Siebelink in Terneuzen
PZC-lezing Ben Bot
Dichter
zoekt
haaientand
Supersnelle schetsen van Franca Treur
ZEELAND GEBOEKT 13
Morgen ligt er een nieuw boek van
Franca Treur in de winkel: ultrakorte
verhalen die de lezer raken.
Franca Treur doet haar
achternaam eer aan in
X Y. Het leven van
de treurigste kant, wij
allen in de spiegel op
de onbespiede mo
menten dat we knopen doorhak
ken. Zelfs als ons hart op hol
slaat, maken we genadeloze reken
sommen. Het is een bijzonder
genre dat de schrijfster in deze
bundel beoefent. Romans zijn er
volop, maar zij biedt welgeteld
drieëndertig keer de ingrediën
ten voor een roman, personages
incluis. Supersnelle schetsen zijn
het in plaats van langzame schil
derijen. Heel kort (meestal nog
geen twee bladzijden), heel sober
en heel ontnuchterend.
In één openingszin legt zij uit
waarvoor menige auteur drie in
leidende hoofdstukken nodig
heeft: 'Lizette is op Colin, al ja
ren, maar Colin weet van niks'.
Het gaat in X Y vooral over de
liefde, of wat daarvoor moet door
gaan. Universele verhaaltjes kun
je zeggen, want de beschreven si
tuaties keren altijd en overal te
rug. Maar Franca Treur laat het
niet bij een paar vage grote lij
nen, ook in dit korte bestek te
kent ze details. Details waarmee
ze de lezer raakt, of liever gezegd
steekt, want een slechte afloop is
gegarandeerd. Jacob verlaat na
korte tijd de veel jongere Katy
toch weer. 'Jij bent de ware. Maar
ik blijf bij mijn zoon, tot hij acht
tien is', rekent hij haar voor. Tien
jaar later hoopt zij hem nog eens
te spreken, want 'dat ze hem niet
terug wil, dat zou ze hem wel
graag willen laten weten'.
In X Y wordt een schrille
schijnwerper op de wreedheid
van misverstanden en gemiste
kansen gezet. De hoofdrolspelers
krijgen elkaar niet. Waar het
noodlot aan het werk lijkt, stuurt
menigmaal onze argwaan, ge
krenkte trots. Vivi en Stephan le
ren elkaar kennen via Tinder. Ze
willen allebei, maar hij denkt dat
zij en zij denkt dat hij, waarop hij
het moderne sprookje uitblaast
X&Y
met de woorden: 'Dit gaat hem
gewoon niet worden, sorry'.' Ze
leefden nog lang en ongelukkig.
Drieëndertig keer treuren met
Franca Treur.
FRANCA TREUR
~TT an Siebelink (1938) vertelt
I dinsdag 9 februari (20.00
I uur) in Porgy Bess in Ter-
neuzen over zijn nieuwe
boek Margje. Hij doet dat in een
gesprek met journalist en recen
sent Onno Blom, de biograaf van
Jan Wolkers. Eerder schreef
Blom over Harry Mulisch en Ger-
rit Komrij. In Siebelinks nieuw
ste roman Margje staat net als in
Knielen op een bed violen het ge
zin Sievez centraal. Nu met
hoofdrollen voor moeder Margje
en haar zoon Ruben.
Oud-diplomaat en voor
malig minister van
Buitenlandse Zaken
Ben Bot komt vrijdag
26 februari om ró.oo uur voor
een PZC/Drvkkery-lezing naar
de Kloveniersdoelen in Middel
burg. PZC-verslaggever Ernst Jan
Rozendaal spreekt met hem over
zijn boek Achteraf bezien. Entree
7,50 euro, met kortingsbon PZC
(elders in deze krant) 3,50 euro.
In zijn boek beschrijft Bot (1937)
hoe sinds de jaren zestig de bui
tenlandse politiek veranderde.
Hij doet dat aan de hand van een
beschrijving van zijn leven. Dat
begon in Nederlands-Indië. Via
diplomatenjaren in onder meer
Argentinië, de DDR en Turkije
werd hij secretaris-generaal en
Permanent Vertegenwoordiger
in Brussel. Hij was minister van
Buitenlandse Zaken in twee kabi
netten-Balkenende.
