'Gelukkig, we zijn weer 'n half uurtje verder' Intensive care vol door griepgolf Zoveelste Griekse staking trekt ook notarissen NIEUWS 13 Ze komt net terug van een koffieochtend in Ruiters- bos, het seniorencom plex waar Imelda Coenen een aanleunwoning heeft. De mid dag strekt zich maagdelijk wit voor haar uit. Wat moet ze met die lange, lege uren beginnen? „Ik kan muziek opzetten, maar dat kan over een uur ook nog. Ik kan een boek lezen, maar dat hou ik niet langer dan drie kwartier vol. Dan krijg ik last van mijn ogen. Of ik sukkel in slaap. Als ik dan wakker word en ik zie dat het al 3 uur is, denk ik: 'gelukkig, we zijn weer een half uurtje verder'. Denkt u dat dat leuk is?" Coenen is een kranige vrouw, ze heeft een hekel aan zeuren. Ie dereen heeft wel eens wat. Maar moeilijk vindt ze het wel, steeds ouder worden en steeds minder kunnen. Voor een uitstapje is ze afhankelijk van haar kinderen of de bejaardenbus. Op goede dagen loopt ze achter haar rollator naar de supermarkt. Vaker blijft ze bin nen. „Ik vind mijn eigen hok echt gezellig, maar je wereld wordt erg klein." Haar liefde voor pianospelen wordt door artrose in haar handen gedwarsboomd. Breien of naaien, waar ze vroeger uren zoet mee kon zijn, is onbegonnen werk ge worden. Met de andere bewoners maakt ze af en toe een praatje, meer niet. „Het zijn steeds dezelf de gesprekken." Een partner heeft ze niet meer, ze heeft er al drie overleefd. Haar eerste man is al 50 jaar dood, haar tweede man overleed 25 jaar gele den en haar vriend ging 6 jaar ge leden dood. „Ik kan gelukkig goed alleen zijn." Dan zijn er altijd nog haar zoon en drie dochters, van wie er één naar Nieuw-Zeeland is geëmi greerd. Coenen mag altijd bellen als ze hulp nodig heeft, ze staan in een mum van tijd bij haar op de stoep. „Ik doe het wel, maar ik vind het ontiegelijk moeilijk om hulp te vragen. Ik maak altijd in breuk op hun agenda, op hun le ven. Ze doen het graag, maar soms voel ik me toch ballast." Al die factoren samen maken dat Coenen regelmatig opstaat met de gedachte: ik vind er niks meer aan. „Ik denk elke dag aan doodgaan. Ik gok dat voor 80 pro cent van de bewoners hier de dood wel mag komen. Maar nie mand praat erover; ze vinden het een luguber onderwerp." Zelf zou ze nooit de stekker er uit trekken, maar ze zou het toejui chen als mensen met een voltooid leven wel die mogelijkheid krij gen. „Ik ben katholiek opgevoed; het leven is van bovenaf gekregen. Ik ben er niet uit of ik daar zelf een einde aan mag maken." De pil van Drion wil Coenen niet in huis hebben. Ze zou hem per ongeluk 's nachts maar aan zien voor een pijnstiller. Of inne men op een onbewaakt moment van diepe donkerte. „Veel te eng." Dus blijft ze opstaan en blijft ze tobben met een zinvolle dagin vulling. Tot ze in november van zelf 90 jaar wordt. Haar kinderen zullen er wel weer een feestje van maken. Ze vindt het echt gezellig, hoor, de hele familie bij elkaar, maar de gespreksonderwerpen zijn niet meer de hare. Haar volgende jubileum hoopt ze niet meer te halen. „Mensen om me heen zeggen dat ik de 95 makkelijk kan halen. Alsjeblieft niet! Als ik morgen doodga, ben ik er helemaal klaar voor." De patiënten die op de ic te rechtkomen, hebben een long ontsteking die zo agressief is, dat die het longweefsel heeft aangetast. Zij liggen in uiterst kritieke toestand aan de hart- longmachine, die de functie van de longen overneemt. „Als ze deze acute fase doorkomen, kunnen de longen wel weer herstellen", legt Diederik Gom- mers, voorzitter van de Vereni ging voor Intensive Care uit. Ziekenhuizen hebben de handen vol aan de griepgolf. „Maar de ziekenhuizen kunnen de druk nog wel aan", reageert de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ). Bij tal van ziekenhuizen zijn er meer bedden bezet dan normaal. Ook op de