'Gelukkig, we
zijn weer 'n half
uurtje verder'
Intensive
care vol
door
griepgolf
Zoveelste Griekse staking trekt ook notarissen
NIEUWS 13
Ze komt net terug van een
koffieochtend in Ruiters-
bos, het seniorencom
plex waar Imelda Coenen
een aanleunwoning heeft. De mid
dag strekt zich maagdelijk wit
voor haar uit. Wat moet ze met
die lange, lege uren beginnen?
„Ik kan muziek opzetten, maar
dat kan over een uur ook nog. Ik
kan een boek lezen, maar dat hou
ik niet langer dan drie kwartier
vol. Dan krijg ik last van mijn
ogen. Of ik sukkel in slaap. Als ik
dan wakker word en ik zie dat het
al 3 uur is, denk ik: 'gelukkig, we
zijn weer een half uurtje verder'.
Denkt u dat dat leuk is?"
Coenen is een kranige vrouw,
ze heeft een hekel aan zeuren. Ie
dereen heeft wel eens wat. Maar
moeilijk vindt ze het wel, steeds
ouder worden en steeds minder
kunnen. Voor een uitstapje is ze
afhankelijk van haar kinderen of
de bejaardenbus. Op goede dagen
loopt ze achter haar rollator naar
de supermarkt. Vaker blijft ze bin
nen. „Ik vind mijn eigen hok echt
gezellig, maar je wereld wordt erg
klein."
Haar liefde voor pianospelen
wordt door artrose in haar handen
gedwarsboomd. Breien of naaien,
waar ze vroeger uren zoet mee
kon zijn, is onbegonnen werk ge
worden. Met de andere bewoners
maakt ze af en toe een praatje,
meer niet. „Het zijn steeds dezelf
de gesprekken."
Een partner heeft ze niet meer,
ze heeft er al drie overleefd. Haar
eerste man is al 50 jaar dood, haar
tweede man overleed 25 jaar gele
den en haar vriend ging 6 jaar ge
leden dood. „Ik kan gelukkig goed
alleen zijn."
Dan zijn er altijd nog haar zoon
en drie dochters, van wie er één
naar Nieuw-Zeeland is geëmi
greerd. Coenen mag altijd bellen
als ze hulp nodig heeft, ze staan
in een mum van tijd bij haar op
de stoep. „Ik doe het wel, maar ik
vind het ontiegelijk moeilijk om
hulp te vragen. Ik maak altijd in
breuk op hun agenda, op hun le
ven. Ze doen het graag, maar
soms voel ik me toch ballast."
Al die factoren samen maken
dat Coenen regelmatig opstaat
met de gedachte: ik vind er niks
meer aan. „Ik denk elke dag aan
doodgaan. Ik gok dat voor 80 pro
cent van de bewoners hier de
dood wel mag komen. Maar nie
mand praat erover; ze vinden het
een luguber onderwerp."
Zelf zou ze nooit de stekker er
uit trekken, maar ze zou het toejui
chen als mensen met een voltooid
leven wel die mogelijkheid krij
gen. „Ik ben katholiek opgevoed;
het leven is van bovenaf gekregen.
Ik ben er niet uit of ik daar zelf
een einde aan mag maken."
De pil van Drion wil Coenen
niet in huis hebben. Ze zou hem
per ongeluk 's nachts maar aan
zien voor een pijnstiller. Of inne
men op een onbewaakt moment
van diepe donkerte. „Veel te eng."
Dus blijft ze opstaan en blijft
ze tobben met een zinvolle dagin
vulling. Tot ze in november van
zelf 90 jaar wordt. Haar kinderen
zullen er wel weer een feestje van
maken. Ze vindt het echt gezellig,
hoor, de hele familie bij elkaar,
maar de gespreksonderwerpen
zijn niet meer de hare.
Haar volgende jubileum hoopt
ze niet meer te halen. „Mensen
om me heen zeggen dat ik de 95
makkelijk kan halen. Alsjeblieft
niet! Als ik morgen doodga, ben ik
er helemaal klaar voor."
De patiënten die op de ic te
rechtkomen, hebben een long
ontsteking die zo agressief is,
dat die het longweefsel heeft
aangetast. Zij liggen in uiterst
kritieke toestand aan de hart-
longmachine, die de functie
van de longen overneemt. „Als
ze deze acute fase doorkomen,
kunnen de longen wel weer
herstellen", legt Diederik Gom-
mers, voorzitter van de Vereni
ging voor Intensive Care uit.
Ziekenhuizen hebben de
handen vol aan de griepgolf.
„Maar de ziekenhuizen kunnen
de druk nog wel aan", reageert
de Nederlandse Vereniging van
Ziekenhuizen (NVZ). Bij tal
van ziekenhuizen zijn er meer
bedden bezet dan normaal.