Kaarten zijn te koop in boek
handel de Drvkkery in Middel
burg; telefonisch reserveren via
0118 886 800; online bestellen:
www.drukkerijmiddelburg.nl/tickets
Zeeland geboekt
www.pzc.nl/zeelandgeboekt
Grote dichtersnamen,
ze zeggen me wei
nig. Des te meer zeg
gen me mooie ge
dichten. Job Degen-
aar (1952) mag geen beroemde ver
schijning zijn in de poëzie, hij
schrijft aantrekkelijk werk. Mijn
favoriet in zijn oeuvre, begonnen
in 1974 met Bericht voor gelovigen
en voorlopig afgesloten met de ver
zamelbundel Handkussen van de
tijd (2012), is het gedicht 'Klaproos-
je, per abuis'. Het komt misschien
omdat ik een zwak heb voor klap
rozen, de rode onruststokers uit
het plantenrijk, die juist groeien
waar de mensen alles hebben uit
geroeid. Degenaars klaproosje ver
heft zich uit een tegelrichel: 'Zan
derig, kleurloos/ door luizen
bezocht/ en toch de stille triomf/
van een bloei'.
Degenaar is een dichter van ve
le bloemen, van vele seizoenen,
van hoogzomer tot en met
sneeuw. Ik zie, naast zijn geboorte
dorp Dubbeldam (nabij Dord
recht), ook veel plaatsnamen in
zijn biografie. Uit zijn poëzie
blijkt dat hij zich ongeveer overal
thuisvoelt, in pretpark De Efteling
Job
Degenaar
en op begraafplaats Père Lachaise,
op de boot naar Ameland, bij de
Kop van 't Land en te Cadzand. Er
is veel Zeeland in zijn werk, zo be
schrijft hij de Westerschelde in de
winter: 'Loodgrijze rivier, haar
trage/ gang stremt schip na schip.'
Hij vond, kun je afleiden uit
zijn werk, een tijdelijk thuis aan
de overkant. Er is sprake van een
vakantiewoning in Zeeuws-Vlaan-
deren: 'De bel is al jaren stuk,
who cares?' De brievenbus heeft
het eveneens begeven: 'We ont
vangen geen tekens/ meer van bui
ten.' De dichter gaat zélf wel naar
buiten, Zeeuws-Vlaanderen in,
'drie, vier jagers schuiven/ over de
omgeploegde velden'. Maar zijn
voornaamste doel is Cadzand, zie
bijvoorbeeld de reeks 'Cadzandse
notities'.
Hij houdt zich daar vooral be
zig, ik tel er in zijn oeuvre liefst
drie gedichten over, met fossiele
haaientanden zoeken, 'alleen met
de zee en de miljoenen/ jaren in
z'n hand'. Hij koestert ze als ver
zen, vanwege de bijbehorende
'zeegeheimen en levensstromen'.
En hij zoekt ze langzaam, anders
dan een man die systematisch
graaft en in één middag meer
vindt dan hij in een decennium:
'zou dat nu proza zijnen mijn
omweg poëzie?' Dichter te Cad
zand.
VRIJDAG 5 FEBRUARI 2016
Franca Treur levert met 33 verhalen 33 keer de ingrediënten voor een roman, foto Mechteld Jansen
FRANCA TREUR
Ze blaast het
sprookj e uit
door Mario Molegraaf
Franca Treur
Met tekeningen van
Olivia Ettema
Prometheus,
Amsterdam
98 pagina's
€12,50
Geboren in 1979 op een boerde
rij bij Meliskerke
Debuut in 2009: de roman Dors
vloer vol confetti (meer dan
150.000 exemplaren); verfilmd
In 2014 verscheen haar tweede
roman, De woongroep
Schreef Geschenk van de Week
van het Zeeuwse Boek 2015: Ik
zou maar nergens op rekenen
De Universiteit van lowa nodig
de haar in 2014 uit voor het In
ternational Writing Program
Eind vorig jaar sprak ze op het Li
terair festival in Penang (Malei
sië)
Jan Siebelink. foto Lex de Meester
door Mario Molegraaf
Handkussen van
de tijd (2012)