spoedeisende hulp is het drukker. Het AMC in Am sterdam heeft het bovendien drukker doordat medewerkers werden geveld door het virus. In het Erasmus MC in Rot terdam, waar Gommers ook arts is, liggen op de ic wekelijks gemiddels drie tot vijf grieppa- tiënten in kritieke toestand, die tien dagen tot een maand moe ten blijven. Op de ic van het So phia Kinderziekenhuis liggen ook kinderen aan de hartlong- machine. Lang niet iedereen heeft de variant die zo hevig ziek, de H1N1, beter bekend als de Mexi caanse griep. Behalve de griepprik, kun je weinig doen. Diederik Gom mers: „Tegen een virus kun je geen antibiotica nemen, je lichaam moet het bevechten." Enkele collega's om haar heen knikken instemmend. Van een al gemene staking tegen bezuinigin gen kijkt niemand in Griekenland meer op - gisteren was al num mer 42 sinds de telling in 2010 be gon. Toch was het protest van gis teren anders dan anders. Niet al leen was het de grootste demon stratie sinds lange tijd - volgens schattingen waren er alleen al in Athene 50.000 mensen op de been. Maar vooral bijzonder was dat er ook advocaten, ingenieurs en notarissen meeliepen - beroeps groepen die normaal gesproken niet zo snel de straat op gaan. Alle maal protesteren ze tegen de maat regelen die de regering wil nemen om het pensioenstelsel betaalbaar te maken. De huidige gepensio neerden ontspringen de dans in Tsipras' plannen - een verkiezings belofte immers. Maar dat betekent dat de werkende Grieken het ge lag betalen. Wie vanaf dit jaar met 'Jongens, ik hoor hier niet bij...waar gaat dat heen met mijn land' pensioen gaat, krijgt in één klap 15 procent minder. Bovendien gaan de premies voor werkgevers 1 pro centpunt omhoog; die van werk nemers een half. De premies voor zelfstandigen worden inkomensaf hankelijk, terwijl ze nu een vast bedrag betalen. En dat komt voor al hard aan bij de vrije beroepen in de middenklasse. „Wij zijn nu al zo'n 50 procent van ons inkomen kwijt aan belas tingen en premies", zegt Konstan- tinos Vlachakis van de Griekse ver eniging van notarissen, terwijl hij voortschuifelt in de niet aflatende stoet. Keurig in pak, en daarmee een zeldzame verschijning bij dit soort demonstraties. „Dat wordt zo'n 75 tot 80 procent", rekent hij voor. „Als je bedenkt dat we ook nog eens veel meer belasting voor uit moeten gaan betalen, kom je op 120 procent. Zo kunnen we be ter stoppen met werken." Fotini duikt ineen als er in de demonstratie opeens harde knal len klinken. Dat is het inmiddels bekende geluid van traangasgrana ten, die de politie afvuurt nadat ze door groep raddraaiers is beko geld met molotovcocktails. „Jon gens, ik hoor hier niet bij...waar gaat dat heen met mijn land?" De afschuw is van Fotini's gezicht af te lezen. „Ik ga naar kantoor. Ik heb nog werk te doen." Notarissen en advocaten uiten hun frustraties in Athene, foto Reuters VRIJDAG 5 FEBRUARI 2016 door Heieen Boex Voor Imelda Coenen (89) hoeft de dood niet lang op zich te laten wachten. Ze is er klaar voor. Een le ven waarin de uren voortkruipen, wie vindt dat nog leuk? „De 95 ha len? Alsjeblieft niet!" door Hanneke van Houwelingen en Adrianne de Koning ROTTERDAM. Ziekenhuizen in het land stromen vol met griep- patiënten. Sommigen reageren zo heftig, dat ze met kapotte longen op de ic belanden, meldt de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care. ATHENE. Een beetje ongemakkelijk kijkt kandidaat-notaris Fotini (34) om zich heen. Met enkele honder den collega's schuifelt ze door een brede straat in het centrum van Athene. „Zo voelt dat dus, een de monstratie. Ik kon me niet voorstel len dat ik dit ooit zou doen." Kandidaat-notaris Fotini Coenen viert in november haar negentig ste verjaardag. Een volgend hoeft voor haar niet. foto Dolph Cantrijn

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 13