Ook op de spoedeisende hulp
is het drukker. Het AMC in Am
sterdam heeft het bovendien
drukker doordat medewerkers
werden geveld door het virus.
In het Erasmus MC in Rot
terdam, waar Gommers ook
arts is, liggen op de ic wekelijks
gemiddels drie tot vijf grieppa-
tiënten in kritieke toestand, die
tien dagen tot een maand moe
ten blijven. Op de ic van het So
phia Kinderziekenhuis liggen
ook kinderen aan de hartlong-
machine.
Lang niet iedereen heeft de
variant die zo hevig ziek, de
H1N1, beter bekend als de Mexi
caanse griep.
Behalve de griepprik, kun je
weinig doen. Diederik Gom
mers: „Tegen een virus kun je
geen antibiotica nemen, je
lichaam moet het bevechten."
Enkele collega's om haar heen
knikken instemmend. Van een al
gemene staking tegen bezuinigin
gen kijkt niemand in Griekenland
meer op - gisteren was al num
mer 42 sinds de telling in 2010 be
gon. Toch was het protest van gis
teren anders dan anders. Niet al
leen was het de grootste demon
stratie sinds lange tijd - volgens
schattingen waren er alleen al in
Athene 50.000 mensen op de
been. Maar vooral bijzonder was
dat er ook advocaten, ingenieurs
en notarissen meeliepen - beroeps
groepen die normaal gesproken
niet zo snel de straat op gaan. Alle
maal protesteren ze tegen de maat
regelen die de regering wil nemen
om het pensioenstelsel betaalbaar
te maken. De huidige gepensio
neerden ontspringen de dans in
Tsipras' plannen - een verkiezings
belofte immers. Maar dat betekent
dat de werkende Grieken het ge
lag betalen. Wie vanaf dit jaar met
'Jongens, ik hoor hier
niet bij...waar gaat dat
heen met mijn land'
pensioen gaat, krijgt in één klap 15
procent minder. Bovendien gaan
de premies voor werkgevers 1 pro
centpunt omhoog; die van werk
nemers een half. De premies voor
zelfstandigen worden inkomensaf
hankelijk, terwijl ze nu een vast
bedrag betalen. En dat komt voor
al hard aan bij de vrije beroepen
in de middenklasse.
„Wij zijn nu al zo'n 50 procent
van ons inkomen kwijt aan belas
tingen en premies", zegt Konstan-
tinos Vlachakis van de Griekse ver
eniging van notarissen, terwijl hij
voortschuifelt in de niet aflatende
stoet. Keurig in pak, en daarmee
een zeldzame verschijning bij dit
soort demonstraties. „Dat wordt
zo'n 75 tot 80 procent", rekent hij
voor. „Als je bedenkt dat we ook
nog eens veel meer belasting voor
uit moeten gaan betalen, kom je
op 120 procent. Zo kunnen we be
ter stoppen met werken."
Fotini duikt ineen als er in de
demonstratie opeens harde knal
len klinken. Dat is het inmiddels
bekende geluid van traangasgrana
ten, die de politie afvuurt nadat
ze door groep raddraaiers is beko
geld met molotovcocktails. „Jon
gens, ik hoor hier niet bij...waar
gaat dat heen met mijn land?" De
afschuw is van Fotini's gezicht af
te lezen. „Ik ga naar kantoor. Ik
heb nog werk te doen." Notarissen en advocaten uiten hun frustraties in Athene, foto Reuters
VRIJDAG 5 FEBRUARI 2016
door Heieen Boex
Voor Imelda Coenen (89) hoeft de
dood niet lang op zich te laten
wachten. Ze is er klaar voor. Een le
ven waarin de uren voortkruipen,
wie vindt dat nog leuk? „De 95 ha
len? Alsjeblieft niet!"
door Hanneke van Houwelingen
en Adrianne de Koning
ROTTERDAM. Ziekenhuizen in
het land stromen vol met griep-
patiënten. Sommigen reageren
zo heftig, dat ze met kapotte
longen op de ic belanden, meldt
de Nederlandse Vereniging voor
Intensive Care.
ATHENE. Een beetje ongemakkelijk
kijkt kandidaat-notaris Fotini (34)
om zich heen. Met enkele honder
den collega's schuifelt ze door een
brede straat in het centrum van
Athene. „Zo voelt dat dus, een de
monstratie. Ik kon me niet voorstel
len dat ik dit ooit zou doen."
Kandidaat-notaris Fotini
Coenen viert
in november
haar negentig
ste verjaardag.
Een volgend
hoeft voor
haar niet.
foto Dolph
Cantrijn