&D nog
eens opduikt. „Bijvoorbeeld op
de gevel van een museum. Dan
heb ik nog wel een paar leuke ar
tikelen toe te voegen."
DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016
door Mandy de Jong
De eerste dag zonder V&D valt
Yvonne Verdriet (54) zwaar. De
winkelverkoopster uit Enschede
hield zich de afgelopen onzekere
maanden kranig, maar brak een
paar uur geleden. „Ik heb mijn man
gebeld en zat wel even te brullen."
Yvonne Verdriet winkelverkoopster
Winkelverkoopster Yvonne Verdriet werkte ruim twintig jaar bij de V&D in
Hengelo, foto Annina Romita
