werkelijkheid te laten zien
NIEUWS 17
stopt toen ik zeven maanden zwanger
was. Ik heb daar veel kritiek op gekre
gen maar die aanvaard ik. Het was
mijn besluit en dat van mijn man."
Paul houdt begrip voor haar missie
en zorgt voor zoon Lukas als zij daar
na weer door de wereld jakkert. „Met
mijn werk wil ik me mengen in het
debat. Om beleid te veranderen, om
mensen te wijzen op alle ellende die
zij over het hoofd zien. Om de waar
heid, de werkelijkheid te laten zien,
hoe gruwelijk die soms ook is. Mijn fo
to's zijn verhalen waarvoor de wereld
de ogen niet mag sluiten", legt Ad
dario uit. „Maar ik kan mensen niet
dwingen om dingen te zien die ik zie.
Een van mijn zussen leest nooit een
krant. Haar zorgen gaan niet verder
dan haar familie, haar omgeving. Daar
heb ik begrip voor. Dat maakt van
haar nog geen slechter mens."
„Leed motiveert me juist, dan besefik
dat ik nog veel werk heb te doen. Ik
klamp me vast aan mensen die ik ont
moet. Mensen die lachen, ook als het
leven tegenzit. Hoe durf ik dan met
mijn veilige achtergrond pessimis
tisch, cynisch te zijn."
„Ik voel me zeer gevleid. Ik heb nooit
gedacht dat dit zou kunnen gebeuren.
Ik ben er ook blij mee. Hollywood be
reikt mensen die de journalistiek niet
weet te bereiken. Ik hoop dat deze
twee enorme talenten er vooral in sla
gen jongeren te boeien met de proble-
'Een van
mijn zussen
leest nooit
een krant.
Daar heb ik
begrip voor.
Dat maakt
haar geen
slechter
mens'
men die ik tegenkom. Om begrip op
te brengen voor de dingen die ik doe.
Deze film is een grote kans mensen
iets te leren, over een wereld die zij
niet kennen maar die er wel toe doet."
„Natuurlijk, Hollywood en bijvoor
beeld Afghanistan zijn twee totaal ver
schillende werelden. Maar ik heb ver
trouwen in Spielberg. Hij is een be
trouwbaar filmmaker. Hij heeft al va
ker goede films gemaakt over serieuze
zaken."
„Ik houd dit nog lang vol. Mijn ene
oma is 102 jaar oud, de andere 98. Als
mijn lichaam het niet meer aankan of
het werk in al die anarchie me te veel
wordt, is er nog genoeg te doen. Mis
schien word ik op een dag wakker en
besluit ik niet meer naar Afghanistan
te gaan. Dan moet je er meteen aan
toegeven. In oorlogszones moet je
scherp zijn, moet je besluiten nemen
die beslissen over leven en dood. Eén
moment van onachtzaamheid kan me
zwaar opbreken.
„Maar ik stuiter niet onverant
woord van de ene oorlogszone naar de
andere. Ik bereid me goed voor, leun
op mensen die ik kan vertrouwen. Ik
neem al minder risico's dan jaren gele
den. Om verschillende redenen: ik
heb een prachtige zoon, een lieve
man. Heb vrienden dood zien gaan. Ik
word ouder. Ben nu 42, neem mis
schien nog wel een kind."
VRIJDAG 12 FEBRUARI 2016
Boven: Kinderen
in Afghanistan ten
tijde van het Tali-
banbewind, 2000.
Rechts: Kahindo en
haar kinderen. Ze
werd drie jaar vast
gehouden in de
jungle door solda
ten en verkracht,
waarna ze zwanger
werd. Congo, 2008.
foto's Lynsey Addario
Uiterst rechts: Lyn
sey Addario fotogra
feert in 2003 een
Irakees die in Kir-
kuk geweigerd is
bij een ziekenhuis.
Zijn zoon heeft een
schotwond.
Je ziet zoveel leed en waanzin. Hoe voor
kom je dat je verdrinkt in cynisme?
De filmrechten van je boek Dit is wat ik
doe zijn razendsnel opgekocht.
Steven Spielberg werkt er al aan met
Jennifer Lawrence in de hoofdrol.
Verwondert je dat?
Maar een film uit Hollywood is geen
documentaire. Ben je niet bang voor een
romantisch laagje, een verbuiging van
de werkelijkheid?
Zit er een houdbaarheidsdatum op
je werk als fotojournalist in al die
crisisgebieden?
